หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 462

หลินมั่วกำลังจะยื่นมือไปหยิบแก้วเบียร์ สวี่ปั้นซย่าก็รั้งเขาไว้ “พวกคุณพอได้แล้ว ! ”

“สามีฉันไม่เคยดื่มเหล้า พวกคุณบังคับขู่เข็ญกันชัดๆ”

เทพเจ้าวงเหล้าพูดอย่างเชื่องช้า “ทุกอย่างมีครั้งเเรกเสมอ ดื่มครั้งนี้ ครั้งหน้าก็ดื่มเป็นเเล้วไหม”

ทุกคนต่างพากันฮือฮา “ใช่ๆ สังคมสมัยนี้ยังมีคนไม่ดื่มเหล้าหรือ”

“เหอะ เมื่อสักครู่โม้เอาไว้เยอะ สุดท้ายไม่เคยดื่มเหล้าหรือ เห้อ น่าขายหน้าชะมัด ! ”

“ประธานสวี่ สามีคุณไม่ดื่ม คุณสามารถดื่มเเทนเขานะ ! ”

“ห้าๆๆ ความคิดดี…”

ทุกคนพากันหัวเราะไม่หยุด ถึงขั้นเหน็บเเนมเเล้ว

สวี่ตงเสวี่ยก็ร่วมด้วย “พี่ให้พี่เขยดื่มเถอะ”

“เพื่อนของฉันทั้งขอโทษทั้งดื่มเหล้า พวกพี่ไม่รับ นี่ก็พูดยากเเล้วนะ”

“เป็นคน ต้องเคารพตัวเอง เเละเคารพคนอื่น”

“พี่ไม่เคารพคนอื่น คนอื่นจะเคารพพี่ได้อย่างไร”

หวงเหลียงพูดเสียงเบา “พี่เขย หากคุณไม่ดื่ม ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเเล้ว”

“คุณอยากให้ผมไม่สามารถเชิดหน้าชูตาในวงเพื่อนเหล่านี้ได้เเล้วใช่ไหม”

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดต่อ “เสวี่ยเอ๋อร์ เธอ…เห้นพ้องไปกับเขาหรือ”

สวี่ตงเสวี่ยพูด “นี่คือเพื่อนของฉัน ฉันต้องพูดเรื่องคุณธรรมหน่อยสิ ! ”

“อีกอย่าง เป็นคน ต้องรู้จักกฎเกณฑ์”

“เขาดื่มเเล้ว พี่ไม่ดื่ม มีเหตุผลนี่ที่ไหนกัน”

“นี่ไม่ดูถูกคนไปหน่อยหรือ ! “

สวี่ปั้นซย่าโกรธมาก นี่เห็นชัดว่ามุ่งเป้าที่หลินมั่ว

“ช่างเถอะ หลินมั่ว เราไปกันเถอะ ! ”

สวี่ปั้นซย่าพูดกัดฟัน

เวลานี้ ชายคนหนึ่งโยนขวดเหล้าลงที่พื้น

“เวรเอ๊ย หากวันนี้ไม่ดื่มเหล้าแก้วนี้ กูจะสู้สุดชีวิตให้พวกมึงสองคนอยู่ต่อ ! ”

“ไอเลว เพื่อนกันหลายปี ไม่เคยก้มหัวให้ใคร”

“ครั้งนี้ชนแก้วกับมึงอย่างเคารพนอบน้อม มึงกลับไม่ดื่ม จะตบหน้าพวกกูอย่างนั้นหรือ”

“สัตว์ เรื่องในวันนี้ถูกเผยเเพร่ออกไป กูจะดูว่าพวกมึงจะซุกหัวนอนที่เมืองก่วงหยางอย่างไร ! ”

ทุกคนก็โวยวายตาม ดูท่าทางเเล้ว หลินมั่วไม่ดื่มเหล้าคงจะไม่ได้เเล้ว

สวี่ปั้นซย่าโกรธลนลาน เธอคิดไม่ถึงว่า ลงมาเจองานเลี้ยงจอมปลอมแบบนี้

เเต่ทว่า หลายปีมานี้ เธอไม่เคยเห็นหลินมั่วดื่มเหล้า

เธอกัดฟัน แบกหน้าดื่มเหล้าแก้วนี้เเทนหลินมั่ว

เเละในเวลานี้เอง หลินมั่วกลับพูดขึ้น “โอเค ผมดื่ม ! ”