หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 462

หลินมั่วกำลังจะยื่นมือไปหยิบแก้วเบียร์ สวี่ปั้นซย่าก็รั้งเขาไว้ “พวกคุณพอได้แล้ว ! ”

“สามีฉันไม่เคยดื่มเหล้า พวกคุณบังคับขู่เข็ญกันชัดๆ”

เทพเจ้าวงเหล้าพูดอย่างเชื่องช้า “ทุกอย่างมีครั้งเเรกเสมอ ดื่มครั้งนี้ ครั้งหน้าก็ดื่มเป็นเเล้วไหม”

ทุกคนต่างพากันฮือฮา “ใช่ๆ สังคมสมัยนี้ยังมีคนไม่ดื่มเหล้าหรือ”

“เหอะ เมื่อสักครู่โม้เอาไว้เยอะ สุดท้ายไม่เคยดื่มเหล้าหรือ เห้อ น่าขายหน้าชะมัด ! ”

“ประธานสวี่ สามีคุณไม่ดื่ม คุณสามารถดื่มเเทนเขานะ ! ”

“ห้าๆๆ ความคิดดี…”

ทุกคนพากันหัวเราะไม่หยุด ถึงขั้นเหน็บเเนมเเล้ว

สวี่ตงเสวี่ยก็ร่วมด้วย “พี่ให้พี่เขยดื่มเถอะ”

“เพื่อนของฉันทั้งขอโทษทั้งดื่มเหล้า พวกพี่ไม่รับ นี่ก็พูดยากเเล้วนะ”

“เป็นคน ต้องเคารพตัวเอง เเละเคารพคนอื่น”

“พี่ไม่เคารพคนอื่น คนอื่นจะเคารพพี่ได้อย่างไร”

หวงเหลียงพูดเสียงเบา “พี่เขย หากคุณไม่ดื่ม ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเเล้ว”

“คุณอยากให้ผมไม่สามารถเชิดหน้าชูตาในวงเพื่อนเหล่านี้ได้เเล้วใช่ไหม”

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดต่อ “เสวี่ยเอ๋อร์ เธอ…เห้นพ้องไปกับเขาหรือ”

สวี่ตงเสวี่ยพูด “นี่คือเพื่อนของฉัน ฉันต้องพูดเรื่องคุณธรรมหน่อยสิ ! ”

“อีกอย่าง เป็นคน ต้องรู้จักกฎเกณฑ์”

“เขาดื่มเเล้ว พี่ไม่ดื่ม มีเหตุผลนี่ที่ไหนกัน”

“นี่ไม่ดูถูกคนไปหน่อยหรือ ! “

สวี่ปั้นซย่าโกรธมาก นี่เห็นชัดว่ามุ่งเป้าที่หลินมั่ว

“ช่างเถอะ หลินมั่ว เราไปกันเถอะ ! ”

สวี่ปั้นซย่าพูดกัดฟัน

เวลานี้ ชายคนหนึ่งโยนขวดเหล้าลงที่พื้น

“เวรเอ๊ย หากวันนี้ไม่ดื่มเหล้าแก้วนี้ กูจะสู้สุดชีวิตให้พวกมึงสองคนอยู่ต่อ ! ”

“ไอเลว เพื่อนกันหลายปี ไม่เคยก้มหัวให้ใคร”

“ครั้งนี้ชนแก้วกับมึงอย่างเคารพนอบน้อม มึงกลับไม่ดื่ม จะตบหน้าพวกกูอย่างนั้นหรือ”

“สัตว์ เรื่องในวันนี้ถูกเผยเเพร่ออกไป กูจะดูว่าพวกมึงจะซุกหัวนอนที่เมืองก่วงหยางอย่างไร ! ”

ทุกคนก็โวยวายตาม ดูท่าทางเเล้ว หลินมั่วไม่ดื่มเหล้าคงจะไม่ได้เเล้ว

สวี่ปั้นซย่าโกรธลนลาน เธอคิดไม่ถึงว่า ลงมาเจองานเลี้ยงจอมปลอมแบบนี้

เเต่ทว่า หลายปีมานี้ เธอไม่เคยเห็นหลินมั่วดื่มเหล้า

เธอกัดฟัน แบกหน้าดื่มเหล้าแก้วนี้เเทนหลินมั่ว

เเละในเวลานี้เอง หลินมั่วกลับพูดขึ้น “โอเค ผมดื่ม ! ”

“ถ้าคุณอยากดื่ม เราสองคนดื่มกันต่อ”

“เเต่ผมยังยืนยันคำเดิม มอมเหล้าผู้หญิงไม่ได้ ! ”

เทพเจ้าวงเหล้ามองหลินมั่ว กัดฟันเเน่น “โอเค เช่นนั้นเราดื่มกันสองคน วันนี้เราดื่มให้พอใจ ! ”

เขาไม่ได้อยากปล่อยสวี่ปั้นซย่า เเต่วางเเผนจะมอมหลินมั่วก่อน จากนั้นค่อยไปมอมสวี่ปั้นซย่า

ขอเพียงหลินมั่วดื่มจนล้ม เช่นนั้นก็จัดการสวี่ปั้นซย่าได้ง่ายเเล้ว

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าเป็นห่วง กระตุกเสื้อหลินมั่ว พูดเสียงเบา “คุณ…คุณไม่ต้องทำแกร่งนะ…”

หลินมั่วยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร วางใจเถอะ”

ดูท่าทางหลินมั่วเเล้ว สวี่ปั้นซย่าในใจรู้สึกปลอดภัย

เทพเจ้าวงเหล้าถือเหล้าเต็มขวด เเบ่งเป็นสองแก้ว เเก้วหนึ่งยื่นให้หลินมั่ว

“มา เพื่อนรัก เราชนกันอีกแก้ว ! ”

สวี่ปั้นซย่าตาค้าง รีบพูด “ทำไม…ดื่มเยอะขนาดนี้”

“พวกคุณดื่มแก้วเล็กกันไม่ได้หรือ”

เทพเจ้าวงเหล้ายิ้มเเสยะ “ชายฉกรรจ์จะใช้แก้วเล็กได้อย่างไร”

“เป็นผู้ชาย ก็ต้องแบบนี้ กินเนื้อคำใหญ่ ดื่มเหล้าแก้วใหญ่ ! ”

“ใช้แก้วเล็ก มีเเค่พวกสถุนใช้กัน ! ”

ทุกคนหัวเราะ ประโยคนี้ เห็นชัดว่าเสียดสีหลินมั่ว