หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4257

“เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องต่อรองทั้งนั้น”

หลินมั่วพูดอย่างเด็ดขาด

“ท่านกับผมไม่เหมือนกัน”

“ก็เพราะท่านมีพรสวรรค์โดดเด่น ทั้งด้านการแพทย์และการต่อสู้ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ตุนหวงถึงยิ่งต้องการท่านเพื่อเสริมความแข็งแกร่ง”

“อีกอย่างนะ ตลอดทางที่ผ่านมา มีเรื่องไหนบ้างที่ทำให้ผมล้มได้จริง ๆ”

พูดมาถึงตรงนี้ หลินมั่วก็เหมือนจะรู้ตัวว่าน้ำเสียงของตัวเองค่อนข้างแข็งเกินไป จึงเปลี่ยนโทนนุ่มลง

“หรือว่าท่านยังไม่เชื่อใจผมอีก”

ครั้งนี้ เสวี่ยเหลียนกลับเป็นฝ่ายเงียบไป

“ก็ได้ แต่คุณต้องระวังให้มากจริง ๆ นะ”

“ถึงยังไง ฉัน…”

พูดได้ครึ่งประโยค เสวี่ยเหลียนก็รู้ตัวว่าหลุดไป จึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“คุณยังมีคนที่รอคุณอยู่นะ”

หลินมั่วยังมัวแต่พยายามเกลี้ยกล่อมเสวี่ยเหลียนอยู่ เลยไม่ได้สังเกตความผิดปกติอะไรเลย

“ไม่ต้องห่วง ผมยังมีอู่เหิ่นที่ต้องปกป้องอยู่”

“เอาเถอะ เรื่องพวกนั้นค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้ผมยังไม่ได้คุยกับเฟิงอู๋ซิ่วด้วยซ้ำ”

“ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำก่อน คือจัดการเรื่องจุกจิกบนเกาะนรกให้เรียบร้อยก่อน”

แม้ว่าพลังของเกาะนรกจะห่างชั้นกับองค์กรเจ็ดบาปราวฟ้ากับดิน

แต่ในฐานะฐานปฏิบัติการหลักของหลินมั่ว ก็ถือเป็นจุดสำคัญที่มองข้ามไม่ได้

อีกอย่าง คนในเขตสามก็ยังรอให้เขานำพาความหวังเรื่องการรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งเดียวอยู่

หลังจากพูดคุยกับคนรักอีกเล็กน้อย

เสวี่ยเหลียนเปลี่ยนเรื่องไปพูดถึงเถาวัลย์หัวคนพันปีทันที

“พอดีเลย สมุนไพรนี้ ช่วยฟื้นฟูเลือดหัวใจที่คุณเสียไปก่อนหน้านี้ รีบกินซะเถอะ”

“ตอนนี้สถานการณ์บนเกาะนรกเริ่มวุ่นวายขึ้นทุกที สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณต้องรีบฟื้นฟูพลังกลับมาให้เร็วที่สุด”

หลินมั่วเองก็ไม่ได้ขัดอะไร

สงครามในเขตสามกับลอว์เรนซ์กำลังจะเริ่ม ส่วนเขตอื่นก็อยู่ภายใต้การเคลื่อนไหวของบรมครูเบื้องหลังแต่ละกลุ่ม

ในช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายแบบนี้ เขาจำเป็นต้องมีพลังมากพอเพื่อรับมือกับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น

หลินมั่วรับเถาวัลย์หัวคนพันปีที่ถูกผนึกไว้เรียบร้อยมา แล้วก็เริ่มการรักษาตัวเองทันที

แต่ถ้าจะให้หายขาดจริง ๆ ก็ต้องกินเข้าไป

เมื่อคิดได้แบบนั้น หลินมั่วก็หยิบมีดเล่มเล็กออกมา ตัดออกมาชิ้นหนึ่ง แล้วใส่เข้าปากทันที

แม้ว่าวัตถุดิบระดับนี้ หากนำไปผ่านกระบวนการปรุงเป็นโอสถ จะยิ่งแสดงพลังออกมาได้มากกว่าหลายเท่า

แต่แค่ขั้นตอนในการเตรียมวัตถุดิบให้ครบ รวมถึงเวลาที่ต้องใช้ในการปรุงโอสถ ก็กินเวลาเป็นเดือน

และสิ่งที่หลินมั่วขาดมากที่สุดตอนนี้ก็คือเวลา

กินสดตรง ๆ แบบนี้ยังปลอดภัยกว่าแน่นอน

ทันทีที่กลืนเถาวัลย์หัวคนพันปีเข้าไป

หลินมั่วก็รู้สึกว่าทั้งร่างร้อนผ่าว เหมือนมีเปลวเพลิงลุกไหม้อยู่ข้างใน

ไม่กี่อึดใจเหงื่อก็ไหลท่วมทั่วทั้งตัว เสื้อผ้าเปียกชุ่มไปหมด

พลังโอสถที่รุนแรงถึงขีดสุด เริ่มไหลทะลักเข้าไปสู่ห้าจุดสำคัญในร่างอย่างบ้าคลั่ง

“พลังยานี่มันรุนแรงเกินไปแล้ว”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึง

ถ้าเขาไม่ใช่ผู้ฝึกตนระดับปรมาจารย์ละก็ ร่างกายคงระเบิดไปนานแล้วจากพลังวิญญาณโอสถที่มหาศาลขนาดนี้...