หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 602

หวงเหลียงยิ้มทันที "โถ่เอ๊ย พี่เขย ฉันแค่ล้อเล่น พี่อย่าตื่นเต้นสิ!"

"ความหมายของฉันคือ เรื่องนี้ อย่าให้พี่ปั้นซย่ารู้จะดีกว่า"

"ถ้าพี่ปั้นซย่ารู้ ไม่แน่ว่าอาจจะกลายเป็นเรื่องอีก"

"พี่เข้าใจความหมายของฉันใช่ไหม"

หลินมั่วไม่สนใจเขา

เมื่อทั้งสามคนกลับถึงบ้าน สวี่ปั้นซย่าก็ยังติดอยู่ในบ้านของสวี่ตงเสวี่ยกับฟังฮุ่ย

โทรศัพท์ของสวี่ปั้นซย่าถูกโยนทิ้งโดยสวี่ตงเสวี่ย เมื่อเช้านี้สวี่ปั้นซย่าจึงไม่ได้รับข้อความ

พอเห็นทั้งสามคนกลับมา สวี่ปั้นซย่าก็รีบไปต้อนรับทันที "หลินมั่ว คุณ... คุณเป็นอย่างไรบ้าง"

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"

สวี่ตงเสวี่ยเดินมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ "แกกลับมาได้อย่างไร"

"แก... แกไม่ได้ถูกสอบสวนเหรอ"

หลินมั่วจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าอีกครั้ง

สวี่ปั้นซย่าดีใจอย่างยิ่ง จึงพูดอย่างตื่นเต้นว่า "ดีมาก มันดีมากเลย"

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"

ใบหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเต็มไปด้วยความผิดหวัง "เป็นแบบนี้ได้ยังไง"

"เงินนี้ จะ... จะกลับมาที่บริษัทรับเหมาก่อสร้างได้อย่างไร"

"คุณ นี่มันเข้าใจผิดกันหรือเปล่า"

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ "สวี่ตงเสวี่ย สมองของเธอป่วยหรือเปล่า"

"เห็นหลินมั่วสบายดี ในใจเธอมันไม่มีความสุขใช่ไหม"

"ทำไม ต้องส่งหลินมั่วไปติดคุกเหรอ เธอถึงจะสบายใจ"

ในใจของสวี่ตงเสวี่ยคิดแบบนี้ แต่ไม่กล้าพูดตรงๆ

"ฉัน... ฉันไม่ได้ถามเรื่อยเปื่อยนะ!"

"พี่จะตื่นเต้นขนาดนี้ทำไม"

สวี่ตงเสวี่ยเบ้ปากตอบกลับ แต่การแสดงออกของเธอไม่สามารถปกปิดความผิดหวังได้

หวงเหลียงจึงทำสายตาส่งสัญญาณให้เธอไม่ต้องพูด

สวี่ตงเสวี่ยประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากนัก

จนกระทั่งหวงเหลียงกลับไปที่ห้อง เธอจึงตามเขาไปอย่างเงียบๆ ทันที

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่"

"ทําไมหลินมั่วไม่ถูกจับติดคุกล่ะ"