หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 571

สวี่เจี้ยนกงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เสวี่ยเอ๋อร์ แกว่าเรื่องนี้ มันเชื่อได้หรือเปล่า?”

“นี่เงินตั้ง1500 ล้านเลยนะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ ไม่ใช่เรื่องเล็กแน่!”

“เงิน1500ล้านของครั้งที่แล้วนั่น ถ้าสุดท้ายแล้วไม่ได้กลับคืนมา พวกเราคงจบเห่แน่”

สวี่ตงเสวี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “พ่อวางใจเถอะน่า ครั้งนี้กับครั้งที่แล้วมันไม่เหมือนกันซะหน่อย”

“ครั้งที่แล้วคนพวกนั้นมันโกหก แต่ครั้งนี้คนที่เราร่วมงานด้วยคือคุณชายใหญ่แห่งตระกูลฟัง หนึ่งในตระกูลหลักทั้งสิบเลยนะ แล้วพวกเขาล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงจากทั้งเมืองกว่งหยางด้วย”

“ปกติแล้วใครๆ ก็อยากจะร่วมงานกับเขา แต่ก็ยังหาโอกาสไม่ได้สักที ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้คุณชายฟังเพิ่งจะขาดสภาพคล่องทางการเงินไป เขาก็คงไม่มีทางปรายตามามองเงินเล็กๆ น้อยๆ ของเราหรอก”

“โอกาสดีขนาดนี้ จะพลาดมันไปไม่ได้เด็ดขาด”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างเป็นกังวล “แกรู้ได้ยังไงว่านี่คือคุณชายฟังล่ะ? เราเองก็ไม่ได้คุ้นเคยกับคนตระกูลฟังเลยนะ”

หวงเหลียงยิ้มอ่อนแล้วพูด “แม่ครับ ผมได้ทำการยืนยันเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว”

“อันที่จริงโครงการนี้ ตั้งแต่แรกก็จะร่วมมือกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างนั่นอยู่แล้ว”

“ผมไปถามมาแล้ว บริษัทรับเหมาก่อสร้างนั่น มีหุ้นของตระกูลโจวแห่งตระกูลหลักทั้งสิบอยู่ด้วย อันที่จริงคุณชายฟังร่วมงานกับตระกูลโจวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะครับ”

“คนอื่นไม่สามารถระบุตัวตนของคุณชายฟังได้ แต่เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลโจวจะไม่รู้น่ะสิ คนนี้ไม่ผิดแน่ครับ!”

ฟังฮุ่ยพยักหน้า “ไม่ผิดตัวก็ดีแล้ว”

“ในเมื่อธุรกิจเป็นของตระกูลหลักทั้งสิบ งั้นเราก็จะไม่ขาดทุนอย่างแน่นอน”

“เจี้ยนกง ฉันว่ามันทำได้แน่”

สวี่เจี้ยนกงยังคงลังเล สวี่ตงเสวี่ยจึงพูดเสียงกระซิบ “พ่อ ไม่ต้องลังเลแล้วน่า!”

"ตราบใดที่คุณชายฟังจัดทำโครงการอสังหาริมทรัพย์นี้ขึ้นมา ไม่ต้องพูดถึงว่าเงินทุนนี้ของพวกเราจะได้เพิ่มเป็นกี่เท่าหรอก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นคือพวกเราได้สานสัมพันธ์กับตระกูลฟังไว้แล้ว"

“มีการสนับสนุนจากตระกูลฟังซะอย่าง บริษัทรับเหมาก่อสร้างของเรา จะต้องกลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่อย่างแน่นอน”

“ถึงตอนนั้น แม้แต่อุตสากรรมยาสวี่ซื่อ ก็ไม่มีทางเทียบบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของเราได้ คราวนี้ ก็จะสามารถพิสูจน์ให้พี่ฉันได้เห็นถึงความสามารถของเรา และทำให้เธอได้รู้ว่าแท้จริงแล้วหลินมั่วน่ะเป็นคนแบบไหน!”

“พอปั้นซย่าผิดหวังในตัวมันล่ะก็ เราก็จะสามารถขับไล่มันออกไปได้อย่างสมเหตุสมผล”

“พูดตามตรง ตอนนี้ฉันเกลียดจนแทบอยากไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้เลย!”

หวงเหลียงยิ้มอ่อน “แม่ครับ อย่ารีบร้อนนักสิ”

“เรื่องระเบียบการเปลี่ยนชื่อในหนังสือรับรองอสังหาริมทรัพย์ยังไม่แล้วเสร็จดีเลยนะ มันไม่คุ้มเลยถ้าจะไล่เขาออกไปตอนนี้”

“เขาอยู่กินที่บ้านเรามานานขนาดนั้น จะให้บ้านกับเรา มันก็เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้วนี่นา”

ฟังฮุ่ยหัวเราะร่า “พูดถูกเลย ถึงบุญคุณจะเล็กน้อย ก็ต้องตอบแทนให้สาสม”

“ในตอนที่หมอนั่นตกต่ำที่สุด เราก็ช่วยไว้ ซึ่งก็เท่ากับว่าได้ช่วยชีวิตมันไว้เลย แล้วมันก็ให้บ้านเราเป็นการตอบแทน นั่นก็สมควรแล้ว”

ใครหลายคนในห้องต่างหัวเราะกันออกมาเสียงดังลั่น ล้วนเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจ และไม่ได้มีความรู้สึกละอายใจเลยแม้แต่น้อย

ส่วนด้านนอกห้องนั้น ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าซีดเซียวเมื่อได้ยินเช่นนั้น และอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น