หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 486

ทุกคนก็ยิ่งประหลาดใจเข้าไปอีกขั้น “แขกวีไอพีอะไรกัน?”

“สามารถเจรจาธุรกิจหลายหมื่นล้านสำเร็จภายในครั้งเดียวเลยเหรอ?”

“หัวหน้า น...นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย?”

“ในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นของเรา มีคนใหญ่คนโตเป็นเสือซุ่มอย่างนี้อยู่ด้วยเหรอ?”

ใบหน้าของจ้าวซินดูพอใจ “นี่พวกนายไม่รู้กันสินะ”

“ฮ่าๆ ให้ฉันบอกพวกนายไหม ในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นของเราน่ะ มีคนยิ่งใหญ่แบบนี้อยู่จริงๆ !”

“ตอนนี้เขาไม่ใช่แค่ควบคุมดูแลบริษัทใหญ่เท่านั้นนะ แต่ยังมีอำนาจในการพูดต่อหน้าคนใหญ่คนโตบางคนในเมืองด้วย”

“ไม่ต้องพูดถึงธุรกิจหลายหมื่นล้านหรอก ถ้าสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขาได้ เราก็จะมีธุรกิจให้ทำในอนาคตอีกเยอะเลย”

ทุกคนยิ่งประหลาดใจ เซี่ยฟังรีบพูด “หัวหน้า คนที่นายพูดถึงคือใครกันแน่น่ะ?”

“นายอย่าอุบพวกเราสิ รีบๆ บอกมาเร็ว!”

ใครคนอื่นก็ต่างจับตามองไปที่จ้าวซิน

จ้าวซินหัวเราะหึๆ ก่อนจะพูด “เพื่อนร่วมชั้นท่านนี้ พวกนายก็รู้จักน่า”

“ถึงเขาจะไม่ได้อยู่ร่วมห้องกับเรานานนัก แต่ก็ยังเป็นเพื่อนเก่าของเรา”

เซี่ยฟังรีบพูด “ไม่ได้อยู่ร่วมห้องกับเรานานงั้นเหรอ?”

“งั้นแล้วใครกัน? ทำไมฉันไม่เห็นจะมีความประทับใจนั้นเลยสักนิด!”

จ้าวซินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูด “เติ้งจวินน่ะ พวกนายจำได้ไหม?”

หลินมั่วพ่นชาออกมาทางปาก แขกวีไอพีที่เชิญมาคือเติ้งจวินหรอกเหรอ?

ใครหลายคนมองหลินมั่วอย่างงงวย จ้าวซินจ้องเขาแล้วพูด “หลินมั่ว เป็นอะไรของนายน่ะ?”

หลินมั่วยิ้มอย่างฝืนๆ “โทษที ชานี่มันร้อนเกินไปน่ะ”

ทุกคนเบะปาก เซี่ยฟังพูด “เติ้งจวิน? ชื่อนี้คุ้นมากๆ แต่ทำไมฉันนึกไม่ออกนะ?”

ผู้ชายหนึ่งในนั้นพูดขึ้น “นี่ เธอไม่ต้องพูดเลย ฉันน่ะมีความประทับใจนั้นอยู่นิดหน่อยนะ เหมือนว่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเรา”

“แต่ว่า ไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่เคยเห็นจะมางานเลี้ยงรุ่นเลยหนิ?”

“หัวหน้า นายติดต่อเขาได้ยังไงน่ะ?”

“ตอนนั้นฉันเองก็รู้สึกคุ้นๆ ด้วย แต่บอกตามตรง ฉันก็นึกไม่ออกอยู่พักใหญ่ว่าคือใคร ไม่กล้าเข้าไปทักเลย”

“แต่พอหลังจากที่ฉันกลับมาบ้านแล้วก็ติดต่อหาเพื่อนร่วมชั้นเก่าๆ ไปสองสามคน จนได้รู้ว่าเขาเป็นใครไงล่ะ”

ทุกคนก็เข้าใจได้ในทันที เซี่ยฟังพูดอย่างตื่นเต้น “คนใหญ่คนโตแบบนี้ จะมางานเลี้ยงรุ่นของเราจริงๆ เหรอ?”

“หัวหน้า นายเชิญเขามาได้ยังไง”

จ้าวซินโบกมือ “ถึงจะบอกว่าเป็นเพื่อนเก่า แต่บอกเลยว่าก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้รู้จักมักจี่นักหรอก ฉันจะไปเชิญตรงๆ ก็คงไม่ได้แน่”

“แต่ว่าฉันได้ยินมาจากเพื่อนร่วมชั้นก่อนหน้านี้ว่าตอนที่เขาเรียนอยู่ เขาสนิทกับเสี่ยวอู่”

“บังเอิญว่าพ่อแม่ของเสี่ยวอู่รู้จักกับพ่อแม่ของฉัน แล้วเสี่ยวอู่ก็เพิ่งกลับมาได้ไม่นาน”

“ฉันเลยยืมชื่อเสี่ยวอู่ จัดงานเลี้ยงรุ่น ถึงได้กล้าโทรหาเขาไงล่ะ”

“หึ้ย อย่าบอกนะ ว่าพอเขาได้ยินว่าเสี่ยวอู่จะมา เขาก็รีบตอบรับทันทีน่ะ”

“ฉะนั้นพวกนายจะต้องดูแลแขกวีไอพีให้ดี”

“ถ้าดูแลได้ดี หึๆ บรรดาเพื่อนร่วมชั้นของเรา ก็จะสามารถอาศัยบารมีนั้นได้ เข้าใจหรือเปล่า?”