หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 439

พยาบาลโมโหทันที เขาชี้ไปที่เฉินอวี๋และพูดว่า "ระวังสิ่งที่คุณพูดด้วย!"

"ฉันจะบอกให้นะ คนมากมายที่นี่เป็นพยานให้เราได้ พ่อของคุณเป็นคนเริ่มก่อน"

“ถ้าคุณพูดแบบนี้ ฉันจะฟ้องคุณข้อหาหมิ่นประมาทนะ!”

เฉินอวี๋อึ้ง เธอรู้ว่าคนรอบข้างจะไม่เป็นพยานให้เธออย่างแน่นอน

หน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เธอหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งว่า "พวกเราอย่าเพิ่งสนใจว่าจะถูกหรือผิด เรามาคุยกันถึงข้อเท็จจริงก่อนดีกว่า"

“เขาได้รับบาดเจ็บแล้วล้มลงไปนั่งกองอยู่พื้น นี่ถือว่าแบล็กเมล์งั้นเหรอ”

“ในฐานะที่พวกคุณเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ ชายชราคนนี้ได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะและมีเลือดออกมาก”

“คุณไม่พูดสัดกคำว่าจะพันผ้าพันแผลเขาแต่กลับยืนดูอยู่ตรงนี้งั้นเหรอ”

“นี่พวกคุณยังมีจรรยาบรรณแพทย์อยู่หรือเปล่า”

นางพยาบาลคนนั้นรู้สึกหงุดหงิดทันที เธอชี้มาที่เฮ่อเชียนเสวี่ยแล้วพูดว่า "คุณกำลังพูดถึงใคร"

“คุณเป็นแค่พยาบาลฝึกหัด กล้ามาชี้นิ้วสั่งเราได้อย่างไร”

“คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

"ฉันจะบอกไว้ให้นะ ว่าต่อให้คุณผ่านโปรแล้วก็อย่ามาสั่งฉัน!"

เฮ่อเชียนเสวี่ยตวาดด้วยความโกรธ "ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร แต่ชายชราผู้นี้ได้รับบาดเจ็บแล้วที่พวกคุณไม่พันแผลให้เขามันก็ผิด!"

นางพยาบาลโมโห "คุณกำลังสอนฉันเหรอ"

เฮ่อเชียนเสวี่ย "ใช่ ฉันสอนคุณแล้วมันทำไมเหรอ”

"หรือว่าคุณทำถูกแล้วงั้นเหรอ"

นางพยาบาลคิดไม่ถึงว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยจะปากร้ายขนาดนี้

เธอกัดฟัน "เห่าเก่งซะจริงๆนังนี่!"

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงกล้ามาสอนฉัน”

“ฉันจะบอกให้ว่าวันนี้ยังไงฉันก็จะไม่พันแผลให้เขาแล้วคุณจะทำอะไรได้”

เฮ่อเชียนเสวี่ยยังอยากจะพูดต่อ แต่ในตอนนี้จ้าวลี่ก็เดินมาหาด้วยใบหน้าที่มีความสุข

“โอ้ มีอะไรกันเหรอ”

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปซะได้”

"จุ๊จุ๊ คนไข้คนนี้น่าสงสารจัง ทำไมเขาถึงไปนั่งอยู่ตรงทางเดินได้ล่ะ"

จ้าวลี่หัวเราะอย่างติดตลก