หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 5

ครอบครัวของสวี่ปั้นซย่าอาศัยในเขตชุมชนอานหยาง ซึ่งเป็นชุมชนเก่าแก่ที่ค่อนข้างทรุดโทรมแห่งหนึ่งของเมืองก่วงหยาง

สำหรับตระกูลสวี่ในเมืองก่วงหยางแล้ว จัดอยู่ในกลุ่มตระกูลขนาดเล็กที่มีทรัพย์สินไม่ถึงร้อยล้าน

เดิมทีสวี่เจี้ยนกงพ่อของสวี่ปั้นซย่าเคยเป็นตัวเต็งที่จะได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลสวี่ แต่ทว่า เขาให้กำเนิดลูกสาวถึงสองคน แต่กลับไม่มีลูกชาย จึงทำให้เขาสูญเสียความชอบธรรมในการช่วงชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลไป

ต่อมา สวี่เจี้ยนผิงน้องชายของสวี่เจี้ยนกงต้องการยื้อแย่งทรัพย์สินตระกูลสวี่ที่อยู่ในมือของสวี่เจี้ยนกงกลับคืนมา เขาฉวยจังหวะที่คุณท่านสวี่ป่วยหนักบีบบังคับให้สวี่ปั้นซย่าที่อยู่ในวัยออกเรือนแต่งลูกเขยเข้าบ้าน โดยอ้างว่าเพื่อเป็นการปัดเป่าเภทภัยให้คุณท่านสวี่

ในเวลานั้น สวี่ปั้นซย่าได้รับการขนานนามว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองก่วงหยาง เรื่องนี้จึงทำให้ผู้คนแตกตื่นกันไปทั้งเมือง จำนวนของชายหนุ่มที่คิดอยากจะเป็นลูกเขยแต่งเข้านั้นนับกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุด สวี่ปั้นซย่าได้เลือกคนที่หน้าตาซื่อและไม่มีภูมิหลังทางตระกูลใดๆ อย่างหลินมั่ว

นั่นเป็นเพราะว่า สวี่ปั้นซย่าตั้งใจว่าจะไม่ยอมให้ผู้ชายพวกนี้ได้แตะต้องเธอ

แน่นอนว่าเธอจะไม่เลือกผู้ชายที่มีความทะเยอทะยานจำพวกนั้นหรอก ตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดก็คือผู้ชายที่ซื่อสัตย์และยอมตามเธอ

หลังจากที่สวี่ปั้นซย่าแต่งหลินมั่วเข้าบ้านแล้ว ความเจ็บป่วยของคุณท่านก็หายเป็นปกติจริงๆ

แต่ทว่า สวี่เจี้ยนผิงกลับอาศัยโอกาสนี้หาเรื่องสวี่เจี้ยนกง โดยบอกว่าการที่สวี่ปั้นซย่าแต่งงานกับลูกเขยแต่งเข้าจะทำให้ ในอนาคต ทรัพย์สินของสวี่เจี้ยนกงจะต้องตกไปอยู่ในมือของคนสกุลอื่น

ดังนั้น คุณท่านจึงยึดทรัพย์สินในมือของสวี่เจี้ยนกงกลับคืนทั้งหมด ทำให้ครอบครัวของสวี่เจี้ยนกงต้องตกลงมาจากสวรรค์

จากเดิมบ้านที่เคยอยู่กันอย่างกว้างขวาง กลับถูกแบ่งให้ลูกชายของสวี่เจี้ยนผิงซึ่งเป็นทายาทในอนาคตของตระกูลสวี่

ครอบครัวของสวี่เจี้ยนกงจึงต้องระเห็จไปยังเขตชุมชนเก่า บ้านขนาดสามห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่นภายใต้พื้นที่ขนาดร้อยกว่าตารางเมตร ค่อนข้างอัตคัด

ด้วยเหตุนี้ หลินมั่วจึงกลายเป็นหนามยอกอกของครอบครัวของสวี่เจี้ยนกง

ในความเห็นของพวกเขา หากไม่ใช่เพราะหลินมั่ว ครอบครัวของพวกเขาคงจะไม่ตกต่ำลงมาถึงจุดนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความไม่เอาไหนของหลินมั่ว ทำให้ครอบครัวของพวกเขากลายเป็นเรื่องตลกในเมืองก่วงหยาง

ฟังฮุ่ยแม่ยายมักจะพูดเสมอว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้สวะหลินมั่ว ปั้นซย่าจะได้แต่งงานกับคนในตระกูลเศรษฐีและประสบความสำเร็จอย่างสูง”

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา หลินมั่วไม่ต่างจากพ่อบ้านที่คอยรับใช้คนในครอบครัวโดยไม่มีปากเสียง

สามปีมานี้ พวกเขาไม่เคยยอมให้หลินซีก้าวขาเข้าบ้านเลยแม้แต่ก้าวเดียว

สามปีที่หลินมั่วทำงาน พวกเขาเก็บเงินเดือนของหลินมั่วไปทั้งหมด แต่ยามนี้น้องสาวป่วย พวกเขากลับไปช่วยสักแดงเดียว

นอกจากนี้ สวี่ปั้นซย่ายังมาทำเรื่องที่ผิดต่อเขาอีก หากเป็นคนอื่น ใครจะทนได้

เมื่อมาถึงทางเข้าชุมชน หลินมั่วบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์

แม้ว่าเขาจะโกรธมาก แต่เขาก็ต้องพิสูจน์ให้แน่ชัดก่อนว่าสวี่ปั้นซย่ากำลังทำอะไร แล้วเธอคิดอย่างไรกันแน่!

ชุมชนนี้เป็นชุมชนเก่าแก่ที่ทรุดโทรม ถนนภายในคับแคบ จึงไม่สามารถขับรถเข้าไปได้

หลินมั่วจึงจอดรถไว้ข้างนอกแล้วเดินเข้าไปด้านใน ในขณะที่เขากำลังจะขึ้นบันได ก็มีคนสองคนเดินสวนลงมา นั่นก็คือสวี่เจี้ยนกงพ่อตาและฟังฮุ่ยแม่ยายของหลินมั่ว

ทันทีที่เห็นหลินมั่ว ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงก็มืดทะมึนลง เขาเบือนหน้าหนี

ส่วนฟังฮุ่ยนั้น สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เธอพูดเสียงดังว่า “หลินมั่ว แกไปไหนมา กับข้าวก็ไม่ทำ เสื้อผ้าก็ไม่ซัก แกทำอะไรของแก”

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้น แต่สักพักก็ดึงอารมณ์ให้เป็นปกติ

ก่อนที่จะรู้แน่ชัดว่าสวี่ปั้นซย่าทำอะไร เขายังไม่คิดจะแตกหักกับคนตระกูลสวี่

“ผมไปจัดการให้เดี๋ยวนี้” หลินมั่วตอบเสียงเบา

“ไม่ต้องแล้ว!” ฟังฮุ่ยพูดอย่างเดือดดาล “อีกประเดี๋ยวปั้นซย่าก็จะลงจากเครื่องบินแล้ว หากชักช้าทำให้เสียเวลา ฉันเอาแกตายแน่!”

หลินมั่วก้มหัวไม่พูดไม่จา หลายปีมานี้ เขาคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้แล้ว

“รถที่ให้แกยืมมาล่ะ” ฟังฮุ่ยถามอย่างเหลืออดในขณะที่เดินออกมา

“ผม...”

หลินมั่วกำลังคิดจะพูด แต่กลับถูกฟังฮุ่ยตวาดใส่เสียก่อน “แท็กซี่อีกแล้วใช่ไหม แกคิดถึงหน้าปั้นซย่าบ้างสิ”