หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 442

เฮ่อเชียนเสวี่ยตกตะลึงอีกครั้ง

เธอถูกตบถึงสองครั้งในวันเดียว ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่คาดคิดมาก่อน

หลินมั่วถึงกับพูดไม่ออก เฮ่อเชียนเสวี่ยนี่รนหาที่จริงๆ เลย

เฮ่อเชียนเสวี่ยลูบใบหน้า ขอบตาแดงก่ำ “คุณ...คุณกล้าตบฉัน？”

คุณนายหวังเย้ยหยัน “ตบก็ตบไปแล้ว หรือว่าเธอไม่ยอมแพ้เหรอ”

“จะบอกอะไรนะ วันนี้ฉันไม่ตบเธอคนเดียวหรอก แต่จะจัดการไอ้คนไม่ได้เรื่องนี่ด้วย”

“จางหลง อย่าไปเปลืองน้ำลายกับพวกมัน ไปตีไอ้คนไม่ได้เรื่องนั่นให้ขาหักก่อนเลย”

จางหลงเยาะเย้ย "แกได้ยินไหมว่าพี่ฉันออกคำสั่งแล้ว"

“ฉันให้โอกาสแกแล้ว แต่แกไม่รักษามันไว้”

“งั้นตอนนี้ฉันไม่เกรงใจล่ะนะ”

“จัดการมัน！”

กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังจางหลงพุ่งเข้ามาเพื่อที่จะรุมทำร้ายหลินมั่ว

หลินมั่วไม่พูดพร่ำทำเพลง ยื่นมือไปดึงเฮ่อเชียนเสวี่ยไปด้านข้าง แล้วพุ่งไปข้างหน้าอย่างกระทันหัน

จางหลงอยู่ตรงหน้าเขาพอดี พอเห็นหลินมั่วพุ่งเข้ามา เขาจึงยกเท้าขึ้นและเตะไปที่หลินมั่ว

หลินมั่วคล่องแคล่วมาก เขาใช้มือซ้ายที่ข้อเท้าของจางหลง และกระแทกศอกขวาลงบนเข่าของจางหลง

ทุกคนได้ยินเพียงเสียงดังก๊อก และจางหลงก็กรีดร้องออกมาอย่างทรมาน กระดูกขาได้หักไปเรียบร้อย

พวกที่อยู่ข้างหลังตะลึงเล็กน้อย พวกมักจะมีเรื่องทะเลาะวิวาทบ่อยๆ แต่ใครจะคาดคิดว่าหมอจะมีฝีมือขนาดนี้

ขณะที่ตะลึงกันอยู่นั้น หลินมั่วก็เริ่มลงมืออีกครั้ง

เขาต่อยเข้าไปอย่างหนักที่หน้าของชายคนที่อยู่ซ้ายมือจนดั้งหัก

แล้วถีบชายคนนั้นอัดกำแพง กระแทกจนอวัยวะภายในเกือบแตกเป็นเสี่ยงๆ เอามือกุมท้องและลุกขึ้นไม่ได้อีกเลย

คนอื่นๆ ก็โดนหลินมั่วต่อยเข้าอย่างหนักเช่นกัน

เพียงแค่พริบตาเดียว คนพวกนั้นก็ลงไปกองที่พื้น ยืนขึ้นมาไม่ได้สักคน

สถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน

โดยเฉพาะหวังต้งและแม่ของเขา ทั้งสองตะลึงไปชั่วขณะ

ปกติแล้วจางหลงและพรรคพวกของเขาจะรังแกผู้อื่น ใครจะไปคิดว่าหลินมั่วจะเก่งกาจขนาดนี้ เอาชนะคนมากมายด้วยตัวคนเดียว