หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 516

เสี่ยวอู่ได้ยินดังนั้นดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง “แม่ แม่พูดอะไรน่ะ”

“ตอนนี้แม่ก็ยังดีๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ”

“อย่าคิดแบบนั้นสิ อย่าพูดอะไรโง่ๆ แบบนั้นด้วย”

“อีกอย่างตอนนี้หลินมั่วเป็นหมอแล้ว เขาต้องรักษาแม่ได้แน่ๆ”

พ่อแม่ของเสี่ยวอู่ถอนหายใจ ความทุกข์ของคนจนก็เป็นแบบนี้แหละ

แม่ของเสี่ยวอู่โบกมือ “เฮ้อ เสี่ยวอู่ อย่าทำให้หลินมั่วลำบากใจเลย”

“โรคนี้น่ะ แม่รู้ดี”

“ต่อให้กินยามากอีกแค่ไหน ก็เหมือนจ่ายเงินซื้อชีวิตเท่านั้น”

“รักษาก็คงรักษาไม่หาย ต่อให้เอาคนมารักษาทั้งโลกก็ไม่หาย”

ผู้คนรอบข้างก็พากันพยักหน้า สถานการณ์ของแม่เสี่ยวอู่ในตอนนี้ทำได้แค่ควบคุม ไม่สามารถรักษาได้เลย

แต่หลินมั่วกลับนิ่งสงบ เขามองแม่เสี่ยวอู่พักหนึ่ง ก่อนจะจับชีพจรเธอ

เสี่ยวอู่ตึงเครียด “หลินจื่อ แม่…แม่ฉันเป็นไงบ้าง”

หลินมั่วยิ้มเบาๆ “แค่โรคเล็กๆ น่ะ รักษาไม่ยาก”

“วันนี้ฉันไม่ได้เอาเข็มเงินมาด้วย ฝังเข็มให้ไม่ได้”

“เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันจ่ายยาให้คุณน้าก่อน”

“พอกลับไปนายก็พาคุณน้าไปโรงพยาบาล เดี๋ยวฉันจะฝังเข็มให้สักสามครั้งก็น่าจะดีขึ้น”

เสี่ยวอู่ดีใจ “จริงเหรอ?”

“นี่…นี่มันดีมากเลย!”

ผู้คนรอบข้างเองก็ตกตะลึง โรคของแม่เสี่ยวอู่สามารถรักษาได้จริงเหรอ?

คนที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “หมอหลิน คุณ…คุณพูดจริงเหรอ ดีแบบนี้เลยเหรอ?”

“แค่อาการดีขึ้น หรือว่า…หรือว่ารักษาหายได้?”

คนอื่นๆ ก็พากันมองมาทางหลินมั่ว โรคนี้สามารถรักษาให้หายขาดได้จริงเหรอ?

หลินมั่วยกยิ้ม “แน่นอนว่ารักษาได้”

ผู้คนโดยรอบส่งเสียงดังเซ็งแซ่ขึ้นมา แม้แต่อาฟั่นเองก็อดไม่ได้ “หัวหน้าหลิน นี่…นี่รักษาได้จริงเหรอ”

หลินมั่วพยักหน้า “แน่นอน”

อาฟั่นมีความสุขมาก “แล้ว…ภรรยาผมที่อาการเดียวกับแม่เสี่ยวอู่”