หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4305

หลังจากอิ๋นฉางส่งเสียงเย็นชา สายตาสังหารก็พลุ่งพล่าน

"เตรียมทารกอายุสิบสองเดือนสามร้อยคนให้พวกพ้องของเราสามคน"

"ผมถึงจะไว้ชีวิตคุณได้"

ทารกสามร้อยคน?

หวงเหล่าซานตกตะลึง

ไม่ได้คาดหวังว่าทุกสิ่งที่เฟิงจิ่วพูดก่อนหน้านี้จะเป็นความจริง

เพียงแต่ แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่ามันโหดร้ายไปบ้าง

แต่เมื่อนึกถึงชีวิตน้อยๆ ของตน เขาก็ขจัดความลังเลที่เหลืออยู่ในใจของเขาให้สลายไปทันที

"ได้ครับ..."

ขณะที่เขากําลังจะรับปาก ท่านพานที่เงียบมาตลอดก็ลุกขึ้นมาทันที

"ท่านทั้งสาม ทารกสามร้อยคนน้อยเกินไปหรือเปล่า?"

เมื่อได้ยินดังนั้น ทั้งสามก็หันหน้ามองพานเหล่าด้วยความสนใจ

"โอ้? พูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?"

"ผมรู้สึกว่าแค่สามร้อยคน แค่ให้ท่านทั้งสามอิ่มหมีพีมันเท่านั้น"

"ขอเวลาผมครึ่งวัน ผมจะเตรียมทารกหนึ่งพันคนให้ท่าน

พอพูดจบ จินฉานที่ไม่เคยเอ่ยปากก็หัวเราะขึ้นมา

"เป็นไปตามคาด คนยิ่งมีชีวิตก็จะยิ่งมีเล่ห์เหลี่ยม"

"ไอ้แก่ คุณเก่งมาก!"

"พี่รองพี่สาม ดูเหมือนว่าเราจะมีสุนัขที่เชื่องแล้ว!"

เมื่อได้ยินแบบนี้ สีหน้าของหวงเหล่าซานก็เปลี่ยนไปทันที

ไอ้แก่ตั้งใจจะบีบตนลงไป

"ไอ้แก่ตายยาก คุณทรยศผม!"

พร้อมกับเสียงคำราม เขาจึงพุ่งเข้าใส่ท่านพานด้วยดวงตาแดงก่ำ

เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก โดยเฉพาะคู่ต่อสู้เป็นพานเหล่า

พอเข้ามาใกล้ก็โดนถีบกลับมา

"ไอ้หนุ่ม ในเมื่อคุณไม่สามารถทำให้ท่านพอใจได้ งั้นก็ให้คนแก่ขึ้นแทนเป็นอย่างไร?"

พานเหล่าพูดพลางเหลือบมองด้วยความดูถูก

จากนั้นก็คุกเข่าต่อหน้าสามพี่น้องทันที

ไม่ต้องพูด ทั้งสองฝ่ายก็เข้าใจความหมาย

เพียงแต่ว่าสามพี่น้องไม่ได้แสดงท่าทีที่ชัดเจน

กลับมองเฟิงจิ่วด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

"คุณหนูเฟิงจิ่ว คุณดูถูกความสามารถของบรมครูอย่างเราเกินไปหรือเปล่า"

พี่รองอย่างอิ๋นฉานพูดอย่างภาคภูมิใจ

"ตอนนี้คุณกำลังฆ่าตัวตายต่อหน้าพวกเรา ไม่รู้จักชั่วดี!"

"เนื่องจากคุณไม่ยอม เราจึงทำได้เพียงใช้กำลังเท่านั้น! “

พูดจบเขาก็เอื้อมมือไปหยิบมีดในมือของเฟิงจิ่วทันที ทำท่าจะคว้าเอาคอเสื้อ

ตอนนี้ดวงตาของเฟิงจิ่วแดงก่ำไปหมด

ความรู้สึกไร้พลังแบบนี้ทำให้เธอแทบสิ้นหวัง

ตอนนี้แม้แต่อยากตายก็กลายเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยไปแล้ว

เมื่อเห็นว่าอิ๋นฉานกําลังจะวางมือ จินฉานที่อยู่ข้างๆ กลับตบไหล่เขา

"น้องรอง อย่าเพิ่งรีบร้อน!"

"พวกเรายังมีตัวเรือดอีกตัวหนึ่งที่ยังไม่ได้จัดการ!"

อิ๋นฉานได้ยินสิ่งนี้ก็หยุดลงมือ หลังจากจัดแจงเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็หันไปมองพนักงานเสิร์ฟที่มุมห้อง

"น้องชาย มองนานขนาดนี้ ยังไม่พร้อมที่จะลงมืออีกเหรอ?"

"นี่เป็นโอกาสดีสำหรับฮีโร่ในการช่วยสาวสวยนะ"

อิ๋นฉานพูดเชิงล้อเล่น