หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 437

เฮ่อเชียนเสวี่ยอึ้งกับการตบครั้งนี้

ตั้งแต่เล็กจนโต เธอเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่ได้รับการปรนนิบัติอย่างดีและเป็นที่รักของผู้คนนับพัน

แม้ว่าทรัพย์สินเงินทองของตระกูลเฮ่อที่อยู่ในเมืองก่วงหยางจะเทียบกับทายาทของตระกูลสิบอันดับแรกไม่ติด

แต่อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสเฮ่อก็มีเครือข่ายผู้ติดต่อในเมืองก่วงหยางจำนวนมากและความนิยมของเขาก็ดีมากเช่นกัน

เขามีเฉินเซิ่งหยวนหนุนหลัง ซึ่งนั้นก็เท่ากับว่าได้รับการสนับสนุนจากหนานป้าเทียน

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วถึงจะเป็นทายาทของตระกูลสิบอันดับแรก ก็ยังต้องเกรงใจเฮ่อเชียนเสวี่ย

ดังนั้นจนโตมาถึงขนาดนี้ เฮ่อเชียนเสวียก็ไม่เคยเสียเปรียบมาก่อน

ยกเว้นคราวที่แล้วฮั่วเทียนเฉิงเข้ามาจัดการ นอกนั้นก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ

ต่อให้เป็นพ่อแม่ของเธอก็เถอะ ตอนที่เธอซนพวกท่านก็ไม่กล้าจะพูดอะไรมาก

แต่คุณนายผู้สูงศักดิ์คนนี้กลับกล้าตบหน้าเธอทำเอาเธอใจลอยเป็นเวลาก็ยังเรียกสติกลับมาไม่ได้

หลินมั่วเริ่มรู้สึกรำคาญแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเฮ่อเชียนเสวี่ยแต่เธอก็เป็นหลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อ

และนอกจากนี้เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ทำงานในแผนกของเขา นั้นก็เท่ากับว่าเธอเป็นลูกน้องของเขา

เขาก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ที่ลูกน้องของตนถูกทำร้ายต่อหน้า

หลินมั่วไมพอใจและก็พูดว่า "พอแล้ว!"

"คุณมาทำร้ายคนในโรงพยาบาลได้อย่างไร"

หน้าของคุณนายเต็มไปด้วยความโอหัง "ฉันตีเธอแล้วอย่างไงเหรอ"

“ก็แค่พยาบาลฝึกหัด ฉันจะตี เธอจะทำไม เธอไม่พอใจงั้นเหรอ”

“เหอะ ฉันไม่ได้แค่ตบเธอ ฉันจะตบแกด้วย!”

คุณนายพูดแล้วก็ง้างมือตบไปทางหลินมั่ว

หญิงผู้สูงศักดิ์คนนี้คุ้นเคยกับการหยิ่งยโสและบ้าอำนาจจริง ๆ เธอเป็นผู้จัดการของบริษัทและมักจะลงโทษลูกน้อง ลูกน้องหลายคนล้วนแต่เคยถูกเธอตบ

และเพราะสามีของเธอเป็นผู้ดูแลโรงพยาบาล ดังนั้นเธอจึงมีอำนาจเหนือสถานที่เหล่านี้ด้วย

ก่อนหน้านั้น เธอทุบตีหมอและพยาบาลมาหลายคนและคนเหล่านั้นก็ทำได้เพียงเลือกที่จะกลั้นความโกรธ

ดังนั้นจากมุมมองของเธอ การทุบตีพยาบาลฝึกหัดและคนที่เกาะชาวบ้านกินจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใด

แต่ว่า การตบครั้งนี้กลับไม่โดนหลินมั่ว

“ครั้งนี้ฉันไม่เอานายถึงตาย ฝากไว้ก่อนละกัน โถ่เว้ย”

เขาและหญิงผู้สูงศักดิ์พยุงกันแล้วก็จากไป

เฮ่อเชียนเสวี่ยที่ดูอยู่ข้างๆใจเต้นแรง

พูดตามตรง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอเลย

ต่อหน้าตระกูลเฮ่อหวังต้งและหญิงสูงศักดิ์นั้นถ่อมตัวมาก เฮ่อเชียนเสวี่ยสามารถแก้ปัญหาได้ด้วยการยกหูโทรศัพท์กริ๊งเดียว

แต่ว่าเมื่อกี้ที่หลินมั่วออกโรงมาต่อยตีกับสองคนนั่นก็ทำให้เธอประทับใจมาก

ในขณะนี้ เธอรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆ ในใจของเธอ และเธอก็มองหลินมั่วด้วยความชื่นชม

และจู่ๆ เธอก็นึกถึงเรื่องของคฤหาสน์วั่นหูขึ้นมา หลินมั่วก็ทุบตีผู้หญิงและผู้ชายคนนั้นด้วย

ในตอนนั้นเธอมักจะรู้สึกว่าหลินมั่วป่าเถื่อนเกินไป แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าวิธีการจัดการเรื่องต่างๆ ของหลินมั่วนั้นรุนแรงเกินไป

แต่ว่าพอสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับเธอ เธอก็รู้สึกแค่ว่าหลินมั่วเท่โครตๆ

พวกผู้หญิงน่ะตอนที่ถูกทำร้าย มีหรือที่จะไม่ต้องการผู้ชายที่ยืนหยัดเพื่อตนและช่วยเหลือตนได้