หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 530

ความมั่นใจของหลินมั่วทำให้คนหลายคนในห้องเกิดความงงงวย หวังหลิงรับไม่ได้ จึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาสามีทันที

เสียงรอสายดังอยู่หลายครั้งกว่าปลายสายจะยอมรับสาย

“ที่รัก คุณอยู่ที่ไหนคะ?” หวังหลิงถามด้วยความร้อนรนใจ ขณะเดียวกันก็ชำเลืองมองหลินมั่วด้วยสายตาท้าทาย

น้ำเสียงอันหดหู่ดังมาจากปลายสาย “หลิงหลิง ผมคงไปไม่ได้แล้ว”

ชั่วขณะหนึ่งที่คนภายในห้องทั้งหลายต่างพากันตกตะลึง

หวังหลิงสับสนไปหมด “คุณ...ทำไมคุณมาไม่ได้ล่ะ?”

“ฉันถูกคนอื่นรังแกอยู่นะ ครอบครัวของพวกเรากำลังถูกคนอื่นรังแกอยู่”

คนที่อยู่ปลายสายเอ่ย “ฉันรู้ แต่ว่าทาง...ทางฉันก็มีเรื่องที่ต้องจัดการเหมือนกัน”

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ ๆ ฟั่นจื่อก็นำพรรคพวกมาหาเรื่องผมถึงที่นี่ ตอนนี้ผมโดนคนอื่นล้อมเอาไว้อยู่ ไปไหนไม่ได้เลย แต่ว่าคุณไม่ต้องกังวลไป ผมจะให้เพื่อนไปช่วยคุณนะ”

หวังหลิงถึงกลับอึ้งไป เธอมองไปที่หลินมั่วด้วยสายตางงงวย “แก...แกทำอะไรลงไป?”

หลินมั่วยิ้มอย่างเย้ยหยัน ที่จริงแล้วเมื่อกี้ตอนที่เขาขึ้นมาข้างบน เขาได้เตรียมการแหกหน้าครอบครัวนี้เอาไว้อยู่แล้ว

เขาโทรศัพท์ไปหาอาฟั่นให้ลูกชายของเขาช่วยจัดการธุระบางอย่างให้

เขาไม่ได้สั่งให้เหลาหู่ลงมือ เพราะว่าเขายังไม่ต้องการให้ครอบครัวตระกูลหวังรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของเขาในตอนนี้ ครั้งนี้เสี่ยวอู่ต้องได้แต่งงานกับหวังเหลียนอย่างแน่นอน

หลินมั่วไม่อยากเปิดเผยศักยภาพที่แท้จริงออกไป เพราะเขาต้องการเห็นให้ชัดเจนก่อนว่าคนตระกูลหวังมีใครบ้างที่คัดค้านการแต่งงานในครั้งนี้

ถ้าหากเปิดเผยศักยภาพที่แท้จริงออกมา ก็จะไม่เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของคนเหล่านี้ได้

หลินมั่วย้ายเก้าอี้มาตัวหนึ่ง และนั่งลงไปอย่างสง่าผ่าเผยพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เอาล่ะ ตอนนี้สามารถเจรจากันได้หรือยัง”

หวังเฉิงกงเองก็มีท่าทีเย็นลงมากขึ้นแล้ว

ตาแก่คนนี้ ถือว่าโหดเหี้ยมจริงๆ ถึงกลับใช้สิทธิ์ความเป็นพ่อบังคับลูกสาวตัวเองโดยไร้ศีลธรรมยิ่งนัก

หลินมั่วยิ้มจางๆ “วางใจเถอะ ยังไงคุณก็ต้องตายอยู่แล้ว ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ ผมก็ไม่ได้คิดจะขู่ให้คุณกลัว แต่กำลังคุยกับคุณอยู่ต่างหาก พูดมาเถอะ จะต้องทำยังไง คุณถึงจะยกลูกสาวคุณให้แต่งงานกับพี่น้องของผม”

หวังเฉิงกงกำลังคิดจะปฏิเสธ อยู่ ๆ หวังหลิงก็เข้ามากระซิบข้างหูเขาสองสามประโยค

ดวงตาของหวังเฉิงกงเป็นประกายขึ้นมาทันที รีบเอ่ยพูดออกมา “ได้ ฉันเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล”

“ฉันมีลูกสาวอยู่สองคน ตอนที่ลูกสาวคนโตแต่งงานออกไป คนอื่นเขาให้สินสอดมาตั้งหนึ่งล้านห้าแสนบาท ดังนั้นพอถึงคราวของลูกสาวคนเล็ก แน่นอนว่าฉันก็ไม่ต้องการให้เธอน้อยหน้าได้ ถ้าพวกแกให้สินสอดมาห้าล้าน ฉันก็จะเห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้”

ดวงตาเสี่ยวอู่เบิกกว้าง “ห้าล้าน!”

“ผม...ผมจะไปหาเงินจากที่ไหนตั้งห้าล้าน”

หวังเหลียนเองก็พูดขึ้นมาอย่างร้อนรน “พ่อค่ะ พ่อพูดอะไรนะ? จะขายลูกสาวหรือให้ลูกสาวแต่งงานกันแน่?”