หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 502

หลินมั่วไม่ได้สนใจสวี่ตงเสวี่ย

เขารู้จักสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยดี

สองคนนั้นค่อนข้างเห็นแก่ตัวจึงโอนเอียงไปทางลูกตนเองมากกว่า

สิ่งเดียวที่พวกเขาไม่ชอบคือหลินมั่ว ทุกๆ อย่างที่เกี่ยวกับสวี่ปั้นซย่าก็เกิดจากหลินมั่วทั้งนั้น

ดังนั้นแม้ว่าครั้งนี้สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงจะเป็นคนก่อเรื่อง แต่สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็ไม่มีทางขับไล่พวกเขาออกไป

ตอนนั้นเป็นเพราะกำลังโกรธ จึงแค่ขับไล่ไปแบบส่งๆ

เรื่องแบบนี้หลินมั่วไม่ได้สนใจ

กลับกันบ้านหลังนี้ก็เป็นเพียงแค่การเปลี่ยนแปลงชั่วคราวเท่านั้น

เมื่อเข้าไปในห้องก็เจอกับสวี่ปั้นซย่าที่กำลังนั่งทำหน้าบูด

หลินมั่วถอนหายใจ “ทะเลาะกับพ่อแม่อีกแล้วเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าเอ่ยด้วยความโมโห “หลินมั่ว คุณว่าพ่อแม่คิดอะไรอยู่?”

“เสวี่ยเอ๋อร์กับหวงเหลียงทำเรื่องแบบนี้แต่ยังยอมให้พวกเขากลับมาอีก”

“สองคนนั้นทำผิด หรือว่าไม่คิดจะลงโทษหน่อยหรือไง?”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ปั้นซย่า อย่าโกรธพ่อแม่เลย”

“พวกเขาไม่ได้ทำแบบนี้แค่ครั้งแรกสักหน่อย คุณต้องเรียนรู้ที่จะชินกับมันนะ”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “จะให้ชินยังไง?”

“นี่มันลำเอียงชัดๆ!”

“ทั้งที่เรื่องนั้นคุณไม่ได้เป็นคนทำแต่พวกเขากลับกัดคุณไม่ปล่อย ทั้งยังไล่คุณออกไปอีก”

“อ้อ ตอนนี้มีหลักฐานชัดเจนว่าเสวี่ยเอ๋อร์กับหวงเหลียงเป็นคนทำ แต่กลับกล่าวโทษพวกเขาอย่างเดียว?”

“นี่…นี่มันเกินไปแล้วนะ!”

หลินมั่วยิ้ม “พอแล้ว ทำใจเถอะ”

“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าบ้านนี้ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น”

“รอพวกเรากลับไปอยู่ที่สวนวั่งเจียงกันแค่สอนคนดีไหม”