หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 503

สวี่ปั้นซย่านั่งอยู่บนเก้าอี้แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของฟังฮุ่ย

ฟังฮุ่ยพึมพำอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าสวี่ปั้นซย่าไม่ขยับก็ฉุนขึ้นมา

“ปั้นซย่า แกได้ฟังที่ฉันพูดไหม?”

“พ่อแกร่างกายไม่ดี แกไม่เป็นห่วงเขาเลยหรือไง?”

“ตอนแกเด็กๆ พ่อแกรักแกขนาดนั้น ไปไหนก็ต้องพาไปด้วย”

“ถ้าไม่ใช่เพราะต้องกล่อมให้แกไปโรงเรียน ร่างกายของพ่อแกจะเป็นแบบนี้เหรอ”

“ตอนนี้แกเป็นซีอีโอแล้ว จะนอนก็ต้องนอนเตียงราคาแพง”

“แล้วพ่อแกล่ะ? ปวดเอวทั้งวันก็ไม่กล้าบอกแก แกไม่รู้สึกผิดเลยหรือไง?”

ฟังฮุ่ยตวาด

สวี่ตงเสวี่ยยกยิ้มเย็น “แม่ แม่บอกเธอแล้วจะได้อะไร”

“พี่สาวของหนูตอนนี้น่ะ คอเชิดถึงฟ้าแล้ว”

“เธอสนใจแค่สามีเธอเท่านั้นแหละ จะมาสนใจพ่อแม่ที่ไหน”

“แม่ รอหนูหาเงินได้ก่อน หนูจะซื้อเตียงดีๆ ให้พ่อกับแม่สักหลัง”

“ต่อให้ต้องกินแกลบ หนูจะไม่มีทางยอมให้พ่อแม่ต้องลำบากแน่นอน!”

ฟังฮุ่ยรู้สึกซึ้งใจ เธอจับไหล่สวี่ตงเสวี่ย “เฮ้อ เสวี่ยเอ๋อร์เป็นเด็กดีจริงๆ”

“ไม่แปลกเลยที่พอจะรักลูกมากขนาดนั้น”

“แม่ไม่คิดเลยว่า เด็กที่เชื่อฟังตอนเด็กๆ พอโตมาแล้วจะกลายเป็นแบบนี้”

สวี่ปั้นซย่าโมโหมาก ทั้งสองคนยั่วโมโหเธออย่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย

เธอไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าไม่ยอมให้เตียงก็หาโดนหาว่าอกตัญญู

ตอนนั้นเองจู่ๆ หลินมั่วก็พูดขึ้นมา “แม่ เอวของพ่อไม่ค่อยดี ไม่เหมาะจะนอนเตียงนุ่มๆ แบบนี้”

“ที่จริงผมเป็นคนให้คนมาเปลี่ยนฟูกนอนข้างล่างให้เหมาะกับร่างกายของพ่อ”

ฟังฮุ่ยตะคอก “แกจะไปรู้อะไร”

“ร่างกายของพ่อแกเป็นแบบนี้แล้ว เอวก็เจ็บขนาดนั้น หมองรองกระดูกก็เลื่อน”

“เขาต้องนอนฟูกแบบนี้ถึงจะช่วยรักษาเอวเขาได้”

“พวกแกพูดแบบนี้หมายความว่าไง?”

“กลัวว่าพวกเราจะเอาเตียงพวกแกไปหรือไง”