หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 461

หวงเหลียงวิ่งลงไปข้างล่าง รวบรวมคนที่ดื่มเก่ง จากนั้นพูดเรื่องนี้กับพวกเขา

คนเหล่านี้ก็เห็นพ้องต้องกัน ตอบตกลงในทันที

“เวรเอ๊ย ไอเลวคนนี้ ก็เเค่พวกเศษสวะ มีหน้ามาตระโกนใส่พวกเรา ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อย”

“หวงเหลียง ความคิดนี้ไม่เลว คนเราเยอะขนาดนี้ ต้องล้มพวกเขาได้เเน่นอน ! ”

“ใช่ๆๆ ให้เทพเจ้าวงเหล้าขึ้นมามอมเขา จากนั้นเปลือยแล้วทิ้งไว้กลางถนน ถึงตอนนั้นต้องสนุกมากแน่”

“ห้าๆๆ ข้อเสนอนี้ไม่เลว...”

ท่ามกลางคนเหล่านั้นหัวเราะเฮฮา ชายท่าทางโรคจิตก็พูดขึ้น “หรือว่ามอมสวี่ปั้นซย่าไปด้วยเลย?”

ทุกคนตาลุกวาว นี่ถ้ามอมสวี่ปั้นซย่าด้วย เช่นนั้นคืนนี้พวกเขาได้โอกาสแล้ว?

หวงเหลียงใจเต้น เขามีความคิดต่อสวี่ปั้นซย่านานแล้ว

หากใช้โอกาสนี้มอมสวี่ปั้นซย่า และได้เธอมา นั่นไม่เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวหรือ

แน่นอน หลังจากที่มอมสวี่ปั้นซย่าแล้ว ต้องมอมสวี่ตงเสวี่ยด้วย ไม่เช่นนั้น เขาไม่ต้องคิดได้ใจแล้ว

นึกถึงตรงนี้ หวงเหลียงกระเหี้ยนกระหือรือมากยิ่งขึ้น ตอบกลับทันที “เอาตามนี้ มอมหลินมั่วก่อน ! ”

“สหายทั้งหลาย ไอหนุ่มเมื่อสักครู่กล้าต่อยพวกเรา ก็คือการดูถูกพวกเรา”

“นี่คือพี่เขยผม ผมไม่กล้าแตะต้องเขา”

“เดี๋ยวเราชนแก้วเคารพเขา พวกเราใช้ไม้อ่อน เหอะ รอเขาล้มแล้ว เราค่อยแก้แค้น ! ”

เมื่อนัดแนะเรียบร้อยแล้ว หวงเหลียงให้สวี่ตงเสวี่ยเรียกหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าลงมา

เดิมทีสวี่ปั้นซย่าไม่อยากลงมา แต่ทนความเกาะแกะของสวี่ตงเสวี่ยไม่ไหว บอกว่าเพื่อนของเธออยากขอโทษ

หากสวี่ปั้นซย่าไม่ลงไป เช่นนั้นคือการไม่ไว้หน้าเพื่อนของเธอ ก็ประมานว่าทำเธอขายหน้าไปด้วย

สุดท้าย สวี่ปั้นซย่ากับหลินมั่วลงมา พบว่าคนเหล่านั้นนั่งยิ้มแย้มรอสวี่ปั้นซย่าและหลินมั่วอยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว

สองคนเพิ่งมาถึง คนที่ได้ชื่อว่าเทพเจ้าวงเหล้ารีบลุกขึ้น ถือแก้วเหล้ามาที่หน้าหลินมั่ว

“คุณหลิน ประธานสวี่ ขอโทษกับเรื่องเมื่อสักครู่มากครับ”

“เราโหวกเหวกมากเกินไป ทำเรื่องเกินเลยไปแล้ว”

“ผมขอโทษคุณทั้งสองด้วยครับ”

“เหล้าแก้วนี้ ผมหมดแก้ว ! ”

พูดจบ เทพเจ้าวงเหล้ากระดกแก้วดื่ม

เหล้าแก้วใหญ่แก้วนี้ ปริมาณไม่น้อย คนปกติต้องแบ่งดื่มหลายครั้ง