หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 62

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าไม่ดี เธอรู้อยู่แล้วว่า ที่ชุยอี้ฟานให้เธอยืมเงินนั้นหมายความเช่นไร ดังนั้นเงินนี้ เธอก็ยิ่งไม่อยากได้

“คุณชายชุย ขอบคุณคุณมากๆ นะ แต่ตอนนี้ฉันไม่ขาดเงินแล้วล่ะ!”

ในใจของหลินมั่วอุ่นขึ้น แค่คำพูดนี้ของสวี่ปั้นซย่า เขาก็พอใจแล้ว

“ปั้นซย่า!” สวี่เจี้ยนกงโกรธเคือง “สถานการณ์ปัจจุบันของแกเองน่ะเป็นยังไง แกไม่รู้เหรอ ไม่ขาดเงิน? บัญชีของบริษัทถูกอายัดแล้ว แกพูดว่าแกไม่ขาดเงินเหรอ?”

“พ่อ...”

“หุบปาก แกไม่ใช่เหรอที่ไปกู้หนี้นอกระบบมา ไม่ใช่ว่าอยากให้คนในครอบครัวเราโงหัวไม่ขึ้นเหรอ?”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...”

“ถ้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น งั้นก็ทำตามที่คุณชายชุยบอก แล้วออกไปกินข้าวกับคุณชายชุยเพื่อเป็นการขอบคุณซะ!”

สวี่ปั้นซย่าน้ำตาคลอเบ้า พ่อกับแม่แข็งกร้าวตลอด เธอรู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก

และในตอนนี้ หลิวมั่วก็พูดขึ้นมาบ้าง “ที่ปั้นซย่าพูดก็ไม่ผิดนะ เงินพวกนี้พวกเราไม่ต้องการหรอก!”

“ไม่ต้องการได้ยังไง?” ฟังฮุ่ยโกรธฟึดฟัด “หลินมั่ว แกรู้อะไรไหม แกรู้ไหมว่าตอนนี้บริษัทตกอยู่ในสถานการณ์อะไร แกคิดจะฆ่าปั้นซย่าตายหรือไง”

สวีเจี้ยนกง “หลินมั่วนะหลินมั่ว นอกจากแกจะเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว ยังเห็นแก่ตัวอีก แกรู้ไหมว่าปั้นซย่าไปกู้หนี้นอกระบบมา แล้วแกรู้ไหมว่าถ้าเป็นหนี้นอกระบบมันจะเกิดอะไรขึ้น?”

สวี่ตงเสวี่ย “ตัวเองไร้ความสามารถ แล้วยังอิจฉาคนอื่นอีก ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายแบบนายมาก่อนเลยจริงๆ!”

หลินมั่วไม่สนใจพวกเขา และมองไปที่สวี่ปั้นซย่านิ่งๆ “ปั้นซย่า เชื่อผมสิ พรุ่งนี้บัญชีของบริษัทจะถูกยกเลิกการอายัดอย่างแน่นอน!”

เมื่อมองไปที่สายตาอันจริงจังของหลินมั่ว ในใจของสวี่ปั้นซย่ารู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอย่างประหลาด

สวี่เจี้ยนกง “แกเชื่อว่า พรุ่งนี้บัญชีของบริษัทจะยกเลิกการอายัดนะเหรอ... ”

“หลินมั่ว แกยังคุยโวได้อีกนะ นี่แกยังฝันกลางวันอยู่หรือไง”

ฟังฮุ่ย “หลินมั่ว แกยังคิดจะไปพบหนานป้าเทียนอีกเหรอ ”

“แกรู้หรือเปล่าว่าหนานป้าเทียนเคลียร์กับแกเรียบร้อยแล้วนะ”

“เมื่อวานพวกฉันไปหาคุณหนานมา เขาพูดอย่างชัดเจนว่าเคลียร์กันแล้ว เข้าใจไหม?”

สวี่ปั้นซย่าพูดขึ้น “พ่อ แม่ แต่ฉันเชื่อหลินมั่ว!”

“แก...”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!” สวี่ปั้นซย่ายกมือปราม “คุณชายชุย ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณนะ แต่พวกเราไม่ต้องเงินพวกนี้จริงๆ!”

“เสวี่ยเอ๋อร์ เอาของขวัญให้คุณชายชุยด้วยล่ะ ต้องขอโทษคุณชายชุยจริงๆ ที่ตอนเย็นบ้านของฉันทำกับข้าวไม่เยอะ เกรงว่าจะให้คุณอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยไม่ได้!”

ชุยอี้ฟานสีหน้าไม่ดี นี่สวี่ปั้นซย่ากำลังไล่แขกกลับสินะ

ฟังฮุ่ย “ปั้นซย่า แกอย่าเอาแต่ใจตัวเองสิ!”

สวี่ปั้นซย่าไม่ได้พูดอะไรต่อ เดินตรงกลับไปที่ห้องแล้วปิดประตูแรงๆ แสดงท่าทีของตัวเองอย่างชัดเจน

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยได้แต่มองหน้ากันไปกันมา เมื่อสวี่ปั้นซย่าตัดสินใจแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้

ชุยอี้ฟานสีหน้าหมองหม่น ใช้เวลานานกว่าเขาจะกลับมาเป็นปกติ “ไม่เป็นไรครับ คุณลุงคุณป้า ส่วนของขวัญให้คุณลุงคุณป้าเก็บไว้ก่อน พรุ่งนี้ถ้าปั้นซย่าแก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้ คุณลุงคุณป้าติดต่อมาหาผมเลยนะครับ”

เมื่อเดินออกจากบ้านไป สีหน้าของชุยอี้ฟานก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาทันทีพร้อมกัดฟันกรอด

“สวี่ปั้นซย่า นังสารเลว กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับกู”

“หึ กูจะดูซิ ว่าพรุ่งนี้มึงจะยกเลิกการอายัดบัญชียังไง”

“ถ้าแก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้ มึงก็จะต้องเป็นเด็กดีนอนอยู่ใต้ตัวกู เดี๋ยวถึงเวลานั้น ดูเอาละกันว่ากูจะจัดการมึงยังไงบ้าง!”