หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 52

“หลินมั่ว คุณบอกว่าคุณเคลียร์กับหนานป้าเทียนแล้วไม่ใช่เหรอ” สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “สรุปแล้วคุณยังมีเรื่องอะไรที่ปิดบังฉันอยู่”

“ผมก็ไม่รู้ว่าบัตรใบนี้มีอำนาจขนาดนี้ ผมนึกว่าเป็นแค่บัตรสมาชิกธรรมดาใบหนึ่ง ! ”

หลินมั่วพูดไป ก็ยื่นบัตรใบนี้ให้สวี่ปั้นซย่า “ผมให้คุณ”

สวี่ปั้นซย่าหยิบบัตรพรีเมียมใบนี้มาเล่นในมือชั่วครู่ สุดท้ายก็ยื่นคืนให้หลินมั่ว “เก็บรักษาให้ดี อย่าให้พ่อกับแม่ของฉันเห็น”

“ไม่เช่นนั้น บัตรใบนี้ของคุณจะไม่เหลือ! ”

หลินมั่วรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา สวี่ปั้นซย่ายังคิดแทนเขา

ผู้จัดการเซี่ยถือเมนูมาให้ด้วยตัวเอง “คุณหลิน คุณสวี่ เมื่อสักครู่ผมเชิญพ่อครัวใหญ่ของเรามา”

“หากสองท่านต้องการอะไร สั่งมาได้เลย”

สวี่ปั้นซย่ารับเมนูมาดู ตกใจเบิกตากว้างทันที “แพงขนาดนี้เชียว?”

รายการอาหารที่ถูกที่สุดบนเมนู ก็หนึ่งพันกว่าแล้ว

สวี่ปั้นซย่ามากินที่นี่หลายครั้ง ค่าครองชีพของอีผิ่นเซวียนไม่ถูก แต่ไม่ถึงกับแพงขนาดนี้นะ

ผู้จัดการเซี่ยรีบพูดติดตลก “คุณสวี่ นี่คือเมนูเฉพาะบัตรสมาชิกไดมอนด์ขึ้นไปถึงจะเห็นได้ ต่างกับเมนูของบัตรสมาชิกธรรมดาครับ ”

“อาหารบนนี้ ล้วนเป็นอาหารจานเด็ดของพ่อครัวใหญ่ของเรา”

“พ่อครัวใหญ่ของเรา เคยเข้าร่วมการแข่งขันเทพแห่งการทำครัวในประเทศ ติดสิบอันดับแรก ดังนั้นอาหารที่เขาทำด้วยตัวเอง มูลค่าไม่ธรรมดาแน่นอนครับ ! ”

สวี่ปั้นซย่าตกตะลึงตาค้าง ถ้าดูจากราคาบนเมนูนี้ เธอกับหลินมั่วกินที่นี่หนึ่งมื้อคง ต้องหลายหมื่นแน่

“เอ่อ ผู้จัดการเซี่ย ไม่งั้น...เอาเมนูอาหารธรรมดามาให้พวกเราเถอะค่ะ...”

“เราทานกันสองคน ไม่จำเป็นต้องหรูหราขนาดนี้ ! ”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างเคอะเขิน

ผู้จัดการเซี่ยรีบพูดติดตลก “คุณสวี่ คุณอาจยังไม่รู้ ค่าใช้จ่ายในร้านทั้งหมดของบัตรพรีเมียม ล้วนฟรีครับ”

สวี่ปั้นซย่าเบิกตาโต สถานที่ที่ค่าครองชีพสูงอย่างอีผิ่นเซวียน กลับฟรี?

ถ้าอาหารมื้อนี้มีคนเจ็ดแปดคน และกินเป็นแสนๆ อีผิ่นเซวียนไม่ขาดทุนหรือไง?

“ฉันไม่เคยจ้างเขานะ และฉันก็ไม่ได้ต้องการเลขาและคนขับรถซะหน่อย ! ”

หลินมั่วยิ้ม เขารู้อยู่แล้วว่า เรื่องนี้หวงเหลียงโกหก

แต่ไม่พูดไม่ได้ว่า คนๆ นีช่างน่าสมเพศ

พูดแบบนี้ลับหลังสวี่ปั้นซย่า มายุให้แตกแยกต่อหน้าหลินมั่ว เป็นคนที่เลวทรามเหลือเกิน !

อาหารมาเสิร์ฟ หลินมั่วมองสวี่ปั้นซย่า พูดเสียงเบา “ปั้นซย่า คุณดูอารมณ์ไม่ดี เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าหนักอึ้ง พูดเสียงเบา “ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องกังวล ! ”

ดูจากสีหน้าของสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วคิดว่าในใจของเธอต้องมีเรื่องอะไรอยู่แน่นอน

แต่ทว่า สวี่ปั้นซย่าก็นิสัยแบบนี้

ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เธอก็ยอมแบกรับคนเดียว ไม่ยอมบอกคนอื่น

หลินมั่วก็ไม่ได้จี้ถามต่อ เขาพูดในใจ “ปั้นซย่า ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมก็จะช่วยคุณแก้ไข ! ผมจะไม่ยอมให้คุณลำบากเด็ดขาด ! ”