หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 60

“เหอะๆ นี่ไม่ใช่เรื่องผู้ชายหรือไม่ผู้ชายแล้ว นี่ไม่นับว่าเป็นคน ! ” สวี่ตงเสวี่ยเสียดสี “เลี้ยงหมาสักตัว ยังสามารถเฝ้าบ้าน เขาจะทำอะไรได้ กินมากกว่าหมา ทำน้อยกว่าหมา ! ”

หลินมั่วกลัดกลุ้ม คิดอยากจะพูด สวี่ปั้นซย่าก็โมโหขึ้นมา “เสวี่ยเอ๋อร์ หุบปาก เธอพูดแบบนี้กับพี่เขยเธอได้อย่างไร ! ”

สวี่ตงเสวี่ย “เหอะๆ พี่เขย? พี่ เขาเป็นใคร เป็นพี่เขยของฉัน? ถุย ! ”

“เธอ...”

“พอได้แล้ว ! ” สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะ “หลินมั่ว แกให้บ้านสงบหน่อยได้ไหม ตั้งแต่แกเข้ามาในบ้านหลังนี้ คนทั้งบ้านต้องทะเราะกันเพราะแก แกอย่าทำให้เรากลุ้มใจได้ไหม”

สวี่ปั้นซย่าไม่ถอดใจ “พ่อ หลินมั่วกลับมา ไม่ได้ทำอะไร จะทำให้กลุ้มใจได้อย่างไร”

“ปั้นซย่า แกอย่าทะเราะกับพ่อของแกเพื่อคนนอก แกอยากทำให้เราโมโหตายใช่ไหม ! ”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโมโห

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนขอบตาแดง และไม่กล้าทะเราะต่อแล้ว

“แล้วก็แก ! ” ฟังฮุ่ยมองหลินมั่วอย่างโมโห “ยืนอยู่ตรงนี้ทำอะไร ไปทำกับข้าวในครัว ! ”

หลินมั่วถอนหายใจ เดินเข้าห้องครัวคนเดียว

ด้านนอกยังคงถกเถียงกันอยู่ ไม่นาน ก็มีแขกมาบ้าน นั่นคือชุยอี้ฟาน

“ไอหยา คุณชายชุย ลมอะไรพัดคุณมาถึงที่นี่ คุณมาบ้านฉัน เป็นเกียรติของครอบครัวเราอย่างมาก ! ” ฟังฮุ่ยยิ้มไม่หุบ

ชุยอี้ฟานใบหน้ามีรอยยิ้ม ถือกระเช้าของขวัญมามากมาย ในมือยังถือช่อดอกไม้มาหนึ่งช่อ

“คุณลุง คุณป้า ผมก็ไม่รู้ว่าพวกคุณชอบอะไร เลยซื้อของขวัญมาฝาก มีสิ่งไหนไม่ถูกใจ โปรดยกโทษให้ผมด้วย ! ”

“ไอหยา จะมาก็มา ไม่ต้องมีของมาให้ ! ” ฟังฮุ่ยยิ่งพอใจ

“แม่ หนูช่วยถือ ! ” สวี่ตงเสวี่ยรับกระเช้าของขวัญมาดู พูดด้วยความเซอร์ไพรส์ “เหมาไถ พ่อ พ่อชอบดื่มเหล้า อันนี้ให้พ่อ ! ”

สวี่เจี้ยนกงยิ้มและรับกระเช้าของขวัญมา เหลือบมอง ตกใจขึ้นมาทันที “บ่มใต้ดินสามสิบปี นี่...เหล้าเหล่านี้ไม่ถูกนะ ! ”

ชุยอี้ฟานยิ้มบางๆ “ก็ไม่เท่าไร ไม่ถึงหนึ่งแสนหยวน ที่สำคัญที่สุดคือคุณลุงชอบ ! ”

“ไอหยา เด็กคนนี้ สิ้นเปลืองแล้วๆ ! ” สวี่เจี้ยนกงชอบจนวางไม่ลง

สวี่ตงเสวี่ยมองกระเช้าของขวัญอีกอัน และตกใจอีกครั้ง “คาร์เทียร์?”

ชุยอี้ฟานยิ้มตอบ “ปีนี้คาร์เทียร์ออกสร้อยคอใหม่ เหมาะกับคุณป้ามาก”

ฟังฮุ่ยตาลุกวาว รีบหยิบสร้อยคอเส้นนั้นออกมา นี่คือสร้อยคอเพชรทับทิม มองแวบเดียว ก็รู้ว่าราคาไม่ธรรมดา

“เด็กคนนี้ มีน้ำใจมากเลยนะ ! ”

ฟังฮุ่ยรีบพยักหน้าถี่ “เสวี่ยเอ๋อร์ ยังไม่รีบรินชาให้คุณชายชุย”

“ปั้นซย่า รีบไปนั่งเป็นเพื่อนคุณชายชุยสิ ยืนงงอยู่ทำไม ! ”

สวี่ตงเสวี่ยวิ่งรินน้ำชา สวี่ปั้นซย่ารีบเอ่ย “พ่อแม่ ของมีค่าขนาดนี้ จะรับมาง่ายๆ ได้อย่างไร รีบคืนเขาไป ! ”

“ปั้นซย่า คนกันเอง คุณลุงคุณป้าดีกับผมเสมอ ผมมาเยี่ยมครั้งแรก ให้ของขวัญเล็กน้อย ก็สมเหตุสมผลแล้ว ! ”

ชุยอี้ฟานยิ้ม จากนั้นยื่นช่อดอกไม้ในมือให้สวี่ปั้นซย่า ส่งสายตา “ปั้นซย่า วันนี้คุณสวยมาก ดอกไม้ช่อนี้ ผมมอบให้คุณ ! ”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว ชุยอี้ฟานคิดอะไร เธอจะไม่รู้? ดอกไม้ช่อนี้ เธอรับไว้ไม่ได้ !

ฟังฮุ่ยรีบเอ่ย “ปั้นซย่า ยังไม่รีบรับมา นี่คือน้ำใจของคุณชายชุย ! ”

ชุยอี้ฟานยิ้มบางๆ “ปั้นซย่า คุณจะให้ผมอยู่ในท่านี้จริงเหรอ”

มุกนี้ เรียกว่าอ้างหลักศีลธรรมมาบังคับผู้อื่น หากสวี่ปั้นซย่าไม่รับดอกไม้ นั้นก็จะทำให้ชุยอี้ฟานไม่มีที่ลง !