เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในวันนี้ สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงตื่นกันตั้งแต่เช้าตรู่ สวมเสื้อผ้าที่ดีที่สุดและจัดระเบียบให้เรียบร้อยสวยงาม
อีกด้านหนึ่ง สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็สวมชุดที่ดูเป็นทางการอย่างยิ่งเช่นกัน
วันนี้เป็นวันตัดริบบิ้น พวกเขาจึงต่างพากันเก็บข้าวเก็บของและเตรียมตัวไปเข้าร่วมพิธีตัดริบบิ้นนี้ด้วย
หลังทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ทั้งสี่คนก็นั่งรออยู่ภายในห้อง
ทว่า รอแล้วรอเล่า ก็ยังไม่ได้รับสายจากคุณชายฟังสักที
“ทำไมถึงยังไม่แจ้งอะไรพวกเราเลยล่ะ”
“ยังไม่เรียกเราไปอีก นี่มันก็เลยเวลาแล้วนะ”
“เสี่ยวหวง ทำไมนายไม่ลองโทรไปถามดูล่ะ?”
ฟังฮุ่ยพูดอย่างร้อนรนใจ
ทั้งใจของหวงเหลียงเองก็กระสับกระส่ายไม่แพ้กัน เขาจึงกดเบอร์ของคุณชายฟังลงไป
แต่ฝั่งนั้นก็ไม่มีใครรับสายเลย
ภายในใจของเขาชะงักกึกไปชั่วขณะ
“เป็นอะไรไป?”
ฟังฮุ่ยถามขึ้นอย่างร้อนรน
หวงเหลียงพูดอย่างอึกอักว่า “มะ..ไม่รับสายงั้นเหรอ?”
ฟังฮุ่ยลนลาน “ทำไมไม่รับสายล่ะ?”
“หวงเหลียง นะ...นายโทรผิดหรือเปล่า”
“ฝั่งนั้นใช่คุณชายตระกูลฟังจริงๆ ใช่ไหม?”
หวงเหลียงรีบตอบทันที “แม่ ไม่ผิดแน่นอนครับ”
“เป็นคุณชายจากตระกูลฟังจริงๆ ผมเคยเห็นรูปของเขามาก่อน”
“อีกอย่าง คนๆ นี้น่ะ เป็นทายาทของตระกูลฟัง รูปของเขาก็เคยถูกตีพิมพ์ลงบนหนังสือพิมพ์ ไม่มีทางที่จะผิดได้เลย!”
ฟังฮุ่ยสงบจิตสงบใจลงเล็กน้อย “งะ...งั้นทำไมถึงไม่รับสายล่ะ?”
หวงเหลียงเกาหัวยิกๆ “เดาว่าคงจะยุ่งอยู่ล่ะมั้ง”
“วันนี้น่ะเป็นฤกษ์งามยามดีในการตัดริบบิ้น ไม่ว่าใครก็ต้องกำลังยุ่งอยู่แน่นอนล่ะ”
“ไม่งั้น ผะ...ผมโทรหาเลขาของเขาดูดีไหม?”
ฟังฮุ่ยรีบพูด “งั้นก็รีบโทรเลย”
หวงเหลียงจึงรีบกดเบอร์โทรของเลขาอู๋ทันที เสียงรอสายดังอยู่ไม่กี่อึดใจ ในที่สุดเธอก็รับสาย
“มีธุระอะไร”
เสียงเย็นเยียบของเลขาอู๋ตอบกลับมา
หวงเหลียงเหยียดยิ้ม “เลขาอู๋ คุณบอกว่าวันนี้เป็นวันตัดริบบิ้นไม่ใช่เหรอครับ”
“พะ...พวกเราต้องไปที่นั่นเมื่อไหร่เหรอ”
เลขาอู๋ “พวกคุณไม่ต้องมาแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...