สวี่เจี้ยนกงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เสวี่ยเอ๋อร์ แกว่าเรื่องนี้ มันเชื่อได้หรือเปล่า?”
“นี่เงินตั้ง1500 ล้านเลยนะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ ไม่ใช่เรื่องเล็กแน่!”
“เงิน1500ล้านของครั้งที่แล้วนั่น ถ้าสุดท้ายแล้วไม่ได้กลับคืนมา พวกเราคงจบเห่แน่”
สวี่ตงเสวี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “พ่อวางใจเถอะน่า ครั้งนี้กับครั้งที่แล้วมันไม่เหมือนกันซะหน่อย”
“ครั้งที่แล้วคนพวกนั้นมันโกหก แต่ครั้งนี้คนที่เราร่วมงานด้วยคือคุณชายใหญ่แห่งตระกูลฟัง หนึ่งในตระกูลหลักทั้งสิบเลยนะ แล้วพวกเขาล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงจากทั้งเมืองกว่งหยางด้วย”
“ปกติแล้วใครๆ ก็อยากจะร่วมงานกับเขา แต่ก็ยังหาโอกาสไม่ได้สักที ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้คุณชายฟังเพิ่งจะขาดสภาพคล่องทางการเงินไป เขาก็คงไม่มีทางปรายตามามองเงินเล็กๆ น้อยๆ ของเราหรอก”
“โอกาสดีขนาดนี้ จะพลาดมันไปไม่ได้เด็ดขาด”
ฟังฮุ่ยพูดอย่างเป็นกังวล “แกรู้ได้ยังไงว่านี่คือคุณชายฟังล่ะ? เราเองก็ไม่ได้คุ้นเคยกับคนตระกูลฟังเลยนะ”
หวงเหลียงยิ้มอ่อนแล้วพูด “แม่ครับ ผมได้ทำการยืนยันเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว”
“อันที่จริงโครงการนี้ ตั้งแต่แรกก็จะร่วมมือกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างนั่นอยู่แล้ว”
“ผมไปถามมาแล้ว บริษัทรับเหมาก่อสร้างนั่น มีหุ้นของตระกูลโจวแห่งตระกูลหลักทั้งสิบอยู่ด้วย อันที่จริงคุณชายฟังร่วมงานกับตระกูลโจวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะครับ”
“คนอื่นไม่สามารถระบุตัวตนของคุณชายฟังได้ แต่เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลโจวจะไม่รู้น่ะสิ คนนี้ไม่ผิดแน่ครับ!”
ฟังฮุ่ยพยักหน้า “ไม่ผิดตัวก็ดีแล้ว”
“ในเมื่อธุรกิจเป็นของตระกูลหลักทั้งสิบ งั้นเราก็จะไม่ขาดทุนอย่างแน่นอน”
“เจี้ยนกง ฉันว่ามันทำได้แน่”
สวี่เจี้ยนกงยังคงลังเล สวี่ตงเสวี่ยจึงพูดเสียงกระซิบ “พ่อ ไม่ต้องลังเลแล้วน่า!”
"ตราบใดที่คุณชายฟังจัดทำโครงการอสังหาริมทรัพย์นี้ขึ้นมา ไม่ต้องพูดถึงว่าเงินทุนนี้ของพวกเราจะได้เพิ่มเป็นกี่เท่าหรอก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นคือพวกเราได้สานสัมพันธ์กับตระกูลฟังไว้แล้ว"
“มีการสนับสนุนจากตระกูลฟังซะอย่าง บริษัทรับเหมาก่อสร้างของเรา จะต้องกลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่อย่างแน่นอน”
“ถึงตอนนั้น แม้แต่อุตสากรรมยาสวี่ซื่อ ก็ไม่มีทางเทียบบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของเราได้ คราวนี้ ก็จะสามารถพิสูจน์ให้พี่ฉันได้เห็นถึงความสามารถของเรา และทำให้เธอได้รู้ว่าแท้จริงแล้วหลินมั่วน่ะเป็นคนแบบไหน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...