หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 441

เฉินอวี๋รีบโบกมือ “พี่เชียนเสวี่ย ไม่...ไม่เป็นไร...”

“พี่อย่าไปมีเรื่องกับพวกเขาเลย ให้แม่ฉันให้น้ำเกลือขวดนี้หมด พวกเราก็จะไปแล้ว”

“ความหวังดีของพี่ พวกเราจะจำจนตายเลย”

“แต่ว่า เตียงผู้ป่วยมีไม่พอ พวกเรา...พวกเราไม่แย่งคนอื่นจะดีกว่า...”

เฮ่อเชียนเสวี่ยขอบตาเริ่มแดง ความใจดีของเฉินอวี่ทำให้เธอรู้สึกผิดมากขึ้น

พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเฉินอวี่ในคฤหาสน์วั่นหูก่อนหน้านี้ เฮ่อเชียนเสวี่ยจึงเกลียดตัวเองอย่างมาก

“ไม่ต้องกังวล จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น！”

เฮ่อเชียนเสวี่ยปลอบด้วยเสียงแผ่วเบา พร้อมหยิบมือถือออกมาและส่งข้อความถึงพ่อของเธอ

เมื่อกลับมาที่แผนกของหลินมั่ว เฮ่อเชียนเสวี่ยช่วยจัดการกับเรื่องเหล่านี้ทั้งหมด รวมถึงบาดแผลของลุงเฉิน

ทันทีที่พวกเขาเสร็จธุระ ก็มีกลุ่มคนพุ่งพรวดเข้ามาทางประตู และผู้นำคือหวังต้งและแม่ของเธอ

“นี่ไงพวกมัน！”

“เมื่อกี้พวกมันทำร้ายพวกเรา จับพวกมันไว้！”

แม่ของหวังต้งโกรธมาก

จากนั้นก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งตามมา ผู้นำเป็นคนตัดผมยาวครึ่งนิ้ว

คอฝั่งหนึ่งเต็มไปด้วยรอยสัก สีหน้าท่าทางดูโหดเหี้ยมอำมหิต

ชายผู้มีรอยสักเดินไปตรงหน้าหลินมั่วและมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า: “ไอ้กระจอก แกใช่ไหมที่ทำร้ายพี่สาวฉัน”

“แกไม่เคยได้ยินเหรอวะ ฉายาจางหลงแห่งตอนเหนือ”

“แม้แต่พี่สาวฉันยังกล้าทำร้าย แกอยากตายนักใช่ไหม”

หวังต้งตะโกนเสียงดังจากด้านข้าง “เอาเลยน้า อย่าออมมือกับมัน”

“ไอ้นี่ก็แค่คนไม่ได้เรื่องที่เกาะผู้หญิงกิน พักนี้เมียหาเงินได้นิดได้หน่อยทำเป็นวางมาด”

“วันนี้ต้องสั่งสอนให้มันรู้ว่า เงินแค่นั้นน่ะ ทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ！”

ชายผู้มีรอยสักยิ้มเยาะเย้ย “จริงเหรอ？”

“ฉันนึกว่าจะแน่แค่ไหน ที่แท้ก็เป็นแค่เขยเมียแต่งนี่เอง”

พูดจบ ชายผู้มีรอยสักก็ได้ยื่นมือไปตบเบาๆ ที่ใบหน้าของหลินมั่ว แล้วพูดว่า “เป็นแค่ไอ้ลูกหมา กล้าดียังไงมาทำร้ายพี่สาวฉัน”

หลินมั่วขมวดคิ้วและถอยหลังหนึ่งก้าว เพื่อหลบฝ่ามือของชายผู้มีรอยสัก

ชายผู้มีรอยสักโกรธ "แกยังกล้าหลบอีกเหรอ"

“ที่ฉันคุยกับแกเนี่ย เพราะไว้หน้าแกนะ”

“นิสัยแบบนี้ ไม่เหมาะที่จะเป็นสะใภ้บ้านเรา”

แม่ของหวังต้งพูดสวนขึ้นมาว่า “เธอฝันไปหรือเปล่า”

“คนป่าเถื่อน ไร้มารยาทไร้การอบรม คิดจะเป็นสะใภ้บ้านเรางั้นเหรอ”

“เหอะ ถึงนังนี่จะสวยแค่ไหน เธอก็ไม่ดีพอสำหรับลูกชายของฉัน”

จางหลงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า "พี่พูดถูก”

“เมื่อเจ้าจะแต่งงาน เจ้าควรแต่งงานกับคนที่มีคุณธรรม คนไร้การศึกษาเช่นนี้ไม่คู่ควรกับหลานชายของข้า！”

“นี่ สาวน้อย อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้า”

“ไสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้น เชื่อไหมว่าแม้แต่เธอฉันก็ทำร้ายด้วย”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดด้วยความโกรธ “คุณลองแตะต้องตัวฉันดูสิ！”

“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ให้คนพวกนี้ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ แล้วขอโทษพี่หลินซะ เรื่องของวันนี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง”

“ไม่งั้น ฉัน...”

พูดไม่ทันจบ แม่ของหวังต้งก็วิ่งเข้ามาตบหน้าเฮ่อเชียนเสวี่ย

“นังตัวดี เธอคิดจะขู่พวกเราหรอ รนหาเรื่องซะแล้ว！”