หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 501

หลินมั่วนั่งลงที่ด้านหน้าของเติ้งจวิน หยิบปิ้งย่างเสียบไม้และเบียร์ขึ้นมากินพลางเอ่ยถามถึงสถานการณ์ของเสี่ยวอู่

ที่จริงเมื่อครู่หลินมั่วคิดว่าจะพูดคุยกับเสี่ยวอู่สักหน่อย แต่ตอนนั้นคนเยอะเกินไปจึงไม่สะดวก

ต่อมาซ่งจื่อหลานก็มาอีก ทำให้หลินมั่วไม่ทันได้คุยอะไรกับเสี่ยวอู่

เติ้งจวินโบกมือ “เฮ้อ สถานการณ์ของเสี่ยวอู่ตอนนี้ไม่ค่อยดีเท่าไร”

“แม่ของเขาป่วยขนาดนั้นลำบากกันทั้งบ้าน ค่ารักษาก็จ่ายไปไม่น้อย”

“ตอนที่เสี่ยวอู่ออกไปทำงานข้างนอกก็บาดเจ็บ ตอนนี้ทำงานหนักๆ ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

“ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องกลับมาเปิดแผงขายของหน้าบ้านแค่พอยาไส้ไปวันๆ”

หลินมั่วคิดไม่ถึงว่าเสี่ยวอู่จะตกต่ำถึงขนาดนี้

อีกทั้งเสี่ยวอู่ก็ไม่คิดจะมาหาเขาตั้งแต่ต้น ซ้ำยังไม่ปริปากพูดเรื่องเงินสองแสนห้านั่นอีก

หมายความว่าเสี่ยวอู่ไม่อยากให้หลินมั่วเป็นกังวล และไม่อยากให้หลินมั่วรู้สึกผิดกับเรื่องเงินสองแสนห้านั่น

หลินมั่วจึงได้แต่ข่มความเจ็บปวดไว้ในใจก่อนจะเอ่ยถาม “ตอนนี้เสี่ยวอู่อยู่ที่ไหน?”

เติ้งจวิน “กลับบ้านไปแล้ว”

“เขาจะแต่งงานมะรืนนี้ ต้องกลับไปจัดการเรื่องราวเยอะแยะ”

หลินมั่วนึกถึงผู้หญิงคนที่เสี่ยวอู่พามาด้วยก่อนจะรีบถาม “กับผู้หญิงที่ไปกินข้าวด้วยกันตอนเย็น?”

เติ้งจวินพยักหน้า “ก็ใช่น่ะสิ!”

“ได้ยินว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนบ้านที่โตมาด้วยกันกับเสี่ยวอู่ ความสัมพันธ์ค่อนข้างดีเลยล่ะ”

“ตอนที่เสี่ยวอู่เรียนจบ พวกเขาก็หมั้นหมายกัน”

“แต่ว่าเพราะเรื่องแม่ของเสี่ยวอู่ทำให้งานแต่งยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้”

“ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นน่ะนิสัยไม่แย่นะ”

“หลังจากที่เสี่ยวอู่บาดเจ็บก็คิดว่าตัวเองเป็นขยะไร้ค่า กลัวว่าจะเป็นภาระให้ผู้หญิงคนนั้น ก็เลยเขียนจดหมายบอกเลิกให้เธอ”

“แต่เธอกลับรีบมาหาเสี่ยวอู่ที่ทำงานบอกว่าไม่ยอมเลิก”

“ผู้หญิงที่ไม่ยอมทิ้งแบบนี้น่ะหายากจริงๆ”

“เสี่ยวอู่เจอผู้หญิงที่ดีมากๆ!”

หลินมั่วพยักหน้า เมื่อตอนเย็นที่ไปกินข้าวด้วยกัน ผู้หญิงคนนั้นนั่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อยอยู่ข้างๆ เสี่ยวอู่ไม่พูดไม่จา

เอาแต่คอยคีบอาหารให้เสี่ยวอู่อยู่ตลอด