หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4244

เมื่อพวกเขาเข้าสู้กระบวนการฝึก

หลินมั่วรีบออกจากกระท่อมหลังนี้ไป หลังจากที่สอบถามถึงการเคลื่อนไหวของหูเฉวียน เขาก็รีบเดินไปทางภูเขา

เมื่อเข้าใกล้น้ำตก ก็มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นที่ข้างหู

“พระเจ้า!”

จากนั้นก็เป็นเสียงคนตกน้ำที่ชัดเจน

เมื่อหลินมั่วมาถึง หูเฉวียนกำลังพาพวกเขากระโดดน้ำตก

ทุกคนต่างกระโดดลงไปอย่างเป็นระเบียบราวกับเกี๊ยวที่ลงหม้อไปทีละอัน

สิ่งเดียวที่มันสะดุดตาคือยังมีคนไม่น้อยที่ยังไม่ชินกับการทำแบบนี้

ระหว่างที่ทิ้งตัวลงนั้นมีเสียงกรีดร้องขึ้นไม่หยุด

เมื่อพวกเขาขึ้นจากน้ำแล้วก็พากันรวมตัวกันแล้วพูดคุยกัน

“พี่หู! นี่พี่คิดจะกระโดดอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนกัน”

มู่อีถามอย่างลองเชิง

ครั้งนี้ หูเฉวียนยังคงชูนิ้วมือขึ้นหนึ่งนิ้วต่อหน้าพวกเขาทุกคน

ทู่อีที่เห็นภาพที่คุ้นเคยแบบนี้ อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง

“ต้องกระโดดต่ออีกเรื่อยๆ สินะ”

เพียงแต่ในครั้งนี้ หูเฉวียนกลับส่ายหัวอย่างผิดคาด

“แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่ที่นี่ตลอด!”

“งั้นต่อไปพวกเราไปทำอะไรครับ” มู่อีถามอย่างคาดหวัง

ผ่านการฝึกหลายวันมานี้ พวกเขาเองก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้รับอะไรเลย

แม้ว่าร่างกายจะแช่น้ำจนตัวบวมแล้ว แต่ก็ไม่มีใครที่บาดเจ็บเพราะได้รับแรงกระแทกแล้ว

นั่นก็แสดงว่า ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

แต่สำหรับพวกเขาแล้ว การพัฒนาแบบนี้มันสู้ไม่ได้กับการฝึกแบบปกติธรรมดาเลย

ดังนั้นมู่อีจึงได้ถามไปแบบนั้น

ขณะนี้เอง หูเฉวียนมองขึ้นไปด้านบนที่ไกลออกไปอย่างนิ่งๆ

“ทางนั้นยังมีน้ำตกร้อยเมตรอยู่ ฉันให้ลูกน้องมาเคลียพื้นที่แล้ว”

“เวร ถือว่าฉันไม่ได้พูด!” มู่อีถึงกับมองบนหมดคำที่พูดเลย

วิธีการฝึกที่น่าเบื่อไร้สีสันแถมยังพัฒนาช้าแบบนี้ เขายากที่จะยอมรับจริงๆ

คนอื่นๆ เองก็มีสีหน้าที่ไม่เต็มใจนัก

“ตอนนี้ฉันจะพาพวกแกไปหาโอกาสดีๆ รีบตามมา!”

พูดจบเขาก็หันหลังจากไปทันที

พวกของมู่อีและหูเฉวียนที่อยู่ด้านหลังนั้นต่างงุนงง

แต่ในเมื่อหลินมั่วพูดว่าเป็นโอกาสดีแล้ว พวกเขาจะปล่อยผ่านไปได้ยังไง

ทันใดนั้นทุกคนต่างรีบวิ่งตามไป บางคนแม้แต่เสื้อยังไม่ทันจะใส่ก็รีบวิ่งออกไปแล้ว

หลังจากที่หลินมั่วพาพวกของหูเฉวียนกลับมาที่กระท่อม

ก็เห็นเฟิงอู๋ซิ่วรออยู่ที่ด้านนอกประตูแล้ว

ไม่ต้องคาดเดาหลินมั่วก็รู้

จะต้องเป็นฤทธิ์ยาของผลเหอโช่วพันปีนี้ที่ล่อให้ตาเฒ่าคนนี้มาแน่นอน

และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อทั้งสองฝ่ายพบหน้ากัน

เฟิงอู๋ซิ่วก็ถามด้วยความสงสัยว่า

“หมอเทวดาหลิน อยู่ๆ เมื่อกี้ฉันรับรู้ถึงปราณเทพยดาที่เข้มข้นมาจากทางนี้”

“หรือว่าคุณเสวี่ยเหลียนบรรลุเลื่อนขั้นอีกแล้วเหรอ”

นอกจากเสวี่ยเหลียนที่เป็นบัวหิมะชั้นสูงแล้ว เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะมีสมุนไพรอะไรที่จะแพร่ฤทธิ์ยาที่บริสุทธิ์ขนาดนี้ได้