หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 449

หวังต้งทรุดลงไปกับพื้นเหมือนกัน

เขาไม่คิดว่า เฮ่อเจิ้งผิงจะสามารถค้นพบความลับของเขาได้

ดูท่าแล้ว พวกเขาประเมินความสามารถของตระกูลเฮ่อต่ำเกินไป

ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่า ตระกูลของพวกเขา เมื่อเทียบกับตระกูลใหญ่ๆ แล้ว มันแตกต่างกันขนาดไหน

ในขณะที่คนอื่นกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ก็สามารถทำให้สิ่งที่พวกเขาภาคภูมิใจหายไปในพริบตาได้

พอคิดถึงคำพูดที่พูดกับเฮ่อเชียนเสวี่ย หวังต้งก็ยิ่งอับอายเข้าไปใหญ่

เมื่อกี้พูดซ้ำไปซ้ำมาว่า เฮ่อเชียนเสวี่ยพลาดโอกาสในการแต่งงานไปอยู่คฤหาสน์หรู ตอนนี้เขารู้แล้วว่า บ้านของเฮ่อเชียนเสวี่ยต่างหากที่เรียกว่าเป็นคฤหาสน์หรูอย่างแท้จริง

มิน่าตอนที่เขาแนะนำพ่อแม่ของตัวเอง เฮ่อเชียนเสวี่ยไม่แยแสแม้แต่น้อย

ความสามารถแค่นั้นของพ่อแม่เขา ไม่มีค่าในสายตาของเฮ่อเชียนเสวี่ย

สุดท้าย ครอบครัวของหวังต้งถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโยนออกไป

สำหรับจางหลงและคนอื่นๆ ก็ถูกส่งไปยังสถานีตำรวจโดยตรง

คนพวกนี้ก่อเรื่องในโรงพยาบาล ทำร้ายคนอื่น และพกอาวุธติดตัวมาด้วย โทษหนักแน่ๆ

ประกอบกับความจริงที่ว่า ตระกูลเฮ่อเป็นคนจัดการเอง เลยทำให้จางหลงและพรรคพวกติดคุกไปสักพักเหมือนกัน

ครั้งนี้ครอบครัวของหวังต้งจบเห่โดยสมบูรณ์แบบ

ก่อนที่ทุกคนจะจากไป พบว่าชายอ้วนกำลังทุบตีแม่ของหวังต้งที่ลานกว้าง

หวังต้งยืนอยู่ข้างๆ เขาเหมือนจะตกตะลึงและไม่ได้เข้าไปห้ามแต่อย่างใด

ไม่มีคนสงสารคุณนายหวัง

เห็นเธอถูกทุบตีจนนอนกลิ้งกับพื้น ร้องไห้ฟูมฟายเพื่อร้องขอชีวิต ความในใจของทุกคนมีเพียงคำเดียวคือ สมน้ำหน้า！

หลังจากที่ชายอ้วนทุบตีอยู่พักหนึ่ง เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นร้องไห้โฮ

มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะมีทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนในวันนี้ แต่สุดท้ายกลับถูกสองแม่ลูกทำลายหายไปในทันที

สวรรค์กับนรก ตัดสินจากการกระทำแค่ชั่วพริบตา

ณ เวลานั้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ เสียใจที่เขาไม่ได้อบรมสั่งสอนภรรยาและลูกให้ดี จนทำให้เขาต้องเดือดร้อนมากขนาดนี้

ในตอนที่เขานั่งนิ่งกับพื้นอยู่นั้น จ้าวลี่กลับพาคนพุ่งพรวดเข้าไปที่แผนกของหลินมั่วด้วยความโกรธ

จ้าวลี่ไม่ทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อครู่เขาถูกต่อยไปและโกรธมาก จึงไปพาคนกลับมาแก้แค้น

พยาบาลหน้าดุคนก่อนหน้านี้นั้น ก็ตามหลังเขามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ

หลังจากลังเลเล็กน้อย จ้าวลี่ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผู้อำนวยการ คุณอยู่ที่นี่เองหรือ！”

“พอดีเลย ผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปหาคุณ”

“บอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้เป็นธุระส่วนตัวระหว่างผมกับไอ้แซ่หลินนั่น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ”

“คุณไปก่อนเลย”

ผู้อำนวยการขมวดคิ้ว เขารู้เรื่องของหวังต้ง

แต่ว่าเรื่องของจ้าวลี่นี่มันเรื่องอะไร

อย่างไรก็ตาม จ้าวลี่ก็เป็นลูกของเพื่อนเก่าเขา แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้จ้าวลี่ก่อปัญหา

“จ้าวลี่ คุณกำลังพูดถึงอะไร”

“คุณมีธุระส่วนตัวอะไรกับคุณหลินงั้นหรือ”

“ที่นี่มันโรงพยาบาล คุณมีธุระส่วนตัวอะไร”

“รีบพาคนพวกนี้ออกไปเดี๋ยวนี้！”

ผู้อำนวยการตะโกนไล่