หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 451

พยาบาลหน้าดุนั้นมีจ้าวลี่คอยหนุนหลังเธออยู่ จึงไม่เห็นผู้อำนวยการอยู่ในสายตา

ผู้อำนวยการโกรธจนตัวสั่น โบกมืออย่างโมโห : “นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอถูกไล่ออก!”

พยาบาลหน้าดุอึ้งไปชั่วครู่ รีบหันไปมองจ้าวลี่

จ้าวลี่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “ท่านผู้อำนวยการ พี่เฉินก็แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง คุณมีสิทธิ์อะไรไปไล่เธอออก?”

“คุณมีตำแหน่งเป็นถึงผู้อำนวยการ ไม่ปกป้องบุคลากรของโรงพยาบาล แต่กลับช่วยคนนอกสบประมาทพวกเรา!”

“คุณคิดว่าผู้อำนวยการอย่างคุณ ยังเหมาะสมกับตำแหน่งนี้อยู่ไหม?”

ผู้อำนวยการไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด โบกมือแล้วพูดว่า : “เอาเถอะ เอาเถอะ คุณอยากจะคิดยังไงก็เชิญ!”

“ถึงอย่างไรเสีย นับตั้งแต่วันนี้ พวกคุณไม่ใช่พนักงานของโรงพยาบาลนี้อีกต่อไป!”

“ผมในฐานะผู้อำนวยการ ก็ยังพอมีอำนาจหลงเหลืออยู่บ้าง!”

ที่นี่เป็นโรงพยาบาลเอกชน ดังนั้นผู้อำนวยการจึงมีอำนาจที่จะไล่ใครออกก็ได้

จ้าวลี่ยิ้มเย้ย : “ไล่ผมออก?”

“คุณคิดว่าผมอยากอยู่ที่นี่นักหรือไง?”

“หากไม่ใช่เพราะพ่อให้ผมมาฝึกงานที่นี่ชั่วคราว ผมไปตั้งนานแล้ว”

“โรงพยาบาลเฮงซวยแบบนี้ การที่ผมมาทำงานที่นี่ ก็ถือเป็นการดูถูกผม!”

“ตอนนี้ในเมื่อคุณไล่ผมออก ผมก็ไม่จำเป็นต้องมาเหยียบที่นี่อีก”

“ทว่า ถ้ากลับไปแล้วพ่อของผมถามขึ้นมาละก็ คุณก็ไปอธิบายกับท่านเอาเองก็แล้วกัน!”

ผู้อำนวยการโบกมืออย่างอ่อนแรง : “ไม่จำเป็นต้องอธิบาย เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก”

“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลพวกเราอีกต่อไป”

พยาบาลหน้าดุร้อนรน : “คุณชายจ้าว ทำ...ทำยังไงดี...”

ครอบครัวของจ้าวลี่นั้นมีคอนเนคชั่น มีภูมิหลัง พวกเขาไม่กลัวที่จะตกงาน แต่ที่เธอตกงาน นั่นแหละที่เป็นปัญหา

จ้าวลี่ยิ้มเย้ย : “ไม่เป็นไร ถ้าที่นี่มันอยู่ไม่ได้ผมก็จะย้ายไปที่อื่น!”

“พี่เฉิน ในเมื่อพี่ช่วยผมขนาดนี้ ผมไม่มีทางทอดทิ้งพี่อย่างแน่นอน”

“พรุ่งนี้ พี่ไปทำงานที่โรงพยาบาลอื่นกับผม ผมรับรองว่ามันจะต้องดีกว่าที่นี่!”

พยาบาลหน้าดุยิ้มขึ้นทันที : “ได้ค่ะ!”

“คุณชายจ้าวพูดแบบนี้ ฉันก็วางใจค่ะ!”

“แม้แต่พ่อของคุณ แต่ก่อนก็ยังเคยเป็นแค่ผู้ช่วยของคุณเฮ่อ”

“พ่อของคุณเคยคิดที่จะไปคาราวะผู้อาวุโสเฮ่อถึงที่สำนัก แต่ก็ไม่มีคุณสมบัติมากพอ!”

“แล้วคุณเป็นใคร ถึงได้กล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้าคุณเฮ่อและผู้อาวุโสเฮ่อแบบนี้?”

จ้าวลี่ตะลึง ดวงตาของเขาเบิกโพลงมองผู้คนที่อยู่ตรงหน้า

ไม่ว่าจะเฮ่อเจิ้งผิง หรือจะผู้อาวุโสเฮ่อ เขาเคยได้ยินเรื่องมาก่อน พ่อของเขาเคยเล่าให้ฟังนับครั้งไม่ถ้วน

นับได้ว่าที่วันนี้พ่อของเขามีฐานะได้ในทุกวันนี้ ก็เป็นเพราะเคยเป็นผู้ติดตามของเฮ่อเจิ้งผิงมาก่อน

ครอบครัวของพวกเขาร่ำรวยขึ้นได้ ก็เพราะเกี่ยวข้องกับตระกูลเฮ่อ

คนอื่นไม่รู้ถึงอำนาจของตระกูลเฮ่อ แต่เขารู้และเข้าใจดีเป็นที่สุด

อำนาจของตระกูลเขาแม้จะเพิ่มขึ้นมาหลายร้อยเท่า แต่ก็ยังห่างไกลตระกูลเฮ่ออยู่มาก!

ทว่าตอนนี้ คนที่เขายืนชี้หน้าด่าอยู่ตรงหน้านั้น คิดไม่ถึงว่าคือเฮ่อเจิ้งผิง?

ฟึ่บ จ้าวลี่ทรุดลงไปกองกับพื้น ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทําไมผู้อำนวยการพยายามห้ามเขาอยู่ตลอด

แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว!