หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 50

สวี่ปั้นซย่าหน้าเขียวคล้ำ เธอรู้สึกเสียหน้ามาก

“พวกคุณโปรดออกไปจากที่นี่!” บริกรมีความจองหอง “อีผิ่นเซวียนไม่ต้อนรับพวกคุณ ไสหัวออกไป!”

“ใครกล้าให้พวกเขาออกไป!”

เสียงคำรามดังสนั่นเข้ามา สั่นสะเทือนจนหูของฝูงชนอื้ออึง

คนรอบๆ หันไปมอง เห็นเพียงคนกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา

ผู้นำคือผู้ชายที่แต่งตัวดูดีคนหนึ่ง เป็นผู้จัดการร้านอีผิ่นเซวียนนั่งเอง

ฝูงชนมองเห็นเขาก็ทยอยทักทายด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีครับผู้จัดการเซี่ย!”

หวังหลงเองก็มีรอยยิ้มอยู่เต็มใบหน้าทันที ยื่นมือออกมาทักทาย “ผู้จัดการเซี่ย สวัสดีครับ!”

ผู้จัดการเซี่ยคนนั้นราวกับมองไม่เห็นเขา และเดินตรงไปที่ด้านหน้าโต๊ะของหลินมั่ว

พนักงานรักษาความปลอดภัยวิ่งนำหน้า เขาหอบหายใจพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ผู้จัดการเซี่ยครับ เป็นคุณผู้ชายท่านนี้ครับ!”

ท่ามกลางสายตาของทุกคนผู้จัดการเซี่ยค้อมตัวลงและพูดอย่างเคารพว่า “สวัสดีครับคุณหลิน เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้พบคุณ!”

คนรอบตัวชะงักไปทันที

ผู้จัดการเซี่ยคนนี้เป็นเหมือนแขนขาของหวงหย่งเฟิง นับว่าเป็นคนใหญ่คนโตนหนึ่ง

ปกติแล้วผู้จัดการเซี่ยทำหน้าที่หลักรับผิดชอบการทำบัตรสมาชิกระดับบัตรไดมอนด์ ต่อให้เป็นสมาชิกระดับบัตรทองก็ไม่มีสิทธิ์ได้พบเขา

คนที่อยู่ในห้องาหารใหญ่เหล่านี้ เมื่อพบกับผู้จัดการเซี่ยก็ต้องเกรงอกเกรงใจ

ตอนนี้ผู้จัดการเซี่ยกลับโค้งคำนับต่อหน้าหลินมั่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน

หวังหลงชะงักงันไป “ผู้จัดการเซี่ย ไม่ใช่ว่าคุณเข้าใจผิดหรือครับ”

“หลินมั่วคนนี้ เป็นแค่คนยากไร้ คุณ...คุณให้เกียรติอะไรเขากัน”

“มากไปแล้ว!” ใบหน้าของผู้จัดการเซี่ยเยียบเย็นอย่างรวดเร็ว พูดอย่างมีโทสะว่า “หวังหลง พูดอะไรระวังด้วย!”

“คุณหลินเป็นลูกค้าพิเศษที่มีบัตรพรีเมียมของทางเรา หากคุณไม่ให้ความเคารพเขา พวกเราสามารถเพิกถอนบัตรสมาชิกของคุณได้ทุกเมื่อ!”

“อะไรกัน” หวังหลงบื้อไปแล้ว

การ์ดทองของหวังหลงที่จริงแล้วเขาใช้เส้นสายมากมายจึงได้มา ด้วยตัวเขาเองไม่มีความสามารถเลยด้วยซ้ำ

เป็นเพราะมีบัตรทองของที่นี่ หวังหลงอย่างน้อยก็สามารถไปอวดรวยข้างนอกได้ และใช้การ์ดนี้จนได้ผู้หญิงมาไม่น้อย

หากเพิกถอนไป ไม่ใช่กำลังจะพรากชีวิตเขาไปหรือ

“ที่นี่มีบัตรพรีเมียม?” หวังหลงถามอย่างไม่ยอม “ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อน”

ผู้จัดการเซี่ยดูถูก “คุณเป็นใครกัน มีสิทธิ์อะไรที่จะได้ยินเรื่องพวกนี้!”

“บัตรพรีเมียมนี้ เถ้าแก่หวงหย่งเฟิงของพวกเขาเป็นคนแจกด้วยตัวเอง”

“อุตสาหกรรมในนามของเถ้าแก่ของเราที่ไหนก็ตาม ต่างมีผู้มีสิทธิ์สูงสุด”

คนรอบข้างทยอยร้องขึ้นอย่างตกใจ พวกเขาก็ไม่เคยได้ยินเรื่องบัตรพรีเมียมแบบนี้

แต่ว่าผู้จัดการเซี่ยพูดออกมาเอง นั่นต้องไม่ใช่เรื่องเท็จแน่!

“นี่...บัตรพรีเมียมนี่คงไม่ใช่ของปลอมหรอกนะ” จ้าวอีอีไม่ยอม “เขาเป็นแค่คนยากไร้ มีสิทธิ์อะไรถึงได้รับบัตรพรีเมียม เขาต้องขโมยมาแน่!”

ผู้จัดการเซี่ยขมวดคิ้ว เหลือบมองไปยังจ้าวอีอี “พอเท่านี้แหละ เถ้าแก่ของเราแจกบัตรพรีเมียมไปแค่สามใบ”

“บัตรพรีเมียมทุกใบมีการตรวจสอบตัวตน บัตรใบนี้ผมได้ครวจสอบแล้วเป็นของคุณหลินมั่วแน่นอน!”

“เอ๊ะ?” จ้าวอีอีโงนเงนจนเกือบจะเซล้มลงบนพื้น

เธอคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ หลินมั่วมีความสามารถอะไรถึงกับได้รับบัตรพรีเมียมแบบนี้

สวี่ปั้นซย้าก็มีสีหน้างุนงง บัตรสมาชิกใบนั้นของเธอในตอนแรกนั้นธอก็ไม่ได้ทำมาโดยง่าย

แต่ก่อนตอนที่รับรองลูกค้าคนสำคัญ เธอสามารถใช้บัตรสมาชิกใบนั้นมากินข้าวที่นี่ได้ก็นับว่ามีหน้ามีตา

แต่ว่าเธอรู้ดีว่าคุณสมบัตรในการเข้าร่วมอีผิ่นเซวียนนั้นยากขนาดไหน

คุณปู่ของตระกูลสวี่เองก็ต้องใช้เส้นสายถึงได้บัตรทองมาหนึ่งใบ

แต่ในมือหลินมั่วกลับมีบัตรพรีเมียมหนึ่งใบ?

เขาได้มาได้อย่างไร