หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 509

สวี่ปั้นซย่าจนปัญญา “แม่ พูดแบบนี้เหมือนเป็นความผิดของฉันเลยนะ”

“ก่อนจะรื้อฉันก็บอกเธอไปแล้วว่าต้องให้ผู้เชี่ยวชาญทำ”

“แต่เธอไม่ฟัง หัวเด็ดตีนขาดก็จะรื้อให้ได้ พอเกิดเรื่องก็จะมาให้ฉันจัดการเหรอ?”

“แม่ เงินไม่ใช่น้อยๆ นะ ตั้งสองล้านห้า”

“เธอเองก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ก่อเรื่องเองทำไมไม่รับผิดชอบ”

สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้ว “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วจะพูดเรื่องเมื่อก่อนให้ได้อะไร?”

“ที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจะจัดการเรื่องนี้ยังไง”

“ปั้นซย่า ฉันเข้าใจความหมายของแกดี”

“ใช่ เสวี่ยเอ๋อร์รีบร้อนเกินไปจริงๆ”

“แต่แกเป็นพี่สาว เรื่องของเสวี่ยเอ๋อร์ถ้าแกไม่ช่วยแล้วใครจะช่วย”

“ตอนนี้แกเป็นซีอีโอ แต่เสวี่ยเอ๋อร์ยังไม่มีงานทำ แกจะให้น้องจ่ายเงินตั้งสองแสนห้าเลยเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “พ่อ พูดแบบนี้หมายความว่าไง”

“อ้อ เพราะว่าฉันมีเงิน ก็สมควรที่จะต้องช่วยเธอจัดการเรื่องนี้งั้นเหรอ”

“ตอนนี้สองล้านห้า ครั้งต่อไปไม่ยี่สิบห้าล้าน สองร้อยห้าสิบล้าน สองพันห้าร้อยล้านเลยเหรอ”

“ให้ฉันขายบริษัทมาช่วยเธอเลยไหม”

สวี่เจี้ยนกงตะคอก “แกจะลากไปไกลขนาดนั้นทำไม”

“เรื่องตอนนี้แค่สองล้านห้าไม่ใช่สองร้อยห้าสิบล้านล้าน ใครบอกให้แกขายบริษัท”

“อีกอย่างแกคิดว่าเสวี่ยเอ๋อร์โง่จริงๆ เหรอ”

“คนเราต้องผิดพลาดเพื่อที่จะได้เรียนรู้ เหตุการณ์ในครั้งนี้จะช่วยให้เธอได้เรียนรู้แน่นอน”

ฟังฮุ่ยพักหน้า “พ่อแกพูดถูก”

“เสวี่ยเอ๋อร์ หลังจากนี้ลูกต้องระวังให้มาก อย่าได้ทำผิดพลาดอีก”

สวี่ตงเสวี่ยพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “อื้ม พ่อแม่ หนูจะจำไว้”

“อันที่จริงเรื่องนี้ก็เป็นเพราะหนูอยากให้พ่อแม่ได้นอนเตียงนี้เร็วๆ จะได้รักษาอาการที่เอว หูถึงได้ทำแบบนี้”

“พ่อ ครั้งหน้าหนูจะระวัง”

สวี่เจี้ยนกงได้ยินดังนั้นก็ซาบซึ้งใจ ก่อนจะเหลือบตามองสวี่ปั้นซย่า “แกดูน้องสิว่ารู้เรื่องขนาดไหน”