หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4231

หลังจากที่ช่องทางการจัดหายาได้รับการยืนยันแล้ว

หลินมั่วร่วมกับเสวี่ยเหลียนทำการรักษาให้กงซุนเถี่ย

เพื่อความสะดวกและแม่นยำในการเตรียมยา หลินมั่วให้เฟิงอู๋ซิ่วช่วยงานอยู่ข้างๆด้วย

หลังจากที่ทั้งสองคนตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว

สภาพร่างกายของกงซุนเถี่ยนั้นทรุดโทรมอย่างที่หลินมั่วพูดไว้จริงๆ

ร่างกายถูกแอลกอฮอล์กัดกร่อนมาเป็นเวลานาน ประกอบกับอายุที่มากขึ้น ทำให้การทำงานของอวัยวะต่างๆในร่างกายของกงซุนเถี่ยแทบจะหมดสภาพเเล้ว

ส่วนสภาพมือทั้งสองข้างก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน

เส้นเอ็นมือถูกตัด เส้นลมปราณเหี่ยวแห้ง!

ที่ท่านผู้เฒ่ากงซุนยังสามารถขยับแขนได้ ก็เป็นเพราะพื้นฐานความเป็นปรมาจารย์ของเขานั่นเอง

“ดูเหมือนว่าจะต้องบำรุงเสียก่อน!”

หลินมั่ววิเคราะห์

“สภาพร่างกายของปรมาจารย์กงซุนในตอนนี้ ทำได้เเค่ค่อยๆบำรุงเท่านั้น”

“ถ้าตัวยาเเรงเกินไป ก็ยิ่งทำให้ร่างกายของเขาทรุดโทรมลงไปอีก”

ชีวิตการดื่มสุราอย่างไม่บันยะบันยังมาห้าสิบปี ได้ทำลายร่างกายของท่านผู้เฒ่าจนหมดสิ้นเเล้ว

ตอนนี้ทำได้แค่รอเวลาให้ร่างกายฟื้นตัว

ทั้งสองคนคุยกันไปพลาง หลินมั่วก็จดบันทึกตัวยาที่มีฤทธิ์อุ่นที่จำเป็นสำหรับการบำรุงร่างกายไปพลาง

“ผู้อาวุโสเฟิง สถานการณ์คุณก็คงจะพอเข้าใจแล้ว”

“ยาเหล่านี้ รบกวนคุณช่วยรวบรวมให้ด้วยนะครับ!”

พูดจบเขาก็ยื่นใบสั่งยาที่จัดเตรียมไว้ให้

ส่วนเรื่องค่าตอบแทน เขาไม่ได้พูดถึงแม้เเต่น้อย

เขารู้ว่า สิ่งที่เฟิงอู๋ซิ่วต้องการคือความช่วยเหลือจากเขา

“ไม่มีปัญหา!” เฟิงอู๋ซิ่วดีดใบสั่งยาอย่างมีความสุข รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดูสดใสเป็นพิเศษ

ดังนั้น แผนการรักษาระดับเบื้องต้นของกงซุนเถี่ยก็ถูกกำหนดไว้เช่นนี้

เนื่องจากสภาพร่างกายไม่อำนวย หลินมั่วจึงไม่ได้รีบร้อนผ่าตัดต่อเส้นเอ็นและเส้นลมปราณให้เขาใหม่

หลังจากที่ทุกคนเดินออกจากห้องไป

นักดาบคนหนึ่งจากสำนักดาบรีบรุดเข้ามาด้วยสีหน้ากระวนกระวาย

“คุณหลิน ผู้นำลัทธิหม่าให้ผมมาเชิญคุณไปพบครับ…”

…

สำหรับการจัดการเช่นนี้ บรรดาผู้นำกองกำลังทั้งหมดต่างก็มีสีหน้าสงสัย

“หยุดพัก?”

หวังจั่งซิ่งคิดว่าตัวเองหูฝาดไป

ขณะนี้เป็นช่วงเวลาเตรียมพร้อมสำหรับการทำสงครามที่สำคัญ เวลาของพวกเขาก็มีจำกัดมากอยู่แล้ว

การให้ทุกคนหยุดพักผ่อนเช่นนี้ ก็ไม่ต่างอะไรจากการซ้ำเติมสถานการณ์ที่เลวร้ายอยู่แล้ว

แม้ว่าจะเป็นเวลาเพียงเเค่วันเดียว แต่ก็อาจส่งผลกระทบต่อสถานการณ์สงครามทั้งหมดได้

“คุณหลิน ตอนนี้เวลาของพวกเรา…”

หวังจั่งซิ่งกำลังจะวิเคราะห์สถานการณ์ที่ตึงเครียดในปัจจุบัน

หลินมั่วกลับยังคงสงบเช่นเคย ยกมือขัดจังหวะเขา

“ให้พวกเขากลับไปเยี่ยมครอบครัวเถอะ!”

นับตั้งเเต่ตระกูลลอเร้นซ์ก่อสงครามขึ้น ทหารแนวหน้าทุกคนก็อยู่ที่นี่ตลอด

ต่อมาก็เกิดการระบาดของโรคติดต่อร้ายเเรง

มีสมาชิกเสียชีวิตไปแล้วกว่าสองแสนคน

“ครั้งนี้ อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะได้พบกับครอบครัวเเล้วก็ได้”