หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4239

เส้นทางจากแนวหน้าไปด้านหลังแม้จะบอกว่าไม่ไกลนัก

แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับคนแก่อายุเจ็ดสิบแปดสิบ

ยิ่งกว่านั้นยังมีคนพลุกพล่านมากมาย กำลังจะเปิดสงคราม

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ยังพาแม่แก่ๆ ของตัวเองออกมาด้วย

นี่มันไม่วุ่นวายเหรอ!

หลังจากหลินมั่วตำหนิเสร็จ คุณหญิงชราก็รีบโบกไม้โบกมือ

"ท่านหลิน เรื่องมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น!"

"เป็นฉันเองที่บีบบังคับให้เอ๋อหนิวพาฉันมา"

หลังจากเธออธิบายแทนลูกชาย ครั้งนี้สีหน้าของหลินมั่วก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย

"ท่านผู้เฒ่า ผมรับรู้ถึงน้ำใจของคุณนะ!"

"แต่ตอนนี้ที่แนวหน้าไม่ใช่สถานที่สงบสุข!"

"คุณไปที่พักของผมกับผมก่อนเถอะ ผมจะให้คนพาคุณกลับ!"

ตอนนี้ก็มีชายฉกรรจ์จํานวนมากเบียดเสียดกัน ถ้าไม่ระวังก็อาจเกิดอุบัติเหตุได้

แต่คุณหญิงชรากลับโบกมือปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า

"ไม่ได้ ไม่ได้!"

"การที่ฉันมาครั้งนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการขอบคุณท่านหลินต่อหน้า ที่ช่วยชีวิตเด็กๆ ไว้"

"เลยถือโอกาสมอบสิ่งนี้ให้กับท่านหลิน!"

หญิงชราพูดพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าเก่าๆ ลายดอกไม้ขนาดเท่าฝ่ามือออกมาจากห่อด้านหลัง

หลังจากเปิดอย่างระมัดระวัง ก็เห็นก้อนดินที่มีรูปร่างเหมือนตุ๊กตาตัวเล็กๆ ห่อหุ้มอยู่ข้างใน

"นี่เป็นของจากชายชราผู้ล่วงลับไปแล้วเขาเก็บมาได้ ตอนที่ออกทะเลจับไปปลาในปีนั้น"

"ของชิ้นนี้ถูกวางไว้ที่บ้านหลายปีที่ผ่านมา ทำให้สุขภาพของคนในครอบครัวดีขึ้นมาก"

"นี่เป็นสิ่งเดียวในบ้านที่มีค่า หวังว่าท่านหลินจะไม่รังเกียจ"

หลินมั่วไม่มีจุดประสงค์อื่น

ของขวัญสําหรับหญิงชราย่อมไม่สามารถรับได้

และเพียงแค่เห็นเสื้อผ้าของหญิงชราคนนี้กับลูกชายของเธออย่างเอ๋อหนิว ก็รู้ว่า สภาพของครอบครัวนี้ไม่เอื้ออำนวย

นี่ยิ่งรับไว้ไม่ได้

"ท่านผู้เฒ่า น้ำใจผมรับไว้แล้ว ในเมื่อสิ่งของนี้สามารถปกป้องให้ครอบครัวของพวกคุณอยู่เย็นเป็นสุขได้ คุณก็เก็บไว้ให้ดีเถอะ!"

ทว่า แม้หญิงชราจะอายุมากแล้ว แต่นิสัยนั้นแข็งกร้าวมาก

แต่แล้วเมื่อสัมผัสในชั่วพริบตา

หลินมั่วก็สังเกตเห็นกระแสความอุ่นที่ไม่พึงประสงค์ไหลผ่านร่างกายทันที

เพียงแต่หลังจากที่เขาสังเกตอย่างใจเย็น กระแสความอุ่นนั้นก็หายไปแล้ว

เหมือนกับไม่เคยปรากฏมาก่อน

หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจมากนัก จึงพาหญิงชรากลับไปที่บ้านพักกับหม่าปังเต๋อ

ส่วนเอ๋อหนิว ก็ถูกหญิงชราสั่งสอน ให้เขารีบเข้าไปช่วยแจ้งภายใน

ฝั่งหลินมั่ว พอกลับถึงบ้านก็เริ่มหาสมุนไพร

ถ้าไม่เจอก็แล้วไป

ตอนนี้ในเมื่อเจอแล้ว ดวงตาของหญิงชราที่เป็นต้อก็ต้องรักษาให้เธออยู่แล้ว

"ท่านผู้เฒ่า ผมเคยเรียนแพทย์มานิดหน่อย เดี๋ยวผมช่วยดูดวงตาให้นะ!"

"ไม่ ไม่ ไม่!"

ข้อเสนอต่อหน้าหลินมั่ว ทำให้หญิงชราโบกมือปฏิเสธซ้ำๆ

"จะให้ฉันรบกวนเวลาของท่านหลินได้อย่างไร..."