หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 573

หลินมั่วพูด “ส่วนสำคัญของเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่พ่อกับแม่ แต่อยู่ที่หวงเหลียงกับเสวี่ยเอ๋อร์ต่างหาก”

สวี่ปั้นซย่ารีบพยักหน้า “คุณพูดถูก เป็นเพราะสองคนนี้คอยยุแยงอยู่ตรงนั้น”

“ถ้าไม่ใช่เพราะสองคนนี้ พ่อกับแม่จะสามารถสร้างปัญหามากมายขนาดนี้ได้ยังไง”

“หลินมั่ว ฉันคิดว่าไม่ควรให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่นะ”

“ไม่งั้นก็หาทางทำให้พวกเขากลับไปดีไหม?”

หลินมั่วส่ายหน้าพูด “เกรงว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ”

“เสวี่ยเอ๋อร์เป็นน้องสาวแท้ๆ ของคุณ พ่อกับแม่ก็ค่อนข้างจะโอ๋เธอ”

“อีกอย่าง ตอนนี้พ่อกับแม่ก็ระวังผมอยู่ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรไปตอนนี้ พวกเขาก็คิดว่าผมเป็นคนยุยง ไม่ยอมฟังคุณแน่”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างหมดหนทาง “แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะ?”

“พวกเขาสองคนอยู่ที่นี่ วันๆ ก็ไม่ทำอะไรเลย เอาแต่จ้องจะจับผิดคุณ”

“ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ !”

หลินมั่วหัวเราะ “ไม่เป็นไรน่า ผมไม่สนใจพวกเขาอยู่แล้ว”

“อีกอย่าง เราก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นานด้วย”

“ต่อไปเราสองคนก็จะได้ออกไปอยู่กันตามลำพัง ไม่ต้องมีเรื่องพวกนี้มาให้รำคาญใจอีก จริงไหม?”

สวี่ปั้นซย่ามองไปที่หลินมั่วอย่างปลื้มปริ่ม ไม่ว่าตอนไหน หลินมั่วก็ยังนึกถึงเสมอ สิ่งนี้ทำให้เธอประทับใจเป็นอย่างมาก

“สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือเงินทุน1500ล้านบาทนั่น”

“หลินมั่ว เราจะเอาเงิน1500 ล้านนั่นให้พวกเขาจริงๆ เหรอ?”

สวี่ปั้นซย่ากระซิบ

หลินมั่วพยักหน้า “ในเมื่อตกลงไปแล้ว ก็เบิกโอนไปเถอะ ไม่งั้นถ้าหันหลังกลับ เรื่องมันจะยิ่งยุ่งยากมากกว่านี้อีกนะ”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างร้อนใจ “แต่ว่า ถ้าการลงทุนครั้งนี้มันผิดพลาดล่ะ มัน...มันจะไม่ลำบากเหรอ!”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูด “ไม่ต้องห่วงน่า ผมจับตาดูอยู่”

“แล้วก็ 1500 ล้านนั่น ผมจะไม่ให้พวกเขาเอามันไปง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก”

สวี่ปั้นซย่าประหลาดใจ “คุณหมายความว่ายังไง?”

สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้วพูด “เงินก็อนุมัติแล้ว ยังจะมีปัญหาอะไรอีก?”

สวี่ปั้นซย่า “เงินมันมาจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพร เติ้งจวินก็เลยมีเงื่อนไขอย่างนึง”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดขึ้นมา “โหย เติ้งจวินนี่สุดยอดจริงๆ เลยน้า”

“เขาถือเอาว่าบริษัทเครื่องยาสมุนไพรเป็นของตัวเอง พอคนตระกูลสวี่เราต้องการเงินนิดหน่อย เขาก็ยังมีเงื่อนไขอีกเหรอ?”

“ทำไมล่ะ บริษัทเครื่องยาสมุนไพรเปลี่ยนนามสกุลเป็นเติ้งแล้วเหรอ? หรือว่าเปลี่ยนนามสกุลเป็นหลินล่ะ?”

ฟังฮุ่ยเบะปากเหยียด “ไอ้เติ้งจวินนี่มันเป็นใครใหญ่มาจากไหนกัน มีสิทธิอะไรมาสร้างเงื่อนไข?”

“มันก็แค่พนักงานกินเงินเดือนของตระกูลสวี่เรา พูดให้ชัดๆ ก็คือสุนัขรับใช้ตัวนึงเท่านั้นแหละ”

“ทางคณะกรรมการเห็นชอบในการโอนแล้ว มันก็แค่โอนๆ มาให้จบๆ ”

“ยังจะกล้ามีเงื่อนไขอีกเรอะ? มันไม่อยากทำงานแล้วใช่ไหม?”

“แกไปบอกมันเลยนะว่า ถ้ามันไม่อยากทำงานแล้ว ก็ให้มันรีบเก็บข้าวเก็บของแล้วไสหัวออกไปซะ!”

“บริษัทเครื่องยาสมุนไพรตระกูลสวี่ของฉัน ไม่ต้องกังวลหรอกว่าจะหาคนมาแทนไม่ได้”