หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 48

“เอ๊ะ?” บริกรอดไม่ได้ที่จะชะงักไป สถานการณ์แบบนี้เขาไม่ได้เพิ่งเจอครั้งแรก

บริกรพูดเสียงทุ้มว่า “คุณผู้ชายครับ ที่ตรงนั้นมีคนนั่งแล้ว...”

หวังหลงพูดอย่างจองหอง “งั้นก็ให้พวกเขาย้ายไปสิ!”

บริกร “ไม่เหมาะสมหรอกครับ”

“มีอะไรไม่เหมาะสม!”

“ฉันเป็นสมาชิกระดีบบัตรทองของที่นี่ สิทธิ์แค่นี้ไม่มีหรือไง”

หวังหลงเหลือบไปทางหลินมั่วทีนึง “อีกอย่าง ฉันคิดว่าเขาไม่มีสิทธิ์มากินข้าวที่นี่ นายลองไปถามเขาสิว่าเขามีบัตรสมาชิกของอีผิ่นเซวียนหรือเปล่า”

บริกรมองไปยังหลินมั่วอย่างสงสัย แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาถูก มองดูแล้วไม่เหมือนกับคนมีเงิน หรือว่าจะแอบเข้ามากัน

จ้าวอีอีพูดเสียงดัง “ฉันรู้จักเขา เขาชื่อหลินมั่ว เป็นแค่คนยากไร้ที่ไร้ประโยชน์คนนึง”

“อย่าว่าแต่บัตรสมาชิกเลย เดาว่ามากินข้าวที่นี่ แม้แต่เงินจะจ่ายค่าข้าวยังจ่ายไม่ไหว”

“พวกนายยังให้เขาสั่งอาหารที่นี่ หึหึ เดี๋ยวกินแล้วก็ชักดาบ ฉันจะดูว่าพวกนายจะทำอย่างไร!”

บริกรมีสีหน้าเปลี่ยนไป เขามองไปยังจ้าวอีอี “คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณรู้จักเขาจริงหรือครับ”

จ้าวอีอีตอบอย่างหยิ่งผยองว่า “แน่นอน เขาเป็นเพื่อนสมัยเรียนของฉัน ตอนที่ยังเรียนอยู่เขาแอบชอบฉัน มีชื่อเล่นว่าคางคก!”

คนรอบด้านหัวเราะขึ้นพร้อมกันทันที สายตาที่มองหลินมั่วก็มองมาอย่างขบขันมากขึ้น

สวี่ปันซย่าขมวดคิ้ว เงยหน้ามองหลินมั่ว

หลินมั่วมีสีหน้าเก้ๆ กังๆ “ผมเปล่านะ ผมช่วยคนอื่นส่งจดหมายรักแล้วก็ถูกเข้าใจผิด”

สวี่ปั้นซย่ากลอกตามองเขา “คุณนี่ยุ่งเหลือเกิน สมัยเรียนยังช่วยคนอื่นส่งจดหมายรักอีก!”

หลินมั่วทำหน้าพูดไม่ออก

บริกรก็เดินเข้ามา

“คุณผู้ชายท่านนี้ ขออภัยจริงๆ ครับ รบกวนแสดงบัตรสมาชิกออกมาได้ไหมครับ”

“คุณหมายความว่าอย่างไร” สวีปั้นซย่าถามเสียงเย็น