หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 550

ชายหนุ่มที่มีรอยสักคนนั่นคือลูกพี่หั่ว

เขาเหลือบมองกวงจื่อแวบหนึ่ง ก็รู้สึกคุ้นมาก แต่ไม่รู้ว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน

แต่ว่าเขาเองก็ไม่ได้สนใจและพูดอย่างมีโทสะว่า “ยืนบื้ออะไรกันอยู่”

“ยังไม่รีบทำงานอีก”

ในเวลานี้ คนขับรถที่เป็นผู้นำก็หันไปและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ลูกพี่หั่วครับ พวกเรามาถึงตั้งนานแล้วครับ”

“แต่ว่าถูกคนกลุ่มนี้เข้ามาทำร้าย ไม่ยอมให้พวกเราทำงาน”

“พวกเขายังบอกอีกว่า งานแต่งวันนี้จะไม่ได้แต่ง”

“ไม่เพียงเท่านี้นะครับ เขายังเรียกคุณหลินอย่างไม่สุภาพอีกด้วย！”

กวงจื่อชะงักไป เขาพูดติดอ่างถามว่า “พวกนาย... พวกนายมาทำงานให้ลูกพี่หั่ว?”

คนขับรถไม่สนใจเขา

ลูกพี่หั่วกลับมีโทสะขึ้น และปิดประตูรถอย่างแรง เขาเดินเข้ามาอย่างกระฟัดกระเฟียด และคำรามออกมาเสียงดังว่า “เวรเอ๊ย ใครมันใจกล้า กล้าเรียกคุณหลินด้วยความไม่เคารพกันห๊า”

เมื่อเห็นลูกพี่เขาหั่วเดินเข้ามา กวงจื่อก็ตกใจจนตัวสั่น เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า “ลูกพี่หั่วครับ นี่... ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับ”

“ผม... ผมไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับพี่ ขอ... ขอโทษด้วยครับ ลูกพี่หั่ว พี่ให้โอกาสผมสักครั้งเถอะครับ...”

ลูกพี่หั่วไม่รอให้เขาพูดจบเลยแต่กลับใช้มือฟาดไปบนหน้าของเขา

“ไสหัวไปทางนั้นซะ！”

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้ามาขอโอกาสจากฉัน”

“โถ่เว้ย วันนี้เป็นวันมงคล ฉันไม่อยากจะอารมณ์เสีย แต่แกก็ยังมาบีบให้ฉันหงิดหงิดใช่หรือเปล่า”

“แม้แต่คุณหลินแกก็ยังกล้าด่า ถ้าวันนี้ฉันไม่จัดการแกให้เรียบร้อย ฉันจะมีหน้าไปเจอคุณหลินได้อย่างไร”

“เด็กๆ เอาไอ้โง่นี้ไปจัดการให้ฉันที อย่าปล่อยให้รอดไปแม้แต่คนเดียว！”

“วันนี้ถ้าพวกมันมีใครลุกขึ้นยืนไว้ ฉันจะคิดบัญชีกับพวกแก！”

ลูกน้องของลูกพี่หั่วเหล่านั้นไหนเลยจะกล้าตั้งคำถาม พวกเขารีบวิ่งเข้ามาแล้วล้อมกวงจื่อกับพวกเอาไว้

ในเวลานี้หวังเฉิงกงก็เดินมาถึงที่นี่พอดี เมื่อเห็นท่าทางเหล่านั้น เขาก็รู้สึกสับสน

“กวงจื่อ...เกิด...เกิดอะไรขึ้น...” หวังเฉิงกงถามเสียงเบา

กวงจื่อแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว เค้าพูดเสียงสั่นว่า “พ่อ... พอไปทำให้ใครไม่พอใจกันแน่”

“ทำไมลูกพี่หั่วถึงมาที่นี่ล่ะ”