หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4372

บนเนินเขา

อู่เยี่ยอธิบายสถานการณ์ในตอนนั้นให้หลินมั่วฟังอย่างเงียบๆ

“หลังสงครามต้านทานสิ้นสุดลง พันธมิตรนักรบในฐานะผู้ช่วยหลักของสงครามทั้งหมด ก็เป็นผู้ที่สูญเสียมากที่สุด”

“ในตอนนั้น พวกเราห้าจอมทัพเองก็มีความคิดที่เเตกต่างกันออกไป”

“ในบรรดาสิบตระกูลใหญ่ก็มีผู้ที่ไม่หวังดี แอบก่อกวนอยู่เบื้องหลังมากมาย”

ในสถานการณ์เช่นนี้ พันธมิตรนักรบเพื่อที่จะรักษาสถานการณ์ให้มั่นคง ย่อมต้องจัดการกับปัญหาภายในเหล่านี้ก่อน

ประกอบกับจำนวนกลุ่มที่โจมตีตระกูลหลินนั้นมีมากมายมหาศาล

เเม้พันธมิตรนักรบจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยับยั้ง

เเต่ก็สายเกินไปเสียเเล้ว

หลังจากนั้นการรบครั้งใหญ่ที่ชายแดนเหนือก็ยุติลง

มีข่าวลือว่าสมบัติล้ำค่าของตระกูลหลินถูกนำไปยังชายเเดนใต้

จากนั้นสงครามกลางเมืองก็เริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง

เเละเซวียอู่เยี่ยเองก็อาศัยจังหวะในช่วงสงครามชายเเดนใต้ขึ้นสู่ตำเเหน่ง จอมทัพเเห่งชายเเดนใต้ได้สำเร็จ

“ผมเข้าใจแล้ว!”

หลังจากฟังเรื่องราวในอดีต หลินมั่วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เมื่อปมในใจคลี่คลาย อารมณ์ของเขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก

“ขอบคุณครับอู่เยี่ย!”

เขาเอ่ยขอบคุณจากใจจริง

ส่วนอู่เยี่ยก็โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก!”

“เรื่องพวกนี้หลายคนก็รู้ เเละพวกเขาก็จะบอกคุณไม่ช้าก็เร็ว”

“ฉันก็เเค่รู้สึกอะไรบางอย่าง เลยพูดมากไปหน่อยเท่านั้นเอง”

พูดจบสีหน้าของเขาก็ค่อยๆจริงจังขึ้นมา

“หลินมั่ว ผมต้องขอเตือนคุณ!”

“เเม้ว่าเมื่อก่อนกลุ่มอำนาจที่เข้าร่วมในการจัดการตระกูลหลินจะล้มตายไปบ้าง

“เเต่ตระกูลที่ยังเหลือรอด ล้วนเป็นผู้ทรงอิทธิพลระดับมหาอำนาจ”

“ถ้าคุณอยากจะเเก้เเค้น ต้องคิดให้ดีก่อน!”

คำเตือนของเขาไม่ใช่เพียงเพราะศัตรูของหลินมั่วเเข็งเเกร่ง

ที่สำคัญที่สุดคือ กลุ่มอำนาจที่เคยเข้าร่วมในการล้มล้างตระกูลหลินนั้น ภายนอกดูเหมือนจะปรองดองกันดี

นั่นเป็นเพราะข้อจำกัดของพันธมิตรนักรบ

เเม้ว่าพวกเขาจะเล่นตุกติกเล็กๆน้อยๆอย่างลับๆเเต่ก็มีขีดจำกัด

คำพูดที่มาเเบบกระทันหันนี้ทำให้หลินมั่วถึงกับตกตะลึง

เมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีตของทั้งสอง

ตอนที่หลินมั่วยังอยู่ในชายเเดนใต้ เซวียอู่เยี่ยก็เคยปกป้องเขา เเน่นอนว่าก็มีบางครั้งที่แอบวางเเผนกับตัวเองเช่นกัน

จนกระทั่งต่อมา ความเเข็งเเกร่งของตัวเองก็เพิ่มขึ้น

หลังจากที่มีผู้สนับสนุนมากขึ้น เซวียอู่เยี่ยจึงค่อยๆล้มเลิกการวางเเผนกับเขา

ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายในที่สุดก็เปลี่ยนไป

เเต่อย่างไรก็ตาม

หลินมั่วคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองยังห่างไกลจากการที่เซวียอู่เยี่ยจะยอมเอาเขตเเดนใต้มาเสี่ยงเพื่อช่วยเขาต่อสู้กับตระกูลเซี่ย

“อู่เยี่ยทำไมทำเช่นนี้”

หลินมั่วอดสงสัยไม่ได้ จึงเปิดปากถาม

เมื่อมีผู้ช่วยจากจอมทัพเเห่งชายเเดนใต้ การต่อสู้กับตระกูลเซี่ยของเขาก็จะมีโอกาสชนะเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วนอย่างเเน่นอน

เเต่คำสัญญาที่มาเเบบกระทันหันนี้ทำให้หลินมั่วไม่มั่นใจเอาเสียเลย

ตรงกันข้าม อู่เยี่ยกลับหัวเราะออกมาอย่างเปิดเผย

“เรื่องนี้คุณก็ยังเหมือนเดิม ยังระมัดระวังเหมือนเมื่อก่อนไม่เปลี่ยน”

“ใช่เเล้ว อันที่จริงที่ผมเลือกช่วยคุณ ก็มีเรื่องส่วนตัวด้วยเหมือนกัน…”