หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 438

หวังต้งประคองผู้หญิงคนนั้นและตรงไปที่สำนักงานผู้อำนวยการ

และทันทีที่เธอเดินเข้าประตูไป เธอก็ตะโกนทันที "ผู้อำนวยการ ตอนนี้ฉันให้โอกาสคุณ…

รีบไล่หลินมั่วกับเฮ่อเชียนเสวี่ยออกซะ แล้วก็ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาพวกมันมาให้ฉัน ให้ฉันสั่งสอนพวกมันสักชุด ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้นายไม่ได้เป็นคณบดีอีก!”

ผู้อำนวยการขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "ไร้สาระ!"

“หลินมั่วเป็นหัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลและคุณเฮ่อก็เป็นพยาบาลของเรา ไม่ใช่ว่าอยู่ๆคุณอยากให้ออกก็ไล่ออกได้นะ

แล้วที่คุณให้รปภ.เอาตัวพวกเขามาที่นี่ ตั้งใจจะสั่งสอนพวกเขาสักชุดงั้นเหรอ”

"เห็นโรงพยาบาลเป็นอะไรไปแล้วไม่ทราบ"

“ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใคร แต่โรงพยาบาลไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาทำตามอำเภอใจได้แน่นอน”

คุณนายอึ้งไปเลย

เมื่อก่อนตอนที่คณบดีเจอเธอ เขาก็เคารพเธอเสมอ

ตอนนี้มันอย่างไรกันนะ

ผู้อำนวบการกล้าต่อต้านเธองั้นเหรอ"ได้!"

“คุณเป็นคนพูดเองนะ แล้วอย่ามาเสียใจละกัน เดี๋ยวสามีของฉันก็จะมาแล้ว ฉันจะดูซิว่าคุณจะอธิบายให้เขาฟังอย่างไร!”

คุณนายตะโกนด้วยความโกรธและพาหวังต้งเดินออกไปอย่างโมโห

ผู้อำนวยการเฝ้าดูทั้งสองเดินออกไปด้วยใบหน้าที่เย้ยหยัน

แน่นอนว่าเขาทราบตัวตนที่แท้จริงของเฮ่อเชียนเสวี่ย เพียงแค่เขาไม่เคยบอกให้ใครรู้ก็เท่านั้นเอง

เขาไม่ถูกชะตากับหวังต้งตั้งแต่แรกแล้ว หวังต้งอาศัยเส้นสายของตระกูลเพื่อวางอำนาจบาตรใหญ่ในโรงพยาบาลและไม่ให้เกียรติใครหน้าไหนทั้งนั้น

ครั้งนี้เขาแค่อยากใช้เหตุการณ์นี้ไล่หวังต้งออกจากโรงพยาบาล

“คนชั่ว ไม่สมควรอยู่ต่อ!”

ผู้อำนวยการพูดเบา ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

เฮ่อเชียนเสวี่ยกำลังช่วยหลินมั่วทำความสะอาดสำนักงานอยู่และจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

เธอหยิบมันขึ้นมาและเห็นว่าเป็นเบอร์ของเฉินอวี๋

ทันทีที่เธอมาถึงชั้นบน เธอก็เห็นเฉินอวี๋พยุงแม่อยู่ตรงทางเดิน

พ่อของเฉินอวี๋ที่นั่งทรุดตัวอยู่บนพื้น มือเขากุมหน้าผากและมีเลือดไหลออกมาจากระหว่างนิ้วของเขา

เกิดความวุ่นวายไปทั่ว

เฮ่อเชียนเสวี่ยสีหน้าเปลี่ยน เธอรีบถาม "กะ... เกิดอะไรขึ้น"

พยาบาลหน้าโหดเดินเข้ามาและพูดเยาะเย้ยว่า "ญาติผู้ป่วยมาก่อเรื่องที่นี่น่ะสิ แถมยังจะต่อยตีกับคนอื่นด้วย

แต่สุดท้ายสู้เขาไม่ไหวจนทำตัวเองหัวแตก เลยมานั่งเรียกคะแนนสงสารอยู่ตรงนี้”

“เราแจ้งตำรวจแล้ว เชิญคุณนั่งตรงนี้ต่อไปเถอะ ฉันก็อยากรู้ว่าคุณจะไปหลอกใครได้!”

เฉินอวี๋รีบพูดว่า "เรา...เราไม่ได้ก่อเรื่องนะ..."

"พวกเขาโยนของของเราออกมาแล้วก็ไล่แม่ของฉันออก... ตอนนั้นแม่ฉันกำลังเติมน้ำเกลืออยู่ พวกเขาก็จะดึงเข็มของแม่ออก แต่พ่อของฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาเลยไม่ยอมให้พวกเขาดึง”

"หลังจากนั้น พวกเขา...พวกเขาสองสามคนก็ทุบตีพ่อฉันแล้วก็ผลักพ่อไปชนกำแพง จนบาดเจ็บ..."