หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 439

พยาบาลโมโหทันที เขาชี้ไปที่เฉินอวี๋และพูดว่า "ระวังสิ่งที่คุณพูดด้วย!"

"ฉันจะบอกให้นะ คนมากมายที่นี่เป็นพยานให้เราได้ พ่อของคุณเป็นคนเริ่มก่อน"

“ถ้าคุณพูดแบบนี้ ฉันจะฟ้องคุณข้อหาหมิ่นประมาทนะ!”

เฉินอวี๋อึ้ง เธอรู้ว่าคนรอบข้างจะไม่เป็นพยานให้เธออย่างแน่นอน

หน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เธอหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งว่า "พวกเราอย่าเพิ่งสนใจว่าจะถูกหรือผิด เรามาคุยกันถึงข้อเท็จจริงก่อนดีกว่า"

“เขาได้รับบาดเจ็บแล้วล้มลงไปนั่งกองอยู่พื้น นี่ถือว่าแบล็กเมล์งั้นเหรอ”

“ในฐานะที่พวกคุณเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ ชายชราคนนี้ได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะและมีเลือดออกมาก”

“คุณไม่พูดสัดกคำว่าจะพันผ้าพันแผลเขาแต่กลับยืนดูอยู่ตรงนี้งั้นเหรอ”

“นี่พวกคุณยังมีจรรยาบรรณแพทย์อยู่หรือเปล่า”

นางพยาบาลคนนั้นรู้สึกหงุดหงิดทันที เธอชี้มาที่เฮ่อเชียนเสวี่ยแล้วพูดว่า "คุณกำลังพูดถึงใคร"

“คุณเป็นแค่พยาบาลฝึกหัด กล้ามาชี้นิ้วสั่งเราได้อย่างไร”

“คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

"ฉันจะบอกไว้ให้นะ ว่าต่อให้คุณผ่านโปรแล้วก็อย่ามาสั่งฉัน!"

เฮ่อเชียนเสวี่ยตวาดด้วยความโกรธ "ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร แต่ชายชราผู้นี้ได้รับบาดเจ็บแล้วที่พวกคุณไม่พันแผลให้เขามันก็ผิด!"

นางพยาบาลโมโห "คุณกำลังสอนฉันเหรอ"

เฮ่อเชียนเสวี่ย "ใช่ ฉันสอนคุณแล้วมันทำไมเหรอ”

"หรือว่าคุณทำถูกแล้วงั้นเหรอ"

นางพยาบาลคิดไม่ถึงว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยจะปากร้ายขนาดนี้

เธอกัดฟัน "เห่าเก่งซะจริงๆนังนี่!"

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงกล้ามาสอนฉัน”

“ฉันจะบอกให้ว่าวันนี้ยังไงฉันก็จะไม่พันแผลให้เขาแล้วคุณจะทำอะไรได้”

เฮ่อเชียนเสวี่ยยังอยากจะพูดต่อ แต่ในตอนนี้จ้าวลี่ก็เดินมาหาด้วยใบหน้าที่มีความสุข

“โอ้ มีอะไรกันเหรอ”

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปซะได้”

"จุ๊จุ๊ คนไข้คนนี้น่าสงสารจัง ทำไมเขาถึงไปนั่งอยู่ตรงทางเดินได้ล่ะ"

จ้าวลี่หัวเราะอย่างติดตลก

สรุปก็คือ มันเป็นการบอกเป็นนัยๆถึงเฮ่อเชียนเสวี่ยว่า

ถ้าเธออยากให้ใครอยู่รักาในห้องพักผู้ป่วย เธอก็ต้องไปหาเขา

พอเห็นสภาพพ่อแม่ของเฉินอวี๋ เฮ่อเชียนเสวี่ยก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "หมอจ้าว เราอย่าเพิ่งพูดเลยว่าใครถูกใครผิด"

“แม่ของเฉินอวี๋สุขภาพไม่ค่อยดีและจำเป็นต้องนอนพักผ่อน”

“และแผลของลุงเฉินก็ต้องรีบพันผ้าพันแผล”

“เราจัดการเรื่องของพวกเขาก่อนดีไหม”

จ้าวลี่ยิ้มอย่างมีชัย "คุณเฮ่อ ผมเกรงว่าเรื่องนี้จะจัดการยากนะ"

“เอางี้ดีไหม ไปที่ห้องทำงานของผมก่อนแล้วผมจะช่วยหาวิธี”

หน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเป็นเย็นชา จ้าวลี่คนนี้จะกล้าเกินไปแล้วมั้ง

"จ้าวลี่ คุณฟังให้ชัดนะ ฉันไม่ได้ขอร้องคุณ!"

“ฉันทำเอกสารทั้งหมดสำหรับการรักษาตัวในโรงพยาบาลแล้วและฉันก็จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว!”

“คุณไม่มีสิทธิ์ไล่พวกเขาออกไปนะ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดอย่างโกรธเคือง