หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 540

เพียงประโยคเดียวก็ทำให้หวังเฉิงกงเป็นใบ้ไป

เขาเป็นคนที่มาตรฐานสูงคนหนึ่งและยังให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

เขาไม่มีทางที่จะมาสนใจความสุขของลูกสาวตัวเอง เขาคิดเพียงใช้ลูกสาวเป็นของของตัวเองเพื่อใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนเพื่อสิ่งที่ดีกว่าให้กับลูกชายอีกสองคน

เมื่อก่อนครอบครัวของเสี่ยวอู่มีฐานะดี เขาแทบอยากจะให้เธอแต่งกับเขาแน่นอนอยู่แล้ว

ต่อมาตระกูลของเสี่ยวอู่ก็ล่มสลาย เขาก็ไม่อยากให้เธอแต่งเข้ามาแล้ว เขาจะให้เธอแต่งกับไอ้โง่นั้นเพื่อแลกกับโอกาสในการปีนขึ้นไปข้างบนของเขา

แต่ว่าเขาจะคิดได้อย่างไรว่าเพื่อนของเสี่ยวอู่สองคนจะมีความสามารถแบบนี้

เขามองไปยังหวังเหลียนอย่างส่งสาร แต่เสี่ยวเหลียนกลับหันหน้าไปอีกทางและไม่สบตากับเขา

ก่อนหน้านี้ตอนที่หวังเฉิงกงให้เธอไปตายนั้น เธอก็สิ้นหวังกับพ่อคนนี้ไปแล้ว

ตอนนี้เธอคิดเพียงแค่อยากไปจากครอบครัวที่สัมผัสถึงความอบอุ่นไม่ได้เลยแม้แต่น้อยแห่งนี้

แม้แต่หวังหลิง ตอนนี้ตัวเธอเองก็ตื่นตระหนกไปหมด จะไปมีกะจิตกะใจเรื่องอื่นได้อย่างไร

หวังเฉิงกงกลับมาเป็นคนซื่อสัตย์โดยสมบูรณ์ เขาพูดอย่างน่าสงสารว่า “งั้น...งั้นพวกนายคิดอย่างไร”

หลินมั่วพูดเสียงเรียบว่า “ลูกสาวของคุณกับเสี่ยวอู่รักกันด้วยใจจริง ผมหวังว่าพวกเขาจะสามารถแต่งงานกันได้อย่างราบรื่น”

หวังเฉิงกงพยักหน้ารัวๆ “ได้ ไม่มีปัญหา”

“เหลียนเหลียน เสี่ยวอู่คนนี้นี่ไม่เลวเลย”

“แกแต่งกับเขา พ่อเองก็วางใจ！”

คนที่อยู่รอบข้างต่างแทบจะอาเจียนออกมา คนคนนี้ช่างไร้ยางอายเสียจริง

หลินมั่วพูดเสียงเย็นว่า “เรื่องของหมั้น พวกเราจะให้”

“ผมสืบมาแล้วว่ามาตรฐานของทางพวกคุณคือหนึ่งแสน”

“พวกเราจะให้ถึงหนึ่งล้าน！”

หวังเฉิงกงดีใจมาก ตอนแรกเขานึกว่าครั้งนี้จะไม่ได้เงินสักหยวนเสียแล้ว

แต่เขาคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะยังได้รับเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้

“ได้ ได้ ได้ ไม่มีปญหา！ไม่มีปัญหา！”

“นายวางใจเถอะ ทางเราจัดเก็บอย่างดีให้เหลียนเหลียนแต่งออกไปอย่างเชิดหน้าชูตา”

หวังเฉิงกงพูดรัวเป็นชุด

สีหน้าของพ่อค้าหน้าเลือดทำให้ผู้คนต่างสงสัยว่าเขาไม่ได้กำลังจะแต่งลูกสาวออกแต่กำลังขายเธออยู่

หลินมั่วพูดต่อว่า “เงินหนึ่งล้านนี้ไม่ใช่เพียงแค่เป็นเงินค่าสินสอด แต่ยังรวมถึงเป็นเงินที่ไว้ให้คุณเลี้ยงตัวเองตอนแก่”

“ผมหวังว่าหลังจากนี้คุณจะไม่มารบกวนชีวิตของลูกคุณอีก”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว เรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้แหละ”

“งานแต่งงาน พรุ่งนี้ก็จัดขึ้นตามปกติ”

เติ้งจวินพูดเสียงเย็นขึ้นว่า “จำเอาไว้นะครับ หลักฐานพวกไม่ว่าอย่างไรมันก็จะยังคงอยู่”

“ถ้าคุณไม่ทำตามที่ตกลงไว้ พวกเราสามารถทำให้คุณเข้าคุกได้ตลอดเวลา”

สีหน้าของหวังเฉิงกงซีดขาวมองไปยังพวกหลินมั่วทั้งสามคน เขาทรุดนั่งลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

เขารู้ว่าครั้งนี้ตัวเองพ่ายแพ้แล้วจริงๆ

ตอนแรกเขาคิดว่าเขายังมีโชค เตรียมที่จะตอบตกลงเรื่องนี้เป็นการชั่วคราว แล้วค่อยกลับคำในตอนหลัง

แต่ว่า ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ ถ้าเขากล้าที่จะกลับคำ เขาก็ต้องไปติดคุก

และในตอนนี้เขาก็รู้สึกสำนึกผิดอย่างถึงที่สุด

ถ้ารู้แต่แรกว่าเสี่ยวอู่มีเพื่อนแบบนี้ ไม่สู้ตกลงยอมให้ลูกสาวแต่งออกไปเลยดีกว่า

จากฐานะของเติ้งจวินแล้วเขาช่วยเสี่ยวอู่อย่างไร ไม่แน่ว่าอาจจะเปิดบริษัทให้เขาด้วย

พอถึงเวลานั้นแล้วตัวเขาเองก็ลงแรงนิดหน่อยไม่แน่ว่าก็อาจจะได้เป็นผู้จัดการโรงงาน ไม่ว่าอย่างไรก็ดีกว่าตอนนี้มาก

แต่ว่าโอกาสในการไปถึงจุดนั้น ตัวเขาเองกลับทำให้มันหายไปแล้ว เขาอยากร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ำตาเสียจริง