หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4314

หวงเหล่าซานที่บาดเจ็บสาหัสนั้นไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กลับเลยแม้แต่น้อย

เขาทำได้เพียงจ้องมองมีดที่แทงเข้าที่หน้าอกของตนเอง

เมื่อรับรู้ความอ่อนแรงนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง หวงเหล่าซานเองก็รู้ว่าชีวิตของตนกำลังจะจบลง

“ทำไมกัน พวกเราร่วมมือกันได้นี่”

เขาถามอย่างไม่ยอมรับความจริง

เฟิงจิ่วส่ายหน้า สีหน้านั้นเย็นชาดุจน้ำแข็ง

“นายมันโง่เกินไป!”

“นายคิดจริงๆ เหรอว่ามีอะไรมาหยุดความตั้งใจของปรมาจารย์ในการฆ่าคนไม่เอาไหนอย่างนายได้”

เฟิงจิ่วนั้นฉลาดมาก

ทันทีที่เธอรู้ว่าหลินมั่วไม่สามารถลงมือฆ่าหวงเหล่าซานด้วยได้

เธอก็เดาออกทันทีว่า ระหว่างเหล่าปรมาจารย์อาจมีข้อตกลงบางอย่างที่เธอไม่อาจเข้าถึงได้

เพียงแต่การเป็นปรมาจารย์ หากอยากจะฆ่าใครอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครรู้ ก็มีวิธีอยู่มากมาย

ก็แค่อยากหรือไม่อยากเท่านั้นเอง

“อีกอย่าง นายคิดว่าถ้าไม่มีปรมาจารย์คอยหนุนหลังให้”

“ต่อให้ทั้งตระกูลหวังของนายรวมถึงทั้งสี่เขต นายคิดว่าจะต้านทานได้นานกี่วันเชียว”

ก่อนที่ยังไม่ได้สัมผัสถึงปรมาจารย์

เฟิงจิ่วยังพอจะมีความมั่นใจ แต่พอได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของปรมาจารย์แล้ว

เธอก็เข้าใจทันที

เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังความสามารถที่แท้จริง จำนวนคนมันก็เป็นเพียงแค่ตัวเลขเท่านั้น

ก่อนที่หวงเหล่าซานจะสิ้นใจ เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ สีหน้าของเขาก็ค่อยๆ สงบลง

เป็นตนนั้นที่ไร้เดียงสาเกินไป

แต่น่าเสียดาย หากเขารู้ตัวเร็วขึ้นอีกนิด

ก็คงไม่โง่ขนาดมาตายถึงที่นี่

อย่างน้อยก็คงไม่ต้องจบชีวิตอย่างน่าอนาถแบบนี้

คิดไปคิดมา สติของเขาก็เริ่มที่จะพร่าเลือน ก่อนจะค่อยๆ ปิดตาลงในที่สุด

หลังจากจัดการเขาเรียบร้อย

เฟิงจิ่วก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะถอยไปยืนข้างๆ อย่างเงียบๆ

ขณะนั้นหลินมั่วก็ได้พยักหน้าเบาอย่างพอใจ

“ไม่เลว ยังพอมีหวัง!”

ผู้หญิงคนนี้ฉลาดและใจคอซื่อตรง