หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 61

สวี่ตงเสวี่ย “พี่ รับดอกไม้มาเถอะ คุณชายชุยมีน้ำใจ ทำไมพี่ถึงยอมให้คุณชายชุยต้องลำบากได้ล่ะ”

สวี่เจี้ยนกง “ใช่ คุณชายชุยถือว่าเป็นคู่รักวัยเด็กของลูก จะส่งช่อดอกไม้มาให้ มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ”

ฟังฮุ่ย “ปั้นซย่า อย่าเสียมารยาทสิ รีบไปรับดอกไม้มาเดี๋ยวนี้นะ!”

สวี่ปั้นซย่าหน้าแดงเห่อ ดอกไม้นี้ เธอจะรับมาได้อย่างไงล่ะ

ในขณะที่เอื้อมมือหนึ่งออกไปรับดอกไม้ที่อยู่ในมือของชุยอี้ฟาน

หลินมั่วก็เดินเข้ามา

“คุณชายชุย คุณมาจากตระกูลที่ร่ำรวย ควรจะรู้นะว่าอะไรเรียกว่ามารยาท อะไรเรียกว่าประเพณี”

“ให้ดอกไม้กับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วเนี่ยนะ ฮะๆ คนตระกูลชุยนี่หน้าไม่อายกันขนาดนี้เลยเหรอ”

หลินมั่วหัวเราะพลางพูด

สีหน้าของทุกคนในห้องเปลี่ยนไป สวี่เจี้ยนกงทุบโต๊ะอย่างโกรธเคือง “หลินมั่ว แกพูดว่าอะไรนะ แกมาดูถูกคุณชายชุยแบบนี้ได้ยังไง!”

ฟังฮุ่ย “ยังไม่รีบขอโทษคุณชายชุยอีก!”

สวี่ตงเสวี่ย “หลินมั่ว นายเป็นอะไรของนาย นายจะไปเทียบกับคุณชายชุยได้ยังไง ขนเท้าของคุณชายยังมีค่ากว่านายอีก เข้าใจหรือเปล่า!”

ชุยอี้ฟานโกรธเคืองเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ทุกคนพูด ก็ยิ้มกริ่มทันที เขาเหลือบมองหลินมั่วแต่ไม่ได้พูดอะไร รอเพียงให้หลิวมั่วขอโทษ

ในขณะนั้น สวี่ปั้นซย่าก็คว้าไปที่แขนของหลิวมั่วก่อนจะพูดเสียงกระซิบ “คุณชายชุย คุณมาที่บ้านฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่า”

“ให้หลินมั่วขอโทษก่อนสิ!” สวี่ตงเสวี่ยพูดเสียงดัง

สวีปั้นซย่า “ถ้าไม่มีธุระอะไร บริษัทของฉันยังมีเรื่องที่ต้องสะสางนิดหน่อย หลินมั่วไปส่งฉันที่บริษัทหน่อยสิ!”

ชุยอี้ฟานหน้าเจื่อน นี่เป็นการไล่แขกให้กลับไปชัดๆ

เขาเหลือบมองหลินมั่วด้วยความโมโห แต่รอยยิ้มพรายก็ปรากฏบนใบหน้า “ปั้นซย่า ฉันได้ยินเพื่อนพูดว่า วันนี้เธอไปกู้หนี้นอกระบบมาเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าไม่ดี และพูดเสียงขรึม “คุณรู้ได้ยังไง”

ชุยอี้ฟาน “เธอไปหาอู๋เหล่าซาน พวกที่เก็บความลับไม่อยู่ มีชื่อที่เหม็นฉาวโฉ่ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี”

“เขาป่าวประกาศออกไปทั่วทุกหนทุกแห่งว่าสาวงามอันดับหนึ่งในก่วงหยางมาขอยืมเงินจากเขา ถ้าไม่คืนภายในหนึ่งเดือน เขาก็จะเอาเธอไปขัดดอก ตอนนี้คนข้างนอกเขารู้กันหมดแล้ว!”

สวี่ปั้นหยาหน้าเขียวปัด นี่เป็นการหยามกันชัดๆ

ชุยอี้ฟานถอนหายใจอย่างเสียดาย “ปั้นซย่า เธอมีปัญหาอะไร มาหาฉันก็ได้ ทำไมต้องไปยุแหย่กับคนพวกนี้ด้วยล่ะ”

“ก็แค่เงินเล็กน้อยไม่ใช่เหรอ ต้องการเท่าไร ฉันจะให้เธอ เธอเอาไปหมุนก่อนก็ได้นะ”

“หนี้นอกระบบพวกนี้ มันจับต้องไม่ได้หรอก!”

ฟังฮุ่ยตาเป็นประกาย “คุณชายชุย นะ...นี่จะเหมาะหรือเปล่า?”

สวี่อี้ฟาน “โถ่ คุณป้าครับ ผมพูดไปหมดแล้ว อย่าทำกับผมเป็นคนนอกเชียวนะ นี่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมกันล่ะครับ”

“ปั้นซย่า ฉันให้เธอห้าสิบล้านเป็นไง พอหรือเปล่า?”

“ถ้าไม่พอ ภายในสามวัน ฉันจะให้เธออีกห้าสิบล้าน!”

สวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ยดีใจกันยกใหญ่และพยักหน้าหลายครั้ง “พอแล้วๆ คุณชายชุย คุณชายช่างเป็นคนดีเหลือเกิน ปั้นซย่ามีคนแบบคุณชายเป็นเพื่อน ช่างเป็นโชคดีของปั้นซย่าจริงๆ!”

พูดแล้วทั้งสองคนก็เหลือบมองไปที่หลินมั่วอย่างเอือมระอา

คนสองคนในวัยเดียวกัน ทำไมช่างแตกต่างกันขนาดนี้นะ

สวี่เจี้ยนกง “คุณชายชุย ดอกเบี้ยนี้ พวกเราจะจ่ายดอกเบี้ยสูงสุดของธนาคารให้คุณชายเลยเป็นไง?”

“คุณลุงครับ คุณลุงกำลังตบหน้าผมอยู่เหรอ?” ชุยอี้ฟานจ้องเขม็ง “ผมให้ปั้นซย่ายืมเงินแล้วยังต้องการดอกเบี้ย คุณลุงอยากให้ผมเป็นคนหน้าไม่อายเวลามาบ้านคุณลุงคราวหน้าอีกเหรอครับ”

“นี่...” สวีเจี้ยนกงตะลึงงัน

ฟังฮุ่ยตื่นเต้น “โธ่ คุณชายชุย เด็กคนนี้นี่ ป้าเห็นมาตั้งแต่เป็นเด็กน้อย ช่างเป็นคนอบอุ่นใจดีเสียจริง”

สวี่ตงเสวี่ย “พี่ พี่ดูสิว่าคุณชายดีกับพี่แค่ไหน แต่ช่างเถอะ พี่ก็อย่าทำตัวยุ่งมากล่ะ คราวหลังเวลาออกไปข้างนอก ก็ชวนคุณชายชุยไปกินข้าวด้วย เพื่อเป็นการขอบคุณ!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ย “ใช่ๆๆ ลูกสองคนออกไปกินข้าวข้างนอกกัน ส่วนพวกเราจะอยู่บ้านให้หลินมั่วทำให้พวกเรากินก็ได้”