หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 479

สวี่ปั้นซย่ากำลังจะปรี๊ดแตกแล้ว สวี่ตงเสวี่ยด่ากระแทก น่าโมโหมากจริงๆ

“สวี่ตงเสวี่ย เธอพูดให้ชัดเจนเลยนะ”

“ใครใส่ร้ายพวกเธอ”

“เธอมีความสามารถก็งัดหลักฐานมาเลยสิ”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างโมโห

สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเยาะไม่พูดไม่จา ในเวลานี้ สวี่เจี้ยนกงโบกมือแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ทะเลาะอะไรกัน”

“ไม่มีใครยอมรับ ก็ตามนี้แหละ”

“นาฬิกาเรือนเดียวเท่านั้นเอง เป็นเรื่องใหญ่อะไรกัน”

“แต่ หลินมั่ว ฉันหวังว่าแกจะจำไว้นะ”

“เสวี่ยเอ๋อร์กับหวงเหลียงอยู่ในบ้านหลังนี้ เป็นเพราะฉันกับแม่แกอนุญาต”

“ถ้าแกมีความคิดที่จะไล่พวกเขาออกไป ฉันจะบอกให้ฟังนะ แกนั่นแหละที่จะต้องออกไปก่อนฉัน!”

สวี่ปั้นซย่าตกตะลึง สวี่เจี้ยนกงพูดเช่นนี้ งั้นก็หมายความว่าหลินมั่วเป็นคนเอานาฬิกาไป แล้วใส่ร้ายสวี่ตงเสวี่ยกับหวงเหลียง

“พ่อ พ่อมีสายตาเฉียบแหลมจริงๆ ”

สวี่ตงเสวี่ยยิ้มระรื่นแล้วพูด ในขณะเดียวกันก็มองสวี่ปั้นซย่าด้วยสายตาที่ได้ใจ

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างโกรธเคืองว่า “พ่อ คำพูดในวันนี้ พ่อต้องพูดกับฉันให้ชัดเจน”

“สรุปว่าพ่อหมายความว่ายังไงกันแน่”

สวี่เจี้ยนกงพูดอย่างโมโหว่า “ถึงคราวที่แกมาซักถามฉันตั้งแต่เมื่อไรกัน”

“แกบอกว่าฉันหมายความว่ายังไงเหรอ”

“ฟังนะ ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันก็เป็นผู้นำของบ้านหลังนี้”

“เรื่องภายในบ้าน ยังไม่ถึงคราวที่พวกแกจะมาเป็นใหญ่!”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งแก หลินมั่ว แกอย่าให้ฉันหาหลักฐานเจอนะ”

“ไม่เช่นนั้น ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

สวี่ปั้นซย่าโกรธสุดขีด “พ่อ พ่อ...ทำไมพ่อถึงปักใจเชื่อว่าหลินมั่วเป็นคนทำล่ะ”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเราบอกแล้วเหรอว่าหลินมั่วเป็นคนทำ”

“พ่อแกก็แค่เตือน หลินมั่วทำอะไรซื่อตรงหน่อย มันผิดตรงไหนเหรอ”

สวี่ปั้นซย่า “งั้นทำไมเขาไม่ไปเตือนหวงเหลียงบ้างล่ะ”

“แกพูดแบบนี้ จะทำให้คนเขาตื่นกลัว เข้าใจไหม”

“หากไปเจอคนที่โมโหร้าย บางทีเขาอาจจะฟ้องแกในข้อหาหมิ่นประมาทได้เลยนะ”

สวี่ปั้นซย่าหมดคำพูดแล้ว “แม่ งั้นแม่จะให้ฉันว่ายังไงล่ะ”

“พวกคุณมาถึงก็สงสัยหลินมั่วเลย”

“เพื่อนของเสวี่ยเอ๋อร์ พวกคุณก็เชื่อใจได้ แล้วทำไมถึงเชื่อใจหลินมั่วไม่ได้ล่ะ”

ฟังฮุ่ยมุ่ยปาก ไม่พูดอะไร

แต่ว่า สีหน้านั้นแสดงออกชัดเจน ว่าไม่เชื่อใจหลินมั่วเลย

สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเยาะ “เศษสวะคนหนึ่งที่เกาะผู้หญิงกิน ใครจะไปเชื่อใจเขาได้ล่ะ”

“พี่ลองไปถามใครสักคนดูสิ ดูว่าพวกเขาเชื่อเพื่อนไฮโซของฉัน หรือว่าจะเชื่อเศษสวะที่เกาะผู้หญิงกินล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมาก ที่สวี่ตงเสวี่ยดูถูกหลินมั่วเช่นนี้ ทำให้เธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

หลินมั่วถอนหายใจอย่างจำใจ พูดเสียงเบาว่า “ช่างเถอะ ปั้นซย่า ไม่จำเป็นต้องโต้เถียงกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องพวกนี้แล้ว”

“พ่อแม่ ความหมายของผมคือ หาตัวคนที่เอานาฬิกาคนนี้ออกมาเลยสิ”