หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4240

หลังจากหญิงชราปฏิเสธ ก็ยืนขึ้นทันที

พูดแล้วก็เดินออกไปข้างนอก

"ดึกแล้ว ท่านทั้งสองทำงานเถอะ!"

"ที่บ้านฉันยังมีเป็ดกับไก่รอให้อาหารอยู่ ขอตัวกลับก่อน!"

พูดพลางหยิบไม้ไผ่ที่เอวซึ่งหนาเท่ากับนิ้วก้อยออกมา เริ่มคลำทาง

หลินมั่วเห็นท่าทางของหญิงชราก็รีบขวางไว้ทันที ขณะเดียวกันก็รู้สึกถอดถอนใจ

ตัวเองก็เป็นแบบนี้ ยังกังวลว่าจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนอีก

เพราะจุดนี้ วันนี้ไม่ว่าจะยังไงหลินมั่วก็จะรักษาดวงตาของเธอ

“ท่านผู้เฒ่า คุณคิดว่าทักษะทางการแพทย์ของผมไม่ดี กลัวว่าผมจะทําร้ายชีวิตคุณเหรอ?"

เรียนปุ๊บใช้ปั๊บ!

หญิงชราพูดไม่เก่งอยู่แล้ว พอถูกหลินมั่วถามกลับแบบนี้ จึงพูดไม่ออก

สีหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจ แต่ก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร

"ท่านผู้เฒ่า เชื่อผมสักครั้งเถอะ วางใจได้ผมจะทําให้คุณได้เห็นแสงสว่างอีกครั้งแน่นอน"

หญิงชราถอนหายใจยาวๆ ด้วยความจนใจ

"งั้นก็ต้องรบกวนคุณแล้ว!"

"เรื่องเล็กน้อยเอง!" หลินมั่วยิ้มตอบ

หลังจากการตรวจอาการ เขาก็ยืนยันอาการเกี่ยวกับโรคตาของหญิงชรา

อายุมาก เป็นโรคต้อหินเท่านั้น

เรื่องเล็กน้อย!

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หลินมั่วก็เอาเข็มเงินที่ฝังบนหัวของหญิงชราออก

"ท่านผู้เฒ่า คุณลองลืมตาดูสิ ว่ามองเห็นชัดไหม!"

ในขณะนี้ อารมณ์ของหญิงชราก็อดตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้

แม้ว่าเธอจะไม่ชอบรบกวนคนอื่น แต่ใครจะไม่หวังว่าตัวเองจะได้เห็นแสงสว่างอีกครั้ง!

หลังจากลืมตาทั้งสองข้าง สายตาของเธอก็เบลออยู่พักหนึ่ง

แล้วค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

"มอง... มองเห็นแล้ว!"

"ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องให้เอ๋อหนิวช่วยรอยเข็มกับด้ายแล้ว!"

ในขณะนี้ ท่าทางที่เธอมีความสุขนั้นเหมือนเด็กมาก

ในคําพูดก็ตื่นเต้นที่ได้กลับมาทํางานในฟาร์มเลี้ยงไก่และเป็ดได้

ทันใดนั้นก็ตกตะลึงอยู่ที่ประตู

พร้อมกับร่างกายที่สั่นเทา เงารูปดอกบัวขาวแปดกลีบขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นข้างหลังเธอโดยไม่รู้ตัว

แสงสีเงินระยิบระยับตลอดทางเดิน

ตอนนี้ ทุกคนที่อยู่บริเวณใกล้คียงภายในระยะห้าสิบเมตร ล้วนรู้สึกถึงความสบายอย่างมาก

ดูเหมือนจะหายใจได้สะดวกขึ้น

การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน ทำให้หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะตกใจ

"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?"

หลังจากเสวี่ยเหลียนบังคับเอาเงาดอกบัวขาวกลับเข้าสู่ร่าง ในใจก็สงสัยมาก

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!"

"ปกติดอกบัวขาวจะปั่นป่วนก็ต่อเมื่อฉันเข้าใกล้ดอกไม้สวรรค์"

"เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอสถานการณ์ที่ควบคุมไม่ได้เช่นนี้"

พูดถึงตรงนี้ เธอก็ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

"แถวนี้มีสมุนไพรวิญญาณอันล้ำค่าอะไรบ้าง?"

พอคําพูดนี้ออกมา หลินมั่วก็นึกถึงอะไรบางอย่างทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ