หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 531

หวังเฉิงกงพูดอย่างโกรธเคือง “แกหุบปากไปซะ! ฉันพูดไว้ตรงนี้เลย สินสอดห้าล้าน หามาได้ก็จะยกลูกสาวคนนี้ให้แต่งด้วย”

“เอายังไงล่ะ? แกหามาได้ไหมล่ะ?”

หวังหลิงมองไปที่หลินมั่วอย่างได้ใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม ต่อให้เป็นสามีของเธอเอง เงินตั้งห้าล้านก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันที่จะหาได้

สีหน้าของหลินมั่วไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย ยิ้มจางๆแล้วพูดขึ้น “ห้าล้านเหรอ? ตาแก่ ในสายตาของคุณลูกสาวมีค่าแค่ห้าล้านใช่ไหม?”

หวังเฉิงกงยิ้มอย่างเย้ยหยัน “แกจะพูดจาไร้สาระมากมายทำไมกัน? แกสามารถหาเงินห้าล้านได้ไหมล่ะ?”

หลินมั่วมองไปที่เสี่ยวอู่ และหัวเราะเบาๆ “เสี่ยวอู่ นายคิดว่ายังไงล่ะ?”

เสี่ยวอู่หน้าแดงก่ำ “หลินจื่อ ฉัน...ฉันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นจริงๆ”

หลินมั่วส่ายหน้า “ฉันไม่ได้ถามนายว่ามีเงินมากขนาดนั้นไหม ฉันถามนายว่า นายรู้สึกว่าเงินห้าล้านคุ้มค่าไหม?”

เสี่ยวอู่ร้อนรนใจ “หลินมั่ว นาย...นายพูดอะไรออกมานะ? ในใจของฉันเหลียนเหลียนนั้นมีค่าจนประเมินค่าไม่ได้ ต่อให้เอาชีวิตของฉันเข้าแลก ฉันก็ยินดี!”

หลินมั่วพยักหน้า และเหลือบมองหวังเฉิงกงเล็กน้อย “ได้ยินหรือเปล่า? นี่สิถึงเรียกว่าความรักที่แท้จริง! เขารักลูกสาวของคุณ ลูกสาวของคุณจึงประเมินค่าออกมาไม่ได้ มีเพียงแค่คุณที่ใช้ลูกสาวเป็นเครื่องมือในการต่อรองเพื่อเลื่อนตำแหน่งของตัวเอง ดังนั้นในใจของคุณลูกสาวจึงประเมินค่าออกมาได้ นี่คือความแตกต่างของพวกคุณ!”

หวังเหลียนน้ำตาไหลออกมา เธอรู้สึกซาบซึ้งจับใจ

หวังเฉิงกงกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย และพูดออกมาอย่างหมดความอดทน “เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว แกขอให้ฉันเสนอข้อเรียกร้องมา ตอนนี้ฉันพูดไปแล้ว ห้าล้าน หากหามาได้ลูกสาวก็แต่งกับมันไป“

หลินมั่วพูด “ห้าล้าน ได้! แต่ว่าผมมีเงื่อนไขอยู่อย่างหนึ่ง”

หวังเฉิงกงถึงกลับชะงักไป หลินมั่วสามารถหาเงินห้าล้านมาได้จริงเหรอ?

แต่ว่าไม่นานเขาก็เปลี่ยนเป็นมีความสุขขึ้นมาอีกครั้ง เพราะถ้าหากได้รับเงินหนึ่งล้านย่อมดีกว่าได้เป็นรองหัวหน้าเสียอีก

เอาเงินใต้โต๊ะไปสักหนึ่งล้านห้าแสน ไม่แน่อาจจะได้เป็นทั้งรองหัวหน้าผู้คุมโรงงาน แถมตัวเองยังมีเงินเหลือใช้อีกตั้งสามล้านห้าแสน

“แกมีเงื่อนไขอะไร!”

หวังเฉิงกงรีบถามออกไปทันที

หลินมั่วจึงเอ่ยขึ้น “หากให้เงินห้าล้านคุณไปแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ห้ามคุณไปหาเรื่องพวกเขาอีก นับจากวันนี้เป็นต้นไป ลูกสาวคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณทั้งสิ้น”

เมื่อครอบครัวของหวังเฉิงกงเห็นโทรศัพท์มือถือของหลินมั่ว ต่างพากันมองเหยียดๆ นี่มันสมัยไหนแล้ว ใครยังใช้มือถือโทรมๆแบบนี้กัน?

เมื่อกี้นี้ที่หลินมั่วพูดมาเหมือนได้เตรียมการมาดิบดีแล้ว พวกเขาคิดว่าหลินมั่วจะหาเงินห้าล้านมาได้จริงๆ

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นแค่คนปลิ้นปล้อนที่คุยโวโอ้อวดก็เท่านั้น

“เศษสวะ เสียเวลาจริงๆ”

“ช่างเถอะ อย่าได้พูดอะไรที่ไร้สาระกับมันอีกเลย”

“โทรศัพท์แจ้งตำรวจจับมันซะ!”

หวังชังเอะอะโวยวายเสียงดัง

หวังเฉิงกงก็กัดฟันกรอดเหมือนกัน “เจ้าหนู มาถึงที่บ้านฉัน เพื่อมาเล่นลูกไม้อะไรตื้นๆไม่เข้าเรื่อง ดูท่าแกคงอยากรนหาที่ตายเสียมากกว่า”

“ไม่ต้องแจ้งตำรวจหรอก ฉันจะโทรศัพท์ไปที่โรงงานตอนนี้เลย เรียกคนจากแผนกรักษาความปลอดภัยมาจัดการมันให้ตายซะ!”