หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 500

ซ่งจื่อหลานพาหลินมั่วมาที่วิลล่าของตัวเอง ทุกอย่างที่นี่เตรียมพร้อมเรียบร้อย

หลิงซินเฉ่าตามคำสั่งของหลินมั่วได้ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว

คนที่หลินมั่วขอให้ซ่งจื่อหลานตามหาก็พบแล้ว คือหญิงสาวอายุยี่สิบปี

หญิงสาวดูเครียดมาก ท้ายที่สุดเธอก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"คุณหลิน คุณดูการเตรียมการเหล่านี้เป็นอย่างไร"

ซ่งจื่อหลานมีสีหน้าตึงเครียด มันเกี่ยวกับชีวิตและความตายของเพื่อนสนิทและลูกสาวของเธอ

หลินมั่วมองแวบเดียวก็รู้ถึงสถานการณ์

เขาพยักหน้า "ไม่มีปัญหา"

"คุณไม่ต้องเครียด นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น"

ซ่งจื่อหลานโล่งอกเล็กน้อย แต่สีหน้ายังคงตึงเครียดอยู่

หลายปีที่ผ่านมา เธอฝันอยากจะรักษาเพื่อนสนิทและลูกสาวให้หาย

ตอนนี้ในที่สุดก็เป็นจริง เธอจะไม่เครียดได้อย่างไร?

หลินมั่วให้หญิงสาวคนนั้นนอนลงและฝังเข็มให้เธอผ่านเสื้อผ้า

การฝังเข็มธรรมชาติ ผลลัพธ์ราวกับเทพพระเจ้า

เดิมทีหญิงสาวเครียดมาก โดยเฉพาะเมื่อหลินมั่วหยิบเข็มสีเงินออกมา ร่างกายที่ตึงเครียดก็เหงื่อออกทั้งตัว

ตอนแรกเธอคิดว่าการแทงเข้าไปจะเจ็บมาก แต่ในความเป็นจริงแล้ว เข็มสีเงินเมื่อแทงเข้าไปที่ร่างกาย เธอแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย

และในไม่ช้าเธอก็รู้สึกง่วงนอนจึงค่อยๆ หลับไป

เมื่อหญิงสาวนอนหลับสนิท หลินมั่วก็หลิงซินเฉ่ามา

หลิงซินเฉ่านี้เดิมทีมันเหี่ยวเฉาหมดแล้ว แต่ซ่งจื่อหลานทำตามที่หลินมั่วสั่ง จึงทำให้หลิงซินเฉ่านี้กลับมามีชีวิตและกลับมารอดตายอีกครั้ง

พูดตามตรง แค่นี้ก็ทำให้ซ่งจื่อหลานเต็มไปด้วยความหวังที่มีต่อหลินมั่ว

หลินมั่วถือหลิงซินเฉ่าสีเขียวขจี แล้วค่อยๆ เข้าใกล้ใบหน้าของหญิงสาว

จากนั้นเขาก็ฝังเข็มเข้าไปที่แก้มของหญิงสาว ทำให้หญิงสาวอ้าปากโดยไม่รู้ตัว

หลินมั่วจึงใส่หลิงซินเฉ่าเข้าไปในปากของเธอ จากนั้นหยิบแจกันเคลือบเล็กๆ ออกมาจากตัว หยดของเหลวสองหยดลงบนหลิงซินเฉ่า

เห็นเพียงหลิงซินเฉ่าที่ละลายเป็นน้ำอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ไม่นานก็หายไป

หลินมั่วสำรวจลมหายใจของหญิงสาวเบาๆ และสังเกตดวงตาของหญิงสาวอีกครั้ง จึงพยักหน้าพูดว่า "เรียบร้อยแล้ว"

แต่ต่อหน้าหลินมั่ว เธอกลับไม่มีความมั่นใจขนาดนั้น

หลินมั่วไม่ได้กลับไปที่เซิงซื่อเรสซิเด้นท์ แต่ไปที่คฤหาสน์หรูเซิ่งซื่อที่อยู่ข้างหน้าก่อน เพื่อมาที่บ้านของเติ้งจวิน

เติ้งจวินกําลังนั่งกินบาร์บีคิวอยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนนีนิ่นอนหลับแล้ว

เมื่อเห็นหลินมั่วมา เติ้งจวินก็รีบคว้าเก้าอี้ตัวหนึ่งและส่งให้ทันที

"มาๆๆ เพิ่งส่งมาถึง กินตอนยังร้อนๆ"

"โคตรแม่ง คืนนี้เป็นงานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นอะไรกัน กินไม่อิ่มเลย"

"ไอ้สารเลวจ้าวซินนั่น ขี้เหนียวจริงๆ สั่งอะไรมาน่ะ"

เติ้งจวินพูดไปด่าไป

หลินมั่วยิ้มเบาๆ จ้าวซินก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยเรียน

หากเขาเห็นว่าคุณมีประโยชน์ เขาจะรีบเข้ามาประจบสอพลอคุณ

ถ้าหากคิดว่าคุณไร้ประโยชน์ ก็แทบจะอยู่ห่างๆ จากคุณ

คืนนี้เมื่อเห็นว่าเติ้งจวินจะไม่ช่วยเขา ดังนั้น เขาจึงแอบให้บริกรเอาอาหารหลายอย่างออกไป จนทุกคนกินไม่อิ่ม