หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 493

ทุกคนหัวเราะครืนขึ้นมาทันที

จ้าวซินยิ้มและพูดว่า "พูดตอนนี้ก็ยังไม่สายนะ"

"อีกอย่าง พี่จวินคุณสองคนเป็นหนุ่มสาวที่เหมาะสมกันมากอยู่แล้ว!"

"คืนนี้พวกพี่ก็ค่อยๆ รําลึกความหลังกันนะ"

"มาๆๆ พี่จวิน คุณนั่งตรงนี้"

"อีอี คุณนั่งทางขวาของพี่จวิน เสี่ยวอู่นั่งทางซ้ายของพี่จวิน"

"คืนนี้คุณสองคนต้องอยู่เป็นเพื่อนพี่จวินให้ดีล่ะ!"

จ้าวอีอีหัวเราะฮ่าๆ "วางใจเถอะ แค่พี่จวินไม่เบื่อหน่าย คืนนี้ฉันจะยอมสละชีวิตอยู่กับสุภาพบุรุษ"

ทุกคนหัวเราะร่าขึ้นมาทันทีและเข้าใจความคิดของจ้าวอีอี

จ้าวอีอียิ้มกริ่มและเข้าใกล้เติ้งจวิน เธอสอบถามมาแล้วและรู้ว่าตอนนี้เติ้งจวินโสด

ดังนั้น คืนนี้เธอจึงแต่งตัวอย่างเต็มที่ เพื่อให้ได้เติ้งจวินมา

สีหน้าของเติ้งจวินกลายเป็นดูไม่ดี เพราะเขารู้จักจ้าวอีอีคนนี้ดี

ตอนเรียน หลินมั่วก็เสียใจครั้งใหญ่จากจ้าวอีอี

"ขอโทษที ลูกสาวผมต้องนั่งข้างๆ ผม"

เติ้งจวินตอบกลับ

สีหน้าของจ้าวอีอีเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธออาศัยความสวยของตัวเอง ซึ่งไม่เคยมีผู้ชายคนไหนปฏิเสธเธอ

คืนนี้เธอแต่งตัวอย่างตั้งอกตั้งใจ เพื่อเข้าหาเติ้งจวินอย่างกระตือรือร้น ไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธซึ่งๆ หน้า ?

แต่ในไม่ช้าเธอก็กลับมายิ้มได้อีกครั้ง "ไม่เป็นไร ตอนทานอาหารเย็น เดี๋ยวฉันจะอุ้มเธอไว้"

"หนูน้อยน่ารัก หนูชอบให้น้าอุ้มไหม"

เมื่อพูดจบ จ้าวอีอีก็เอื้อมมือออกไปอีกครั้ง ต้องการจะอุ้มนีหนิ่

นีหนิ่รีบหลบและไม่ให้จ้าวอีอีแตะต้องเธอ

จ้าวอีอีอดเก้อเขินไม่ได้ "ฮ่าๆ พี่จวิน ลูกสาวคุณขี้อายจริงๆ"

"ดูสิ ปกตินอกจากคุณแล้ว คาดว่าคงไม่มีใครอุ้มเธอได้ใช่ไหม"

เติ้งจวินกำลังจะพูด แต่จู่ๆ นีหนิ่ก็กระโดดลงจากตัวเขา

ภายใต้สายตาของทุกคน นีหนิ่วิ่งตรงไปที่ข้างกายหลินมั่วและกอดขาของหลินมั่วอย่างดีใจ

"คุณลุงหลิน อุ้มหน่อย!"

ทุกคนรอบๆ มองอย่างตกตะลึง ไม่มีใครเข้าใจว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น

จ้าวซินอดไม่ได้ที่จะเข้าไปใกล้ "ประธานเติ้ง คุณกับหลินมั่ว นี่... ความสัมพันธ์นี้..."

เติ้งจวินเหลือบมองเขาและยิ้มเยาะ "ดูเหมือนว่าหัวหน้าห้องของเราจะขี้ลืมมาก!"

"ทำไม คุณลืมสามเหล็กกล้าตอนที่เราเรียนไปแล้วเหรอ"

"ผมกับหลินมั่ว ยังมีเสี่ยวอู่ด้วย พวกเราสามคนสนิทกันที่สุด"

จ้าวซินและคนอื่นๆ มองหน้ากันและอายอย่างหาที่สุดไม่ได้

พูดตามตรง ตอนที่หลินมั่ว เติ้งจวิน และเสี่ยวอู่อยู่ในโรงเรียน เดิมทีก็เป็นคนประเภทธรรมดามาก

เรียนหนังสือธรรมดา ฐานะทางครอบครัวก็ธรรมดา ทั้งพูดจาไพเราะไม่ประจบสอพลอ ก็ย่อมไม่สามารถเข้าไปในแวดวงของจ้าวซินได้

ตอนเรียนทั้งสามคนก็แทบจะไร้ตัวตน

คนพวกนี้หลังจากเรียนจบแล้ว ก็ย่อมจะไม่เป็นที่จดจำ

จ้าวซินรู้จักพ่อแม่ของเสี่ยวอู่ จึงได้ข่าวของเติ้งจวิน

เขาไม่รู้จริงๆ ว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลินมั่วกับเติ้งจวินก็ดีมากเช่นกัน

ไม่อย่างนั้นเขาจะกล้าเยาะเย้ยหลินมั่วแบบนี้ได้ยังไง