หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4259

อู่เหิ่นโดนเสวี่ยเหลียนยั่วแบบนั้นเข้า ก็ถึงกับงอนขึ้นมาอีกรอบ

“พี่เสวี่ยเหลียน กล้าหลอกฉันเหรอ”

“ระวังเถอะ เจอหมัดเหล็กของอู่เหิ่นแน่ ย๊า!”

สิ้นเสียงตะโกนน่ารัก ร่างเล็กของอู่เหิ่นก็พุ่งตรงเข้ามาข้างหน้าในพริบตา

การบุกจู่โจมแบบซึ่งหน้าแบบนี้ อย่าว่าแต่จะโดนตัวเลย แค่ชายเสื้อของเสวี่ยเหลียนยังแตะไม่โดนด้วยซ้ำ

พอทั้งสองเข้าใกล้กัน เสวี่ยเหลียนเอียงตัวเพียงนิดเดียวก็หลบไปได้สบาย ๆ

เธอหลบได้แน่นอน แต่คนที่เดินผ่านมาอย่างหลินมั่วกลับไม่โชคดีแบบนั้น

เพียงชั่วพริบตา หมัดน้อย ๆ ที่กำลังพุ่งเข้าหาเป้าหมาย ก็เปลี่ยนทิศทางมาทางเขาแทน

หลินมั่วที่ไม่ทันตั้งตัว ก็ได้แต่ยกฝ่ามือขึ้นมาตั้งรับไว้ตรงหน้า

ปัง!

เสียงดังตุบแน่น ๆ ดังสนั่นไปทั่วทั้งสวนหลังบ้าน

ในพริบตาเดียว คลื่นพลังที่กระจายออกมาในแนวนอนก็กวาดทุกอย่างจนเละเทะกระจัดกระจาย

“อ๊ะ อาจารย์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่” อู่เหิ่นร้องเสียงหลง

เมื่อครู่ทั้งสองมัวแต่สนุกกับการหยอกล้อ จนเพิ่งสังเกตเห็นหลินมั่วที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

เสวี่ยเหลียนเดินเข้ามาใกล้ ถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเป็นห่วง

เธอรู้ดี หมัดของเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา ต่อให้เป็นปรมาจารย์ทั่วไปก็รับไว้ไม่ได้ง่าย ๆ

“ฉันจะเป็นอะไรได้ล่ะ ฮ่าๆ”

หลินมั่วยิ้มตอบด้วยท่าทีสงบนิ่ง

แต่ทางด้านหลัง มือขวาของเขาที่ถูกหมัดนั้นปะทะเข้า กำลังบิดขยับเบา ๆ

ถึงแม้จะรับหมัดของอู่เหิ่นไว้ได้ก็เถอะ

แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เป็นอะไรเลย เพราะจนถึงตอนนี้ มือขวาทั้งข้างของเขายังรู้สึกชาอยู่เต็ม ๆ

เพื่อกลบเกลื่อนความเขิน หลินมั่วก็ยื่นมือซ้ายออกไปลูบหัวอู่เหิ่นเบา ๆ

“ศิษย์เอ๋ย พลังของเธอช่างแข็งแกร่งเสียจริง”

“ต่อไปอย่าเล่นแบบนี้กับคนของตัวเองอีกนะ”

ถ้าเป็นคนธรรมดา มาเจอหมัดนี้เข้า รับรองว่าได้ปลิวกลายเป็นแอ่งเลือดบนพื้นแน่ ๆ

คิดถึงตรงนี้ หลินมั่วยังอดทอดถอนใจไม่ได้

พรสวรรค์ของเด็กคนนี้ บวกกับไอพลังสีดำลึกลับนั่น พอรวมกันแล้วก็ยิ่งอันตรายเกินบรรยาย

ในเวลาแค่ไม่กี่วัน พละกำลังของอู่เหิ่นก็พุ่งขึ้นถึงระดับบรมครูไปแล้ว

อู่เหิ่นหรี่ตาลง ยิ้มแป้นแล้วเรียกพี่อย่างน่ารัก จากนั้นก็จุ๊บเบา ๆ ลงบนแก้มขาวของเสวี่ยเหลียนหนึ่งที

“น่ารักจริง ๆ”

เสวี่ยเหลียนเอื้อมมือไปจิ้มจมูกเล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ แล้วหันมามองหลินมั่วด้วยสายตาภูมิใจ

“พี่สาวจะให้น้องสาวของขวัญมันผิดตรงไหน”

“ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการกดพลังมหาศาลในตัวอู่เหิ่นด้วย”

“แค่ใส่สร้อยเส้นนี้ เธอก็จะไม่ต่างอะไรกับเด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไปเลย”

ได้ยินแบบนี้ หลินมั่วก็ไม่พูดอะไรอีก

ถือว่าเขาได้คลายกังวลเรื่องหนึ่งไป

เขาเองก็กลัวว่าเจ้าหนูนี่จะควบคุมพลังไม่อยู่ แล้วเผลอสร้างปัญหาขึ้นมา

อีกอย่าง ด้วยนิสัยดื้อรั้นของเสวี่ยเหลียน

ของที่ให้ไปแล้ว ไม่มีทางเอากลับคืนแน่นอน

“พอแล้วล่ะ ไปจัดการเรื่องแนวหน้าให้เรียบร้อยเถอะ”

หลังจากเล่นกับอู่เหิ่นอยู่พักหนึ่ง เสวี่ยเหลียนก็เริ่มไล่เขา

“เรื่องการฝึกของอู่เหิ่น ฉันจะดูแลเอง คุณไปทำงานของคุณเถอะ”