หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 49

สวี่ปั้นซย่าโมโหแล้ว “มีสิทธิ์อะไร”

“คุณผู้หญิงครับ บัตรใบนี้ของคุณเป็นบัตรสมาชิกระดับธรรมดาที่สุดของร้านเรา ตามกฎแล้ว พวกคุณสามารถทานอาหารที่นี่ได้”

“แต่ว่าสมาชิกระดีบธรรมดา ต้องอำนวยความสะดวกให้กับสมาชิกระดับสูง”

“ดังนั้น รบกวนทั้งสองท่านย้ายที่ด้วยครับ!”

บริกรมีความจองหองบนใบหน้า เมื่อมาที่นี่สมาชิกระดับธรรมดาเป็นระดับที่ต่ำที่สุด

คนที่นั่งอยู่ในห้องอาหารใหญ่นี้ อย่างน้อยต้องรับดับบัตรเงินขึ้นไป

แม้แต่บริกรเองก็ไม่เห็นสมาชิกระดับธรรมดาอยู่ในสายตา

“ที่นี่พวกคุณมีกฎแบบนี้?” สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “ทำไมฉันไม่รู้”

“นี่เป็นกฎพื้นฐาน!” บริกรพูดยิ้มๆ “อย่างไรเสียสมาชิกก็มีการแบ่งระดับกันย่อมต้องมีสิทธิ์ที่แต่ละระดับได้รับต่างกันออกไป!”

สวี่ปั้นซย่ากดเสียงต่ำพูดว่า “จากที่คุณพูด สมาชิกระดับสูงก็สามารถไล่สมาชิกระดับล่างออกไปได้ตามใจงั้นหรือ”

บริกรพูด “ปกติแล้วไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ครับ”

“แต่ว่าถ้าสมาชิกระดับสูงมีปัญหากับสมาชิกระดับล่างพวกเรามีสิทธิ์ในก่ารช่วยเหลือสมาชิกระดับสูงครับ!”

คนรอบตัวพูดเสียงดังสนั่นว่าพูดดี

“พูดได้ไม่ผิด!”

“สมาชิกระดับสูงก็ควรมีสิทธิประโยชน์ของสมาชิกระดับสูง ไม่อย่างนั้นพวกเราจะเลื่อนระดับขึ้นมาเป็นสมาชิกระดับสูงทำไม”

“หึหึ สมาชิกระดับธรรมดา ยังมีหน้ามากินข้าวที่นี่?”

“งั้นก็ควรให้ไปพวกเขาไปนั่งกินข้างนอก!”

หวังหลงเดินยิ้มตาหยีเข้ามา “คนสวย ที่จริงแล้วคุณไม่ต้องย้ายที่หรอก”

“ผมเป็นสมาชิกบัตรทอง ผมเลี้ยงคุณเอง!”

สวี่ปั้นซย่าหน้าเขียวคล้ำไปหมด นี่มันรังแกกันเกินไปแล้ว

แน่นอนว่าที่เธอโกรธที่สุดคือหลินมั่ว ทำไมต้องเลือกมากินข้าวที่นี่ด้วย

ที่แบบนี้พวกเขาควรเข้ามาหรือไง

นอกจากนี้หลินมั่วกลับไม่เดือดไม่ร้อนเลย ราวกับว่าเรื่องทุกอย่างไม่เกี่ยวกับเขา

เขาเหลือบมองไปยังบริกรคนนั้นถามเสียงเบาว่า “คุณแน่ใจนะว่าสมาชิกระดับสูงไล่สมาชิกระดับล่างได้ตามใจ”

บริกรมีความจองหองบนใบหน้า “ไม่ถึงกับไล่ออกไปได้อย่างตามใจชอบ แต่ว่า อย่างน้อยก็สามารถได้รับสิทธิพิเศษที่ควรจะได้!”

“ดีมาก!” หลินมั่วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นกวาดสายตามองไปที่ฝูงชนรอบตัว แล้วพูดเสียงดังอย่างกะทันหันว่า “งั้นผมต้องการให้พวกเขาทั้งหมดไสหัวออกไป!”

“อะไรนะ”

ทุกคนร้องอย่างตกใจ เริ่มด่าออกมาอย่างโกรธเคือง “นายมีสิทธิ์อะไร”

“โธ่เว้ย สมาชิกระดับล่างคนนึง กล้าพูดจองหองแบบนี้?”

“ไล่พวกเขาออกไป โยนออกไปเลย!”

บริกรก็มีสีหน้าโกรธเคืองพูดเสียงต่ำว่า “คุณผู้ชาย โปรดระวังคำพูดด้วย ว่าร้ายสมาชิกระดับสูงของเรา พวกเราสามารถเพิกถอนบัตรสมาชิกของคุณได้ทุกเมื่อ!”

จ้าวอีอีหัวเราะพร้อมพูดว่า “เขาก็ควรจะมีบัตรสมาชิกก่อน พวกนายถึงจะเพิกถอนได้นะ!”

“นายไม่ได้สังเกตหรือ มีแค่ผู้หญิงคนนั้นที่มีบัตรสมาชิก เขาแค่มาเกาะคนอื่นกินเท่านั้น ไม่ใช่สมาชิกสักหน่อย!”

ทุกคนต่างหัวเราะพร้อมกันทันที

สวี่ปั้นซย่าใบหน้าแดงคล้ำพูดเสียงต่ำว่า “หลินมั่ว ไปกัน!”

“พวกเราไม่จำเป็นต้องไป!” หลินมั่วดึงสวี่ปั้นซย่าไว้พูดเสียงเบาว่า “ที่ควรไปคือพวกเขา!”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “หลินมั่ว ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องกับพวกเขา เป็นเรื่องใหญ่แล้วจะเสียหน้าได้...”

หลินมั่วพูดอย่างหนักแน่นว่า “เชื่อผมเถอะ คนที่เสียหน้าไม่ใช่พวกเรา!”

สวี่ปั้นซย่ามองหลินมั่วอย่างสงสัย ไม่รู้ว่าเขาเอาความมั่นใจมาจากไหน

สายตาของหวังหลงดุร้าย “ยังไม่ไสหัวไป? เชื่อไหมว่าฉันตัดขาของแกได้ แล้วจับแกโยนออกไป!”

ทุกคนช่วยเข้ามาผสมโรง “ใช่แล้ว จับพวกเขาโยนออกไป!”

“กล้าด่าว่าสมาชิกระดับสูง นายรู้ไหมว่าอะไรที่เรียกว่าความแตกต่างของระดับสูงกับระดับล่าง”

“เรื่องวันนี้อีผิ่นเซวียนต้องมีคำตอบให้พวกเรา”

“สถานที่ระดับสูงแบบนี้ ทำไมถึงปล่อยให้สุนัขเข้ามาเห่าหอนได้ตามอำเภอใจได้!”