หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 532

ดวงตาของหวังชังเป็นประกาย “จริงด้วย คุณพ่อให้หน่วยรักษาความปลอดภัยมาเลย”

“ที่นี่คืออาคารที่พักอาศัยของพวกเราเหล่าพนักงานโรงงาน พวกเขามาก่อเรื่องถึงที่นี่ก็เท่ากับว่ามาก่อเรื่องในโรงงานของพวกเรา”

“คนของหน่วยรักษาความปลอดภัยมาที่นี่ถือว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว”

“แต่ก่อนอื่นต้องหักแข้งหักขาของมันก่อน จากนั้นค่อยส่งตัวไปที่สถานีตำรวจ และแจ้งความว่าเจ้าเด็กคนนี้มาขโมยของในโรงงานของพวกเรา”

หวังหลิงหัวเราะเสียงดัง “เยี่ยมไปเลย เมื่อถึงตอนนั้น พวกเราคงได้รับสมญานามว่าผู้กล้าผดุงคุณธรรมอีกด้วย”

หลินมั่วไม่ได้สนใจพวกเขา แต่หันไปหาเสี่ยวอู่ “ส่งมือถือของนายมาให้ยืมใช้หน่อยสิ”

เสี่ยวอู่ควานหาซ้ายควานหาขวาแต่ก็หาโทรศัพท์มือถือไม่เจอ ใบหน้าเต็มไปด้วยความมึนงง “ทะ...โทรศัพท์ของฉันเหมือนว่าจะหายไปแล้ว”

หลินมั่วรู้สึกกลุ้มใจขึ้นมา เมื่อกี้นี้วุ่นวายจนเกินไป บางทีเสี่ยวอู่อาจจะทำโทรศัพท์หายไปตอนนั้น

หวังหลิงระเบิดเสียวหัวเราะออกมาเสียงดังทันที “ผู้ชายที่โตๆกันแล้วถึงสองคน แม้แต่โทรศัพท์มือถือสักเครื่องยังหาไม่ได้เลย”

“พวกแกไม่รู้สึกขายหน้าบ้างเหรอ?”

“ยากจนถึงขนาดนั้นแล้ว ยังกล้าแบกหน้ามาขอน้องสาวฉันแต่งงานอีก?”

หวังเฉิงกงหัวเราะด้วยท่าทางเยาะเย้ย หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมจะโทรออก แต่ก็มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามาเสียก่อน

เมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์ หวังเฉิงกงก็ตื่นตัวขึ้นมาและรีบพูดขึ้นมาทันที “ผู้อำนวยการโรงงานโทรมา”

“ผู้อำนวยการโรงงานโทรศัพท์มาหาฉัน พวกแกเบาๆเสียงกันหน่อย”

หลังจากพูดเสร็จ หวังเฉิงกงก็แอมเสียงในลำคอหนึ่งทีใบหน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ เขากดรับสายโทรศัพท์อย่างระมัดระวัง “สวัสดีครับผู้อำนวยการโรงงาน คุณมีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ?”

เสียงตื่นเต้นดังออกมาจากปลายสายของโทรศัพท์ “เฉิงกงเหรอ ตอนนี้อยู่ที่ไหนครับ?”

หวังเฉิงกงรู้สึกตกใจ เพราะผู้อำนวยการโรงงานไม่เคยคุยกับเขาอย่างสุภาพขนาดนี้มาก่อน