หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 510

เมื่อเห็นเศษซากที่กองอยู่บนพื้นสวี่ปั้นซย่าก็โมโหจนแทบบ้า

“นี่…นี่มันอะไร?”

“ไปทั้งอย่างนี้เลยเหรอ ทิ้งไว้ให้พวกเราเก็บกวาดเนี่ยนะ?”

“ไม่ได้ ฉันต้องไปคุยกับพวกเขาให้รู้เรื่อง”

หลินมั่วห้ามสวี่ปั้นซย่าที่กำลังโกรธจัดไว้

“พอแล้ว คุณอย่าไปโกรธพวกเขาเลย”

“สวี่ตงเสวี่ยช่วยพ่อแม่ย้ายเตียง พ่อกับแม่ก็ต้องอยู่ข้างเธออยู่แล้ว คุณไปพูดอะไรตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์”

หลินมั่วเอ่ย

สวี่ปั้นซย่าร้อนรน “แต่…แต่ก็จะมาทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้ไม่ได้นะ”

“ทำเตียงของเราพังแต่ให้พวกเรามาซ่อมกันเอง”

“มีแบบนี้ที่ไหนกัน นี่มันเกินไปแล้ว!”

หลินมั่วยิ้มบาง “สวี่ตงเสวี่ยพยายามเอาใจพ่อแม่ พ่อแม่ก็ต้องลำเอียงเป็นธรรมดา”

“พอแล้ว คุณเป็นซีอีโอ จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับเธอทำไม”

สวี่ปั้นซย่าเอ่ยด้วยความโมโห “เพราะฉันเป็นซีอีโอก็สมควรเจอแบบนี้เหรอ?”

“นี่มันไม่ใช่เงินแค่ไม่กี่พัน แต่สองล้านห้าเลยนะ”

“ถ้าไม่สั่งสอนเธอตั้งแต่ตอนนี้ ไม่แน่…ไม่แน่ว่าหลังจากนี้เธออาจจะก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก!”

หลินมั่วโบกมือ “ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจ”

“แต่ถ้าไปเถียงกับเธอก็เหมือนกับเถียงพ่อแม่ สุดท้ายคนที่ขาดทุนที่สุดก็คือคุณ”

“ช่างเถอะ เอาแบบนี้แล้วกัน เดี๋ยวเรื่องซ่อมเตียงผมจัดการเอง”

หลินมั่วมองไปทางพนักงานซ่อม “รบกวนช่วยประเมินราคาให้หน่อยนะครับว่าต้องใช้เงินเท่าไร”

พนักงานซ่อมมองหลินมั่วก่อนจะยิ้มเบาๆ “ไม่คิดเงินครับ”

สวี่ปั้นซย่าตะลึง “ไม่…ไม่คิดเงิน?”

“เมื่อกี้เพิ่งบอกว่าอย่างน้อยก็สองล้านห้าไม่ใช่เหรอ?”

พนักงานซ่อมหัวเราะเบาๆ “ผมขู่เธอน่ะครับ”

“ก่อนจะมาท่านหู่กำชับว่าให้ผมขู่น้องสาวคุณสักหน่อย”

“ชิ้นส่วนพวกนี้ที่ร้านมีสำรองไว้อยู่”

“ผมเอามาด้วยแล้ว ติดตั้งได้ทันที”

“แค่พริบตาเดียวก็ทำให้พวกเขาล้มเลิกความตั้งใจได้

พนักงานซ่อมเรียกช่างอีกหลายคนเข้ามาก่อนจะใช้เวลาครึ่งชั่วโมงเพื่อซ่อมเตียงให้กลับเป็นเหมือนเดิม

สวี่ปั้นซย่าชอบใจมาก เธอชอบเตียงนี้มากจริงๆ

โดยเฉพาะเมื่อรวมกับการตกแต่งภายในห้องนี้ก็เหมือนกับสิ่งที่เธอฝันหา

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย สวี่ปั้นซย่าก็ออกไปทำงาน

ส่วนหลินมั่วก็ขี่จักรยานไฟฟ้าไปที่บ้านของเสี่ยวอู่

วันนี้ที่บ้านของเสี่ยวอู่กำลังตกแต่งสถานที่สำหรับจัดงาน หลินมั่วอยากจะไปตั้งแต่เช้าแล้ว

แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ลากยาวมาจนถึงตอนนี้

กว่าจะมาถึงบ้านของเสี่ยวอู่ก็บ่ายแก่แล้ว

บ้านของเสี่ยวอู่อยู่ที่ชานเมืองก่วงหยาง ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ค่อนข้างไกลจากตัวเมือง

ที่นี่ค่อนข้างทุรกันดาร การพัฒนาในเมืองมาไม่ถึงที่นี่ ทำให้หมู่บ้านนี้เหมือนถูกทอดทิ้ง

หลินมั่วจอดจักรยานไฟฟ้าไว้ ด้านหลังมีรถโฟล์คสวาเกนขับตรงมา

ราวกับต้องการจะพุ่งเข้าชนหลินมั่ว จนเขาเกือบเสียหลัก