หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 539

หวังเฉิงกงชะงักไป เขารีบหันไปมองทนาย “นาย..นายกำลังขู่ใคร”

“เงินห้าหมื่นแค่เรื่องเล็กๆเท่านั้น จะให้ฉันติดคุกสิบปีงั้นเหรอ”

“นายอย่านึกว่าพวกนายเป็นสำนักงานกฎหมายแล้วจะมาพูดซี้ซั้วได้”

“ฉันบอกเลยนะว่าฉันไม่กลัวพวกนายหรอก！”

ทนายหนุ่มยิ้มจางๆ “คุณหวังครับ สามปีก่อนในโรงงานมีคนงานที่จัดการเรื่องอุปกรณ์คนหนึ่งที่เสียชีวิตคาเครื่องจักรเพราะอุบัติเหตุ”

“พวกเรามีเหตุผลที่เพียงพอที่จะสงสัยว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นเกี่ยวข้องกับอุปกรณ์ในโรงงานที่ไม่ได้มาตรฐาน”

“และอุปกรณ์ล็อตนี้ก็ยังเป็นอุปกรณ์ที่คุณจัดซื้อเข้ามา และเป็นล็อตที่คุณได้กินเปอร์เซนต์”

“ถ้าหากคิดแบบนี้ล่ะก็ คุณหวังครับ คุณกินเงินค่าเปอร์เซ็นต์จนทำให้พนักงานคนหนึ่งถึงแก่ชีวิต เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะจบง่ายๆนะครับ！”

สีหน้าของหวังเฉิงกงเปลี่ยนสี เขารีบพูดขึ้นว่า “นาย...นายอย่ามาปรักปรำฉันนะ！”

“อุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นเพราะพนักงานนั่นเมาเหล้าแล้วมาทำงานถึงได้เกิดเรื่องขึ้นมา เกี่ยวอะไรกับคุณภาพของอุปกรณ์กัน”

ทนายยิ้มนิ่งๆ “คุณหวังครับ พนักงานเองก็ต้องรับผิดชอบ เรื่องคุณภาพของอุปกรณ์เองก็มีปัญหา”

“พอถึงเวลาแล้วต้องขึ้นศาลจริงๆ ทั้งสองฝ่ายคงต้องรับโทษ”

“ต่อให้นายไม่ต้องรับผิดชอบ แต่เรื่องนั้นก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก”

หวังเฉิงกงรู้สึกอ่อนแรง ร่างของเขาทรุดนั่งลงบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง

เวลานี้เขาร้อนรนขึ้นมาจริงๆแล้ว

ถ้าหากว่าแค่ติดคุกไม่กี่เดือนเขาไม่สน

แต่ถ้าต้องติดคุกสิบปีจริงๆ นั่นเขารับไม่ได้แล้ว！

หวังหลิงกัดฟันพูดด้วยความโมโหว่า “คุณ...คุณอย่ามาพูดจาข่มขู่คนอื่นซี้ซั้วที่นี่แบบนี้！”

“นึกว่าตัวเองจ้างทนายเป็นอยู่คนเดียว แล้วพวกเราจะจ้างทนายไม่เป็นหรือไง”

“บอกเลยนะว่า สามีของฉัน...”

ไม่รอให้เธอพูดจบ ทนายคนนั้นก็พูดตัดบทเธอว่า “สามีของคุณชื่อกวงจื่อล่ะสิ”

“เราสืบมาแล้ว ช่วงนี้เขาทำงานอยู่หลายโครงการซึ่งได้เกิดเหตุการลดวัสดุและลดขั้นตอนในการทำงานลง”