หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 511

รถคนนั้นจอดลงที่หน้าประตูบ้านของเสี่ยวอู่ ชายหนุ่มที่แต่งตัวทันสมัยก้าวลงมาจากรถ

เขาโกนหัวและมีรอยสักที่ลำคอ

วงแขนหนีบกระเป๋าหนึ่งใบ เดินบิดเอว ท่าทางราวกับจิ๊กโก๋

ชายหนุ่มชำเลืองมองหลินมั่วก่อนจะถ่มน้ำลายด้วยความดูถูก แล้วเดินเข้าไปในบ้านของเสี่ยวอู่

หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจก่อนจะเดินตามเข้าไป

ภายในลานบ้านคึกคัก คนจำนวนสิบกว่าคนกำลังช่วยกันตกแต่งสถานที่

ชายหนุ่มคนนั้นเข้ามาก็ร้องตะโกนทันที “ไอโหยว เสี่ยวอู่ งานแต่งของนายโทรมเกินไปหรือเปล่า”

“ตอนนี้เขาต้องจัดงานกันให้เอิกเกริกสิ”

“นายทำแบบนี้ไม่ค่อยเข้าท่าเลยนะ”

“นี่ดอกอะไรน่ะ มีแต่พลาสติก อย่างน้อยก็ออกเงินซื้อดอกไม้จริงหน่อยไหม”

“ตรงนี้อีก กระดาษมงคลนี่ตัดเองเหรอ? ดูไม่ได้เลยสักนิด!”

ชายหนุ่มชี้นิ้วพลางเอ่ยเสียงดัง ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด

คนในลานบ้านต่างมองมา เสี่ยวอู่และแม่เองก็เดินออกมาจากในบ้าน

“โอ๊ะ ลูกพี่ลูกน้องแกมาแล้ว”

“มาๆๆ รีบเข้ามาข้างในๆ”

แม่ของเสี่ยวอู่เอ่ยเสียงอ่อน พยายามที่จะยกยิ้ม

ชายหนุ่มสะบัดมือ “ช่างเถอะ ฉันไม่เข้าไปนั่งหรอก”

“น้าสาม ฉันไม่ได้จะว่านะ แต่ในบ้านน้าน่ะมีแต่กลิ่นยา ฉันทนไม่ไหวหรอก”

“เสี่ยวอู่ รถฉันเอามาให้แล้ว รถโฟล์คสวาเกนอยู่หน้าขบวน ได้หน้าสุดๆ”

พ่อของเสี่ยวอู่ชะงัก “ไอ้หนู ไม่ใช่…ไม่ใช่บอกว่าจะเอาBWMมาเหรอ”

“ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นรถโฟล์คสวาเกนล่ะ”

ชายหนุ่มชำเลืองตามองพ่อของเสี่ยวอู่ “น้าเขย นี่น้าดูถูกรถโฟล์คสวาเกนหรืออะไร?”

“ดูจากสถานที่จัดงานแล้วแค่รถโฟล์คสวาเกนก็พอ จะเอาBMWมาทำไม”

“ที่สำคัญคือมาบอกกันช้าไป”

“ถ้าพวกน้ารีบบอกให้เร็วกว่านี้ อย่าว่าแต่BMWเลย โรลย์-ลอยซ์ฉันก็หามาให้ได้”

“เสี่ยวอู่ เอาบุหรี่มาให้เขาหน่อย”

ชายหนุ่มโบกมือ “ไม่ต้องหรอก ฉันยังมีธุระ แค่แวะมาแป๊บเดียว”

“พรุ่งนี้เช้าแปดโมงออกไปรับเจ้าสาวใช่ไหม ฉันมาตอนเจ็ดโมงห้าสิบคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”

แม่ของเสี่ยวอู่รีบเอ่ย “ปินจื่อ มาเร็วหน่อยได้ไหม”

“ต้องตกแต่งรถก่อนอีก”

“ถ้ามาช้าเดี๋ยวจะตกแต่งไม่ทัน”

ชายหนุ่มหงุดหงิด “น่ารำคาญจริงๆ ฉันจะตื่นเช้าขนาดนั้นได้ซะที่ไหน”

“หรือไม่ก็เลื่อนเวลาออกไป แปดโมงครึ่งค่อยไปรับเจ้าสาว”

แม่ของเสี่ยวอู่เอ่ยอย่างจนปัญญา “แปดโมงคือเวลาที่พวกเรากำหนดไว้”

“ปินจื่อ นายก็คิดเสียว่าช่วยเสี่ยวอู่ มาเช้าหน่อยได้ไหม”

ชายหนุ่มเริ่มโมโหเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็โบกมือ “ช่างเถอะๆ ก็แค่นอนน้อยหน่อย”

“มาเจ็ดโมงครึ่งแค่นี้ก็พอใช่ไหม”