จ้าวลี่สีหน้าเปลี่ยนและพูดด้วยความโกรธ “ผู้อำนวยการ คุณหมายความว่าไง”
“คุณจะปกป้องมันใช่ไหม”
“มันต่อยผมต่อหน้าคนอื่น หากผมไม่คิดบัญชีกับมัน ต่อไปผมจะเอาหน้าไปไว้ไหน”
“ผมบอกไว้ก่อนว่าถึงวันนี้จะมีคนใหญ่โตอยู่ที่นี่ก็ปกป้องเขาไม่ได้หรอก!”
พยาบาลหน้าดุที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเสริมว่า “ยัยเฮ่อเชียนเสวี่ยนั่นด้วย!”
“มันสมรู้ร่วมคิดกับหลินมั่ว!”
สีหน้าของผู้อำนวยการไม่พอใจอย่างมาก เมื่อกี้ตอนที่เขาพูด เขาแอบขยิบตา อยากให้จ้าวลี่พาคนออกไป
คิดไม่ถึงว่าจ้าวลี่จะเมินสายตาของเขาและเริ่มเอะอะโวยวาย
ผู้อำนวยการไม่ทันได้ปริปากพูด เฮ่อเจิ้งผิงก็เริ่มคิ้วขมวด “ว่าไงนะ เรื่องนี้เกี่ยวกับเชียนเสวี่ยของฉันด้วยเหรอ”
เฮ่อเชียนเสวี่ยตอบทันที “ใช่ค่ะ”
เธอเล่าเรื่องที่เกิดเมื่อครู่ในทันที
หลังจากได้ฟังเรื่องราว คนรอบข้างต่างก็เยาะเย้ย
จ้าวลี่อยากตามจีบเฮ่อเชียนเสวี่ย แต่ก็ไม่ได้ผิดอะไร
แต่ทว่า หลังจากที่เฮ่อเชียนเสวี่ยปฏิเสธคุณไปแล้ว คุณใช้วิธีสกปรกๆ ข่มขู่เฮ่อเชียนเสวี่ย นี่มันเกินไป
ผู้อำนวยการพูดไม่ออกชั่วขณะ จ้าวลี่ทำเกินไปจริงๆ เขาไม่สามารถช่วยเขาได้แล้ว
จ้าวลี่เชิดหน้าสูงและพูดด้วยเสียงเย็นชา “เฮ่อเชียนเสวี่ย คุณพูดให้มันชัดเจนนะ”
“โรงพยาบาลก็มีกฏของโรงพยาบาล เตียงผู้ป่วยเตียงนั้น ผมเป็นคนวางแผนจริงๆ นั่นแหละ”
“แต่มีคนจองไว้ แล้วตอนนี้ผู้ป่วยคนนั้นมาแล้ว หรือว่าไม่ควรให้เตียงที่เขาจองไว้งั้นเหรอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...