หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4314

หวงเหล่าซานที่บาดเจ็บสาหัสนั้นไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กลับเลยแม้แต่น้อย

เขาทำได้เพียงจ้องมองมีดที่แทงเข้าที่หน้าอกของตนเอง

เมื่อรับรู้ความอ่อนแรงนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง หวงเหล่าซานเองก็รู้ว่าชีวิตของตนกำลังจะจบลง

“ทำไมกัน พวกเราร่วมมือกันได้นี่”

เขาถามอย่างไม่ยอมรับความจริง

เฟิงจิ่วส่ายหน้า สีหน้านั้นเย็นชาดุจน้ำแข็ง

“นายมันโง่เกินไป!”

“นายคิดจริงๆ เหรอว่ามีอะไรมาหยุดความตั้งใจของปรมาจารย์ในการฆ่าคนไม่เอาไหนอย่างนายได้”

เฟิงจิ่วนั้นฉลาดมาก

ทันทีที่เธอรู้ว่าหลินมั่วไม่สามารถลงมือฆ่าหวงเหล่าซานด้วยได้

เธอก็เดาออกทันทีว่า ระหว่างเหล่าปรมาจารย์อาจมีข้อตกลงบางอย่างที่เธอไม่อาจเข้าถึงได้

เพียงแต่การเป็นปรมาจารย์ หากอยากจะฆ่าใครอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครรู้ ก็มีวิธีอยู่มากมาย

ก็แค่อยากหรือไม่อยากเท่านั้นเอง

“อีกอย่าง นายคิดว่าถ้าไม่มีปรมาจารย์คอยหนุนหลังให้”

“ต่อให้ทั้งตระกูลหวังของนายรวมถึงทั้งสี่เขต นายคิดว่าจะต้านทานได้นานกี่วันเชียว”

ก่อนที่ยังไม่ได้สัมผัสถึงปรมาจารย์

เฟิงจิ่วยังพอจะมีความมั่นใจ แต่พอได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของปรมาจารย์แล้ว

เธอก็เข้าใจทันที

เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังความสามารถที่แท้จริง จำนวนคนมันก็เป็นเพียงแค่ตัวเลขเท่านั้น

ก่อนที่หวงเหล่าซานจะสิ้นใจ เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ สีหน้าของเขาก็ค่อยๆ สงบลง

เป็นตนนั้นที่ไร้เดียงสาเกินไป

แต่น่าเสียดาย หากเขารู้ตัวเร็วขึ้นอีกนิด

ก็คงไม่โง่ขนาดมาตายถึงที่นี่

อย่างน้อยก็คงไม่ต้องจบชีวิตอย่างน่าอนาถแบบนี้

คิดไปคิดมา สติของเขาก็เริ่มที่จะพร่าเลือน ก่อนจะค่อยๆ ปิดตาลงในที่สุด

หลังจากจัดการเขาเรียบร้อย

เฟิงจิ่วก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะถอยไปยืนข้างๆ อย่างเงียบๆ

ขณะนั้นหลินมั่วก็ได้พยักหน้าเบาอย่างพอใจ

“ไม่เลว ยังพอมีหวัง!”

ผู้หญิงคนนี้ฉลาดและใจคอซื่อตรง

ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก เธอคงไม่ต้องลังเลจนทำให้คุณหลินไม่พอใจ

เพื่อแก้ภาพลักษณ์ของตนเอง

เธอรีบพูดอย่างจริงจังว่า

“คุณหลิน จากนี้ไปตระกูลเฟิงของเรายินดีรับใช้คุณหลิน”

“ยอมตายได้อย่างไม่ลังเล!”

สถานการณ์ปัจจุบันของเกาะนรกมันชัดเจนมาก

ปรมาจารย์นับไม่ถ้วน!

ยังไงก็ต้องตกอยู่ภายใต้การควบคุมของใครสักคน ทำไมถึงไม่เลือกพึ่งคนที่แข็งแกร่งอย่างหลินมั่วกัน

อีกอย่างก่อนจะเขียนจดหมายขอความช่วยเหลือ เธอก็สืบลักษณะนิสัยของหลินมั่วมาแล้วไม่น้อย

“ไม่ถึงขั้นรับใช้หรอก!”

หลินมั่วส่ายหัวแล้วพูด

“แค่เธอร่วมมือกับฉันให้ดีก็พอ!”

“ในอนาคต ตระกูลเฟิงของเธอจะต้องมีที่ยืนในเกาะนรกนี่แน่นอน”

พูดจบเขาก็กระโดดขึ้นและหายตัวไปทันที

เหลือเพียงเฟิงจิ่วที่ยืนอยู่กับที่ สายตาของเธอเปล่งประกายอย่างมีความหวัง