หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4230

แนวหน้าเขตสาม

“ปรมาจารย์กงซุนเถี่ย?”

หลังจากที่หลินมั่วบอกถึงตัวตนของกงซุนเถี่ย เสวี่ยเหลียนก็ยิ่งตกใจจนเอามือปิดปาก

ตราบใดที่เป็นนักศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่อาจารย์เเละลูกศิษย์เสียชีวิตติดๆกัน

อาวุธวิเศษระดับสูงของประเทศจีนทั้งประเทศก็เข้าสู่ยุคมืดโดยตรง

แม้เเต่ปรมาจารย์ที่เพิ่งได้รับการเลื่อนขั้นหลายคน ในช่วงสิบกว่าปีหรือกว่าสิบปีมานี้ก็ยังคงใช้อาวุธเดิมๆไม่มีหน้ามีตาอะไรเลย

พลังการต่อสู้ก็ลดลงไปมาก

ดังนั้น การตายของกงซุนเถี่ยจึงเป็นที่น่าเสียดายและจดจำในใจของผู้คนมากยิ่งขึ้น

“ผมรู้สึกละอายใจ!” หลังจากที่กงซุนเถี่ยลุกขึ้นยืน เขาก็กล่าวพร้อมกับประสานมือ

เสวี่ยเหลียนก็ตอบกลับทันทีว่า “ปรมาจารย์กงซุน เรื่องนี้โทษคุณไม่ได้!”

“สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ พวกเราต้องรีบรักษาให้คุณหายโดยเร็วที่สุด”

หลังจากพูดคุยกันได้สักพัก หลินมั่วก็ส่งสัญญาณให้เสวี่ยเหลียน

“ผู้อาวุโส คุณพักผ่อนก่อนเถอะ ผมกับเสวี่ยเหลียนจะไปปรึกษาหารือเรื่องการรักษากัน!”

รอจนกระทั่งทั้งสองคนเดินจากไปไกลแล้ว

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เอ่ยปากพูด

“เรื่องนี้บางทีพวกเราอาจจะต้องไปขอความช่วยเหลือจากเฟิงอู๋ซิ่ว!”

เสวี่ยเหลียนมีสีหน้าประหลาดใจ “ทำไมล่ะ”

ในด้านการเเพทย์ ฝีมือของทั้งสองคนนั้นเหนือกว่าเฟิงอู๋ซิ่วอยู่มาก

ในด้านสมุนไพร แดนศักดิ์สิทธิ์ตุนหวงและหุบเขาไป๋เฉ่า รวมกันเรียกว่าคลังสมุนไพรคู่ของประเทศจีน

ไม่ว่าจะพิจารณาจากมุมไหน ก็ไม่จำเป็นต้องดึงเฟิงอู๋ซิ่วเข้ามาเกี่ยวข้อง

หลินมั่วค่อยๆอธิบายว่า “ผมกังวลเรื่องการถูกเปิดเผย!”

สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดในตอนนี้คือ การที่ตัวตนของท่านผู้เฒ่ากงซุนถูกเปิดเผย

เกาะนรกก็วุ่นวายมากอยู่เเล้ว

บวกกับเรื่องของท่านผู้เฒ่า

ถึงตอนนั้น คงจะรับมือไม่ไหวจริงๆ

“สภาพร่างกายของท่านผู้เฒ่ากงซุน ผมเคยตรวจเบื้องต้นไปแล้ว”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลินมั่วก็ดูเคร่งขรึมขึ้น

“จะว่ายังไงดีล่ะ มันยุ่งยากมาก!”

“การจะหายดีได้นั้นไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ในวันเดียว”

คราวนี้ถึงตาเฟิงอู๋ซิ่วเเสดงท่าทีกลับกันบ้าง

เขารู้จักตัวเองดีว่ามีน้ำหนักเท่าไร องค์กรเจ็ดบาปคนอื่นๆต่างก็ยกย่องเขาว่าเป็นหมอเทวดา

แต่ต่อหน้าหลินมั่วเเละเสวี่ยเหลียน ฝีมือทางการเเพทย์ของเขานั้นเทียบไม่ได้เลย

ด้วยความคิดเช่นนี้ เขาจึงถามด้วยความสงสัย

“หมอเทวดาหลิน คงไม่ได้มาล้อผมเล่นนะ?”

หลินมั่วยักไหล่ “ผู้อาวุโสคิดว่าผมว่างขนาดนั้นเลยเหรอ”

“สถานการณ์ตอนนี้ พวกเราต้องการให้คุณช่วยจัดหายาจริงๆครับ!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เฟิงอู๋ซิ่วก็เหลือบมองเสวี่ยเหลียนด้วยสายตาที่มีความหมาย

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่า ทำไมหลินมั่วถึงไม่ใช้สถานะของนักปราชญ์หญิงแห่งตุนหวง แต่กลับมาขอความช่วยเหลือจากเขาแทน

แต่เขาก็ยังคงยิ้มแย้มเเละตอบตกลงโดยตรง

“เรื่องนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน!”

เขาไม่กลัวหลินมั่วเอ่ยปาก เต่กลัวหลินมั่วทำเป็นไม่สนใจเขา

เรื่องบุญคุณพวกนี้ ถ้าติดค้างมากเกินไป ก็คงจะใช้คืนไม่หมด

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เฟิงอู๋ซิ่วก็ยิ้มกว้างขึ้น