หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4313

หลินมั่วมองศพของพานเหล่าโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง

ยังไงก็ต้องตายอยู่ดีอยู่ที่ว่าจะตายด้วยน้ำมือใครเท่านั้น

“เห็นหรือยัง?”

เขาหันไปพูดกับเฟิ่งจิ่ว

“สิ่งรอบตัวคุณตอนนี้เป็นเช่นนี้”

“ไม่ฆ่าก็ถูกฆ่า!”

“คนลังเลอย่างคุณจะเป็นหัวหน้าตระกูลได้อย่างไร?”

“ไม่เข้าใจว่าตระกูลเฟิ่งเลือกผู้นำยังไง”

หลินมั่วผิดหวังกับเฟิ่งจิ่วมาก

หากไม่ใช่เพราะเขาไม่มีเวลาเลือกคนและฝึกฝน เขาไม่มีทางมาเสียเวลาคุยกับเฟิ่งจิ่ว

เมื่อเทียบกับหวงเหล่าซานแล้วเขาเหมาะสมที่จะเป็นผู้รวมเขตสี่มากกว่า

แต่เขาไร้จริยธรรมเหมือนพานเหล่าจึงไม่อาจไว้ชีวิตได้เช่นกัน

เมื่อเฟิ่งจิ่วถูกหลินมั่วต่อว่าเช่นนี้เธอหน้าแดงและก้มหน้า เธอรู้ใจข้อบกพร่องของตัวเองทันที

หลินมั่วไม่มีเวลารอให้เธอคิดและเข้าใจในตอนนี้

“ยังมีโอกาสรอคุณอยู่ตรงหน้า!”

“ฆ่าหวงเหล่าซาน แล้วตระกูลเฟิ่งจะขึ้นเป็นผู้นำเขตสี่”

“หากลังเลฉันจะหาคนอื่นแทน!”

ในเวลาคับขันต้องเด็ดขาด

หลินมั่วหมดความอดทนแล้ว

ถ้าเฟิ่งจิ่วยังไม่กล้าหลินมั่วก็จะเปลี่ยนคนทันที

อย่างมากก็แค่เสียเวลาสนับสนุนคนที่เหมาะสม

เมื่อได้ยินเสียงหลินมั่วร่างบอบบางของเฟิ่งจิ่วก็สั่น “เฟิ่งจิ่ว พร้อมทำตามคำสั่งของคุณหลิน!”

เฟิ่งเจียเป็นผู้นำตระกูล คำนี้ดังก้องอยู่ในหัวเธอไม่หยุด

ไม่นานเธอก็เงยหน้าขึ้น สายตาเริ่มแน่วแน่และดุดัน

“เฟิ่งจิ่วควรทำอย่างไร คุณหลินโปรดชี้แนะ!”

หลินมั่วมองอย่างเย็นชาแล้วกล่าวว่า

“ดีมาก จัดการซะ!” หลินมั่วพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น

สีหน้าหวงเหล่าซานก็เปลี่ยนไปทันที ใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หลินมั่วยิ้มมุมปาก “คุณฉลาดนัก!”

“คุณรู้ว่าฉันไม่สามารถลงมือฆ่าคุณด้วยตัวเอง”

“แต่น่าเสียดายที่รู้... ช้าไป!”

จากนั้นหลินมั่วก็มองเฟิ่งจิ่วด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดว่า:

“จะยืนอึ้งอยู่ทำไม? หรือจะให้เขาฆ่าคุณก่อน?”

ขณะนั้นเฟิ่งจิ่วเข้าใจแล้ว และเธอก็มีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตระกูล

เธอจับมีดในมือไว้แน่น แล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหวงเหล่าซาน

องครักษ์สองคนของตระกูลหวงกำลังจะเข้ามาขวาง แต่ก็ถูกเฟิ่งจิ่วกรีดคออย่างง่ายดาย

เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาใกล้ หวงเหล่าซานก็รีบพูดว่า

“เฟิ่งจิ่ว! เฟิ่งจิ่ว! เดี๋ยวก่อน!”

“เมื่อกี้คุณก็ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าเขาฆ่าฉันเองไม่ได้!”

“หากคุณปล่อยฉันไป ฉันจะนำตระกูลหวงสวามิภักดิ์ตระกูลเฟิ่ง”

“ถึงตอนนั้นคุณก็จะได้ครองเขตสี่ทั้งหมดมิใช่หรือ?”

ขณะที่เขากำลังร้องขอชีวิตอย่างสิ้นหวัง เฟิ่งจิ่วก็เดินมาถึงตรงหน้าแล้ว...